ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ – Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα

ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Νίκος Δανίκας 
Vinyl, 7″, 45 RPM, Single, Stereo
” Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα / Η Μαρία του Οχτώβρη ” 1975

Ο Γιώργος Μαρίνος στην εκπομπή του Γιώργου Παπαστεφάνου: Μουσική βραδιά, του 1976
(απο το αρχείο της ΕΡΤ)

ΣΤΙΧΟΙ
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
ο θυρωρός μας δίπλα στην πόρτα
χαμογελά στην πελατεία.

Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
ο Γιάννης, ο Πέτρος, η Γιώτα,
γαρδένιες τραγούδια κι αστεία.

Κουβέντες στην τύχη για κάποιον Μαρίνο
που κάνει τον κλόουν και τον θεατρίνο
και πάλι τραγούδιαμαζί με φιλιά
στους δρόμους, στα πάρκα, σε κάποια σκαλιά.

Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
πέντ’ έξι γκαρσόνια στη ρότα
που βγάζει γραμμή στα Χαυτεία.

Ταξί μοιρασμένο στα πέντε στα έξι
τσιγάρο φαρμάκι και ούτε μια λέξη
μονάχα ένα γεια σου κοντά στο πρωί
τι όμορφο πράγμα που είν’ η ζωή.

Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η αίθουσα τούτη θ’ αδειάσει
και κει στα τραπέζια τα πρώτα
θα `ρθει η ερημιά να κουρνιάσει.

Και τότε εγώ ο θεατρίνος,
ο κλόουν κι ο τραγουδιστής
στο καμαρίνι θα λουφάξω
ίδιος φονιάς, ίδιος ληστής.

Μπογιές και κρέμες και καθρέφτες
και κόσμος γύρω μου σωρό.
“Μπράβο σας είσαστε αρτίστας,
ήρθα για να σας συγχαρώ”.

Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
κανείς δε θα μείνει εδώ γύρω
κι εγώ μοναχός μου όπως πρώτα
σε κάποια καρέκλα θα γείρω.

Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
κι εγώ ο πολύς ο σπουδαίος
θα φύγω απ’ την πίσω πόρτα
σκυφτός, σιωπηλός, τελευταίος.

Προσμένοντας να `ρθει η νύχτα και πάλι
ν’ ανάψουν τα φώτα να αρχίσει η ζάλη
να νιώσω στο πάλκο πως είμαι ένα κάτι
κι ας πάω να πλαγιάσω σ’ ένα άδειο κρεβάτι.

Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
μα σαν θα διαβείτε την πόρτα
μη πείτε πως το `λεγα αστεία.

Δεν ξέρετε τι είναι σκιά και σκοτάδι
μετά απ’ τον ήλιο μετά από το χάδι.
Δεν ξέρετε αλήθεια πόσο είναι φτωχοί
αυτοί που τα φώτα τους δίνουν ψυχή.

ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΩΣ

Μουσική : Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι : Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία : Δημήτρης Χορν
Άλμπουμ : ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ 1962

Μια συγκλονιστική ερμηνεία Live! στην εκπομπή “Ciao ANT1” (ANT1 / 1996)

ΣΤΙΧΟΙ

Ηθοποιός σημαίνει φως.
Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.

Μίλησε, κλαις; Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς; Και τι να φας!
Όλο γυρνάς, πες μου πού πας;

Σ’ αναζητώ στο χώρο αυτό,
γιατί είμ’ εγώ πολύ μικρός
και θλιβερός ηθοποιός.

Θα παίξεις μια, θα παίξω δυο.
Θα κλάψεις μια, θα κλάψω δυο.
Σαν καλαμιά θα σ’αρνηθώ,

θα σκεπαστώ, θα τυλιχτώ μ’ άσπρο πανί
κι ένα πουλί, άσπρο πουλί που θα καλεί
τ’ άλλο πουλί, το μαύρο πουλί.

Παρηγοριά στη λυγαριά,
υπομονή! Αχ πώς πονεί!
Κι ύστερα λες για δυο τρελές
που μ’ αγαπούν
γιατί σιωπούν, γιατί σιωπούν;

Έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Είμαι σοφός μην απορείς,
έλα στο φως, παίζω θα δεις.

Ηθοποιός, ό,τι κι αν πεις
είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ βαθύς.

Ηθοποιός, είτε μωρός, είτε σοφός
είμαι κι εγώ, καθώς κι εσύ είσαι παιδί,
που καρτερεί κάτι να δει.
Πιες το κρασί, στάλα χρυσή
απ’ τη ψυχή, ως την ψυχή.

ΣΧΟΛΙΑ

Vinyl, 7″, 45 RPM, Single, Stereo
” Σε λίγο θα σβύσουν τα φώτα / Η Μαρία του Οχτώβρη ” 1975

ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ
Τότε 1975 ηχογραφείται κι ένα τραγούδι, σ’ ένα δισκάκι 45 στροφών, που έμελε να αποτελέσει κάτι σαν «ταυτότητα» για τον Γιώργο Μαρίνο. Ήταν το «Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα» [Lyra] σε μουσική Νίκου Δανίκα και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Το τραγούδι είχε γραφτεί ειδικά για ’κείνον («Κουβέντες στην τύχη για κάποιο Μαρίνο/ που κάνει τον κλόουν και τον θεατρίνο/ και πάλι τραγούδια μαζί με φιλιά/ στους δρόμους, στα πάρκα, σε κάποια σκαλιά») και θ’ αποτελέσει, για χρόνια, ένα από τα στάνταρντ των προγραμμάτων του. Δεν χρειάζεται να πω πως η ερμηνεία του Μαρίνου είναι ανεπανάληπτη, με φοβερά ανεβοκατεβάσματα της φωνής, που βοηθούν στην απόδοση του κλίματος.

Ο μοναχικός σόουμαν Γιώργος Μαρίνος, που έσπασε τα ταμπού….
Γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου του 1939, στο Βοτανικό. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μόλις ενός έτους και μεγάλωσε με τη μητέρα του Βασιλική. Ο πατέρας του Αλέξανδρος έλειπε από την παιδική του ηλικία, καθώς ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο. Τον είδε για πρώτη φορά όταν ήταν 12 χρόνων. Οι γονείς του ήθελαν να γίνει πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας όπως ήταν ο πατέρας του, άλλωστε είχε κλίση στα μαθηματικά. Εκείνος όμως, ανήλικος ακόμη, έδωσε κρυφά εξετάσεις στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου..

Το 1962, δευτεροετής στο Εθνικό, έπαιξε στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι, μαζί με τον Δημήτρη Χορν, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τη Μάρω Κοντού και άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες. Ερμήνευσε το τραγούδι «Κάθε Κήπος» και η φωνή του γοήτευσε το κοινό. Από τότε ξεκινά την πετυχημένη του καριέρα στο θέατρο, αλλά και τις μπουάτ της εποχής…

Ο Γιώργος Μαρίνος ήταν ο πρώτος «σόουμαν» της Ελλάδας, ο άνθρωπος που με τα σκετς, τις καυστικές ατάκες και τις μιμήσεις, προκαλούσε γέλιο και σατίριζε τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας….

Συνδυάζοντας την υποκριτική και το τραγούδι, παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα προγράμματα που αποτελούνταν από πρόζα, σάτιρα, χορό και τραγούδι. Ουρές σχηματίζονταν κάθε βράδυ στην Πλάκα, και ύστερα στη «Μέδουσα», όπου εμφανιζόταν για σχεδόν 20 χρόνια. (1973- 1992).

Νίκος Δανίκας: Ο μαέστρος της πίστας

Εκεί συνεργάστηκε με τον συνθέτη και ενορχηστρωτή Νίκο Δανίκα επί σειρά ετών, ενώ στίχους του είχαν γράψει από τον Παύλο Μάτεση και τον Γιάννη Ξανθούλη, μέχρι την Λίνα Νικολακοπούλου, τον Σταμάτη Κραουνάκη, την Νινή Ζαχά κ.α.

Διακρίθηκε ιδιαίτερα για τη σάτιρα αλλά και τον αυτοσαρκασμό του, στοιχεία που τον κατάστησαν ιδιαίτερα δημοφιλή στο κοινό. Εργάσθηκε επί σειρά ετών σε διάφορες μουσικές πίστες και θεατρικές σκηνές παρουσιάζοντας τις δημιουργίες του, ενώ έλαβε μέρος σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές με πιο χαρακτηριστική την εκπομπή “Ciao ANT1”, στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Επίσης, έχουν καταγραφεί και λίγες κινηματογραφικές του εμφανίσεις.

Η ομοφυλοφιλία και ο μεγάλος του έρωτας
Ο Γιώργος Μαρίνος δεν ήταν πρωτοπόρος μόνο σαν καλλιτέχνης, αλλά και σαν άνθρωπος. Ήταν ο πρώτος επώνυμος που βγήκε και μίλησε ανοιχτά για τις ερωτικές του προτιμήσεις στα μέσα του ΄60, σε μια ιδιαιτέρως συντηρητική κοινωνία. Με το ίδιο θάρρος είχε αποκαλύψει και στους γονείς του στα δεκαέξι του χρόνια πως είναι ομοφυλόφιλος. Παρόλα αυτά ο μεγάλος έρωτας της ζωής του ήταν η ηθοποιός Κατιάνα Μπαλανίκα. Ήταν σύντροφοι για τέσσερα χρόνια στα τέλη του΄60. Όπως έχει πει δεν θέλησε να προχωρήσει σε γάμο και να κάνει παιδιά, γιατί θεωρούσε πως θα ήταν άδικο για το παιδί του να υποστεί το «αμαρτωλό» παρελθόν του….

Παρόλα αυτά οι δρόμοι τους δεν χώρισαν, ούτε επαγγελματικά, ούτε φιλικά. Συνεργάστηκαν για χρόνια στη «Μέδουσα» και η φιλία τους παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα. Μάλιστα στο σπίτι του στο Βουτζά, είχε το δικό της δωμάτιο για να μένει όποτε θέλει….
Η Κατιάνα Μπαλανίκα θυμάται:
« Με τον Γιώργο Μαρίνο ξεκίνησα όταν ήταν στην Πλάκα. Ελεγαν τότε για μένα, “αφήστε το κορίτσι να το βλέπουμε, αλλά να μην τραγουδάει”, μέχρι που με έστρωσε ο Γιώργος. Ηταν ένας πολύ χαρισματικός άνθρωπος. Ετσι όπως έβγαινε στην σκηνή, ήταν και στην ζωή. Είχαμε μια στενή σχέση μεταξύ μας. Οχι, τώρα δεν έχω επαφή μαζί του. Κανένας δεν έχει. Ετσι θέλει, κι εμείς το σεβόμαστε. Για μένα ο Γιώργος Μαρίνος είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, τεράστιο. Ως show woman άρχισαν να με ζητάνε και στο θέατρο. Ο Γιώργος δεν με άφηνε να πάω. Κι εγώ του ήμουν πιστή. Εμαθα πολλά, όλα τα έμαθα κοντά στον Γιώργο -και να τραγουδάω και να στέκομαι και πώς θα είμαι στη σκηνή χωρίς να μιλάω. Ηταν μια ολόκληρη σχολή ο Γιώργος -με τα καλά του και τα κακά του, που τα ανέχτηκα. Αυτά που κάναμε ήταν τόσο ωραία όμως. Φαντάζεσαι ένα πρόγραμμα να ξεκινάει με “Ορνιθες” του Αριστοφάνη; Θυμάμαι ένα βράδυ που ήρθε η Βουγιουκλάκη με τον Παπαμιχαήλ, μόλις είχαμε αρχίσει. Και δεν πήγε στο τραπέζι της, μέχρι να τελειώσει το κομμάτι με τους “Ορνιθες”, όπως στο θέατρο… Oπότε τι να έκανα στην Νεράιδα, με το τετραπλάσιο μεν μεροκάματο, όταν ζούσα αυτό στην Πλάκα. Τι να το έκανα;»
«Ναι, τα αναπολώ όλα αυτά, γιατί ήταν ιδιαίτερα. Τα ζήσαμε και μέσα στην χούντα -άλλα λέγαμε άλλα εννοούσαμε, μας σταμάτησαν, έπιασαν τον Γιώργο, μας κλείσανε. Κάναμε πράγματα με ποιότητα, με νόημα. Εφυγα όταν παντρεύτηκα… »

 

Από την δόξα στην μοναξιά
Δεν είναι περίεργο που αυτές οι δύο λέξεις – Δόξα και Μοναξιά – έχουν μέσα τους ένα ξ; Η ζωή και οι δρόμοι της, μπορεί να σε οδηγήσουν στον «παράδεισο» ή στην «κόλαση». Οι καλλιτέχνες, άτομα συναισθηματικά, ευάλωτα και ανασφαλή πολλές φορές στην δύση της καριέρας τους παθαίνουν μια μανία αυτοκαταστροφής…
 Τα τελευταία χρόνια ο Γιώργος Μαρίνος έχει αποσυρθεί. Όλοι το γνωρίζουν αυτό, αλλά λίγοι μαθαίνουν νέα του. Εμείς του ευχόμαστε να είναι πάντα γερός και χαρούμενος, όπου κι αν είναι, όπου κι αν βρίσκεται.

Καλή Ακρόαση