” Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ” ΘΕΑΤΡΟ REX 1963

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ Τα τραγούδια της παράστασης

Εκείνη τη χρονιά κυκλοφόρησε και ο δίσκος με τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης, όπου εκτός της Καρέζη, του Κούρκουλου και του Σειληνού, εμφανίστηκε, ουσιαστικά, για πρώτη φορά ως τραγουδιστής ο Γιάννης Πουλόπουλος. Όσον αφορά την ορχήστρα, προεξάρχων ο Γιώργος Ζαμπέτας με το μπουζούκι του και μαζί του ο Γιάννης Διδίλης, πιάνο, ο Ανδρέας Ροδουσάκης, μπάσο και ο Μπάμπης Μαλλίδης, κιθάρα.

Vinyl, LP, Album ” Η Γειτονιά Των Αγγέλων ” 1963 (επανέκδοση σε remastered το 2011)

1 ΣΤΡΩΣΕ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ ΣΟΥ

Στην παράσταση και στο δίσκο το τραγουδούν ο Νίκος Κούρκουλος ο Βαγγέλης Σειληνός και Χορωδία.
Ένα μήνα μετά ο Γιάννης Πουλόπουλος, με τη συνοδεία χορωδίας, ηχογράφησε και το «Στρώσε το στρώμα σου για δυο». Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών (His master’s voice 7PG – 3352), έχοντας στην πίσω όψη «Το ψωμί είναι στο τραπέζι» στην ίδια εκτέλεση με το μεγάλο δίσκο.

ΣΤΡΩΣΕ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ ΣΟΥ: Νίκος Κούρκουλος, Βαγγέλης Σειληνός και Χορωδία

ΣΤΡΩΣΕ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ ΣΟΥ: Γιάννης Πουλόπουλος και Χορωδία

 

2 ΤΟ ΨΩΜΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ :  Γιάννης Πουλόπουλος και Χορωδία

3 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΟΥ: Νίκος κούρκουλος, Τζένη Καρέζη και Χορωδία

4 ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ: Γιάννης Πουλόπουλος και χορωδία

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΆΚΗΣ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ

O δίσκος κυκλοφόρησε χωρίς το όνομα του Ζαμπέτα στο εξώφυλλο, κάτι που στεναχώρησε ιδιαίτερα το λαϊκό συνθέτη, αφού, αφενός συμμετείχε καθοριστικά στο τελικό αποτέλεσμα, αφετέρου ο Μίκης Θεοδωράκης τον είχε διαβεβαιώσει πως το όνομά του θα έμπαινε στο δίσκο.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ Η Παράσταση

Η Τζένη Καρέζη ζητά από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη να της γράψει «το έργο της χρονιάς» κι έτσι προκύπτει μια λαϊκή όπερα, “Η γειτονιά των αγγέλων”.
Παρουσιάζεται από το θίασο Καρέζη στο θέατρο Κοτοπούλη και κάνει πρεμιέρα στις 4 Οκτώβρη του 1963 με την Τζένη Καρέζη, το Νίκο Κούρκουλο, το Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Κώστα Καρρά, τη Ζωή Φυτούση, το Δημήτρη Νικολαΐδη κ.ά.

“Ο Καμπανέλλης στήνει το σκηνικό της Γειτονιάς με φόντο την αυλή μιας ταβέρνας στη Δραπετσώνα. Μπροστά στη Μυρτιά ξετυλίγονται τα πάθη και οι έρωτες των απλών ανθρώπων του μόχθου και της προσφυγιάς, αλλά και των ευνοημένων.” ” Ένας παθιασμένος και ασύμβατος έρωτας γεννιέται κόντρα στα ήθη της εποχής και βάζει σε δοκιμασία φιλίες, κώδικες συμπεριφοράς, αλλά και την ίδια τη δύναμη της αγάπης “.

Το τόλμημα (υπήρξε ένα όνειρο και ένα προσωπικό στοίχημα της Τζένης Καρέζη για την οποία και γράφτηκε) είχε συγκεντρώσει μερικούς από τους πιο άξιους του θεάτρου της εποχής. Ο συγγραφέας του έργου είχε αναλάβει τη σκηνοθεσία, ο Βασίλης Φωτόπουλος, που την επόμενη χρονιά θα έπαιρνε το Όσκαρ για τον «Ζορμπά» τα σκηνικά και τα κοστούμια, ο Βαγγέλης Σειληνός τις χορογραφίες, και τη μουσική ο Μίκης Θεοδωράκης. Δίπλα στην Τζένη συμ πρωταγωνιστούσαν ο Νίκος Κούρκουλος, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Κώστας Καρράς και η Ζωή Φυτούση, ενώ τα τραγούδια τα ερμήνευε ο Γιάννης Πουλόπουλος.

Είναι μια υπερπαραγωγή με συντελεστές αγαπημένους του κοινού, χορό και τραγούδι, όμως η ανταπόκριση των θεατών δεν είναι η αναμενόμενη γιατί δεν έπεισε ούτε τότε τα λαϊκά στρώματα και τους θαυμαστές της που την ήξεραν από τον κινηματογράφο, να συρρεύσουν στο Ρεξ και να τη δουν ως την «αριστοκράτισσα» Ξένια που πλανεύει τον οικοδόμο και ομορφόπαιδο της λαϊκής γειτονιάς Ανδρέα’. Το αντεστραμμένο δράμα μιας πλούσιας που εισβάλει στη φτωχογειτονιά και τους «κλέβει» το καλύτερο παιδί, συν τη μεγάλη ταξική διαφορά -ως εκ τούτου ο «στρατευμένος» λόγος από τον Καμπανέλλη, συν τον πειραματικό χαρακτήρα μιας λαϊκής όπερας, όχι μόνο δεν έγινε επιτυχία αλλά “κατεβαίνει” σε λιγότερο από ένα μήνα και η Τζένη Καρέζη με το Νίκο Κούρκουλο επανέρχονται τα Χριστούγεννα στη θεατρική σκηνή με το έργο των Γιαλαμά – Πρετεντέρη “Δεσποινίς διευθυντής”.

“Με το έργο αυτό ο Καμπανέλλης ζωντανεύει, με τη βοήθεια της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη, τη νεοελληνική κοινωνία της δεκαετίας του 1960. Μέσα από τις αυλές των προσφυγικών σπιτιών ξεφυτρώνουν οι πολυκατοικίες. Γεννιέται η αντιπαροχή. Η νέα εποχή θεμελιώνεται πάνω σε χαλάσματα, ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον.”  

Με την ιδέα να μεταφερθεί στην οθόνη φλέρταρε για ένα διάστημα ο σπουδαίος Μαρσέλ Καμύ, ο σκηνοθέτης του θρυλικού Orfeu Negro (σύμφωνα με μαρτυρία του αείμνηστου παραγωγού Μαξ Ρόμαν) όπου τους ρόλους θα κρατούσαν η Καρέζη και ο Ντελόν, αλλά τελικά το γύρισε ο Γιάννης Δαλιανίδης και η Φίνος Φιλμ το 1968 με τη Λάσκαρη και τον Κούρκουλο.

Το 1968, εν μέσω Χούντας, ο Γιάννης Δαλιανίδης αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά παραμονές της έναρξης των γυρισμάτων, έγινε η απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γιώργου Παπαδόπουλου από τον Αλέκο Παναγούλη, και έτσι η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη απαγορεύτηκε αυστηρά. Τότε, ο Δαλιανίδης απευθύνθηκε στον Σταύρο Ξαρχάκο, (επιλογή του ίδιου του Μίκη που βρισκόταν στην εξορία) ο οποίος έγραψε υπέροχα τραγούδια για την ταινία σε καινούργιους στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλλη .

Η ταινία «Γυμνοί στο δρόμο» με το Νίκο Κούρκουλο και τη Ζωή Λάσκαρη με τη μουσική και τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου αποτελεί την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου. Στην ταινία λοιπόν περιλαμβάνονται, μαζί με διάφορα οργανικά θέματα που εξυπηρετούν τη δραματική ανάπτυξη, τέσσερα μόνο από τα τραγούδια του δίσκου, δηλαδή τα: “Μην πιεις νερό”, “Αστέρι στο παράθυρο”, “Τα ρολόγια” και “Δυο αδέρφια”. Τα ερμηνεύουν ο πρωταγωνιστής Νίκος Κούρκουλος συνοδευόμενος από χορωδία και η Μαρινέλλα. Η ερμηνεία μάλιστα της Μαρινέλλας είναι συγκλονιστική, αλλά προφανώς λόγω διαφορετικής εταιρίας στο δίσκο την αντικατέστησε η Βίκυ Μοσχολιού.Δυστυχώς, η μουσική του Ξαρχάκου από αυτή την ταινία παραμένει ανέκδοτη, εκτός από κάποια τραγούδια που κυκλοφόρησαν στο πέρασμα των χρόνων με τη φωνή του Κούρκουλου, ενώ κάποια άλλα ηχογραφήθηκαν με το Μπιθικώτση και τη Μοσχολιού στο δίσκο «Κόσμε αγάπη μου» το 1969. Το soundtrack στο σύνολό του είναι υπέροχο και είναι κρίμα που παραμένει ανέκδοτο.

Και η κινηματογραφική μεταφορά η οποία ήταν επίσης εισπρακτική αποτυχία, εν γνώσει του Δαλιανίδη που ήξερε ότι θα αποτύχει, αλλά είχε αγαπήσει πολύ το έργο. Κι όμως σκηνοθετικά είναι από τις καλύτερες ταινίες του.

ΤΕΛΟΣ