ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΔΟΛΙΑΝΑ – ΔΡΑΓΟΥΝΙ – ΜΟΝΗ ΛΟΥΚΟΥΣ – ΠΑΡΑΛΙΟ ΑΣΤΡΟΣ

Μιά ενδιαφέρουσα μονοήμερη εκδρομή πολύ κοντά στην Αθήνα (177 χιλιόμετρα απο Αθήνα 1 ώρα 59΄)
20 χιλιομέτρων (25 λεπτά) από την Τρίπολη και 33 χιλιομέτρων (35 λεπτά) από το Άστρος.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΡΟΣ ΑΝΩ ΔΟΛΙΑΝΑ – ΑΣΤΡΟΣ
Αθήνα -Τρίπολη – Ανω Δολιανά – Δραγούνι – Κάτω Δολιανά ( Μονή Λουκούς – Αρχαιολογικός χώρος Εύας όπου βρίσκεται η Έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού ) – Αστρος Παράλιο (Λίμνη Μουστού)
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΘΗΝΑ
1. Αστρος – Κάτω Δολιανά – Τρίπολη – Αθήνα
2. Αστρος – Ξηροπήγαδο – Κυβέρι – Αργος (μετά το Αργος επιστρέφει στο δρόμο) Τρίπολης – Αθήνα
ΑΘΗΝΑ – ΤΡΙΠΟΛΗ 158 χιλιόμετρα
ΤΡΙΠΟΛΗ – ΑΝΩ ΔΟΛΙΑΝΑ 20 χιλιόμετρα
ΑΝΩ ΔΟΛΙΑΝΑ – ΔΡΑΓΟΥΝΙ 4 χιλιόμετρα
ΔΡΑΓΟΥΝΥ – ΑΣΤΡΟΣ (Παραλία) 30 χιλιόμετρα

Ανω Δολιανά

ΑΝΩ και ΚΑΤΩ ΔΟΛΙΑΝΑ: Ιστορία και πολιτισμός μέσα στην συναρπαστική ομορφιά του Πάρνωνα
Η πρώτη γραπτή αναφορά για τα Δολιανά γίνεται το έτος 1700 (πιθανότατα στις 23 Δεκεμβρίου[α]) σε μια έμμετρη επιστολή ενός “Ιωάννου, κατοίκου Τριπόλεως”. Τα Δολιανά ανακηρύχθηκαν Δήμος για πρώτη φορά το 1834  Τα Άνω Δολιανά, είναι ένας πανέμορφος παραδοσιακός οικισμός χτισμένος στην βόρεια πλαγιά του Πάρνωνα.
Ο οικισμός βρίσκεται στο νότιο περίγυρο της πεδιάδας της Τρίπολης. Εκτείνεται σε υψόμετρο μεταξύ των 950 και 1.050 μέτρων και είναι χτισμένος αμφιθεατρικά στις βόρειες πλαγιές του Πάρνωνα,

Κάτω Δολιανά

Το χωριό χρησιμοποιείτο τα παλαιότερα χρόνια ως πρωτεύον τόπος διαμονής των Δολιανιτών, οι οποίοι ασχολούνταν κυρίως με την εκτροφή ζώων και γι’ αυτό το λόγο είχαν εγκατασταθεί στα ορεινά. Τα Κάτω Δολιανά χρησιμοποιούντο ως δευτερεύων οικισμός, στον οποίο οι κάτοικοι μετανάστευαν κατά τους χειμερινούς μήνες για την προστασία των ζώων από το κρύο και το χιόνι. Παράλληλα δινόταν χρόνος στα ορεινά βοσκοτόπια για να αναζωογονηθούν. Με τον εκσυγχρονισμό της ζωής όμως και τη μεταστροφή της κύριας ασχολίας των κατοίκων από την κτηνοτροφία στην καλλιέργεια, κυρίως της ελιάς, οι ρόλοι των δύο οικισμών αντιστράφηκαν.

Η υπο κατασκευή γέφυρα στον ποταμό Τάνο και στο βάθος τα Κάτω Δολιανά

Με την πάροδο των χρόνων και λόγω αυτής της εγκατάλειψης του ρόλου του ως βασικός οικισμός των κατοίκων, κατάφερε να διατηρήσει ανέπαφο το γραφικό χαρακτήρα του, αποφεύγοντας τις εκτεταμένες ανθρώπινες παρεμβάσεις της σύγχρονης εποχής.

Η προσθήκη του τοπικού επιρρήματος «Άνω» υιοθετήθηκε μεταγενέστερα, πιθανότατα από τους ίδιους τους οικιστές, με σκοπό να καλύψει την ανάγκη διαχωρισμού του ορεινού οικισμού από τον πεδινό -τα Κάτω Δολιανά- στις καθημερινές τους αναφορές.
Εντυπωσιακό φυσικό περιβάλλον αγγαλιάζει αυτό το χωριό, το οποίο συμπληρώνεται όμορφα και αρμονικά με τα χτίσματά του. Ιδανικός τόπος για να περπατήσει κανείς και να χαθεί μέσα στη μαγεία της φύσης ή για να απολαύσει τις ανέσεις και τη φιλοξενία του χωριού, απολαμβάνοντας πεντανόστιμα παραδοσιακά προΪόντα της περιοχής.  Στην περιοχή βρίσκεται και το διεθνές μονοπάτι Ε4. Ένα μονοπάτι, το οποίο διατηρεί ακόμα την παρθενικότητα του φυσικού περιβάλλοντος.
Ιδιαίτερη αξία έχει η πανοραμική θέα από το σημείο, καθώς μοιάζει με μπαλκόν  που βλέπει προς το οροπέδιο της Τρίπολης και τον κάμπο της Μαντίνειας, με τον οπτικό ορίζοντα να φτάνει ως τα όρη Μαίναλο, Αρτεμίσιο, Χελμό και Ερύμανθο

Στις 18 Μαΐου του 1821, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, στο χωριό δόθηκε η λεγόμενη Μάχη των Δολιανών. Στη συγκεκριμένη μάχη, ο Νικηταράς που κρατούσε με 300 άντρες τα Άνω Δολιανά, κατάφερε να αποκρούσει 4.000 Τούρκους που επιτίθεντο με πυροβολικό. Εκείνη τη μέρα πήρε και το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος» που τον συνόδευε μετέπειτα, διότι σύμφωνα με την παράδοση έπεσαν πολλοί Τούρκοι από το χέρι του. Στη μνήμη του έχει ανεγερθεί ανδριάντας στην είσοδο του οικισμού και συγκεκριμένα στην περιοχή «ρέμα του Τσάκωνα», το κυρίως θέατρο της μάχης.
Στις 23 Μαΐου του 2015 εγκαινιάστηκε το «Ιστορικό και Εθνογραφικό Μουσείο Δολιανών». Στεγάζεται στην οικία Χριστοφίλη, η οποία είναι γνωστή και ως «Το ταμπούρι του Νικηταρά», καθώς στο συγκεκριμένο κτίσμα οχυρώθηκε ο Νικηταράς με μια ομάδα συναγωνιστών του κατά τη Μάχη των Δολιανών

Τα Κάτω Δολιανά βρίσκονται στις παρυφές του Πάρνωνα σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, καθώς εδώ θα συναντήσεται ένα χωριό με πολλά ελαιόδεντρα κοντά στη θάλασσα. Βρίσκεται στην αρχή της πεδιάδας της Θυρέας και αποτελεί το καλοκαιρινό θέρετρο των κατοίκων των Άνω Δολιανών.

Δασικό Χωριό Άνω Δολιανά
Το Δασικό Χωριό Άνω Δολιανά αποτελείται από είκοσι γραφικές ξύλινες μονοκατοικίες, δίχωρες και τρίχωρες όπου μπορούν να φιλοξενήσουν από 2 έως 8 άτομα. Με κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη και μεγάλο καθιστικό-τραπεζαρία. Ξύλινα σπιτάκια βγαλμένα σαν από παραμύθι προσφέρονται για έντονη αίσθηση φύσης και ραχατιού πλάι στο τζάκι.

Όλες οι μονοκατοικίες διαθέτουν, κεντρική θέρμανση, μπόιλερ και βεράντες από όπου μπορείτε να θαυμάσετε την εκπληκτικά απέραντη θέα στον Τεγεατικό και Μαντινειακό κάμπο και το βουνίσιο πανόραμα που απλώνεται μπροστά σας- Χτενιάς, Αρτεμίσιο, Μαίναλο, Χελμός, Ζήρια, Ολίγυρτος, Πάρνωνας δίπλα ο Ταύγετος. Λιτά, ήσυχα, ευρύχωρα σπιτάκια αμφιθεατρικά φτιαγμένα σε χώρο 30 στρεμμάτων μια πραγματικά μαγική εικόνα. Στο καθένα ξετυλίγεται η ιδιωτική περιπέτεια του καθενός. Ένα μεγάλο κεντρικό σαλέ όπου στεγάζεται η συνύπαρξη όλων μας.

Σε μια πάμφωτη με τζαμαρίες αίθουσα (το μπαλκόνι του Πάρνωνα) μπορούν οι φιλοξενούμενοι να γεμίσουν ον ελεύεθερο χρόνο τους με διάφορες ασχολίες. Να διαβάσουν βιβλία από τη βιβλιοθήκη, να παίξουν επιτραπέζια παιχνίδια, να απολαύσουν έναν ζεστό καφέ ή το τσάι τους από τον Πάρνωνα αποκλειστικά! Εδώ σερβίρεται καθημερινά και εκλεκτό πρωινό.

Πλούσια γεύματα με μπουφέ κάθε σαββατόβραδο και τους καλοκαιρινούς μήνες από τα περιβόλια μπορείτε να μαζεύετε μόνοι σας ντομάτες, φασολάκια, κολοκύθια, μελιτζάνες, πιπεριές και διάφορα εποχιακά λαχανικά!

ΔΡΑΓΟΥΝΙ
Το Δραγούνι (ή και Δραγούμι) είναι μικρός οικισμός της Βόρειας Κυνουρίας στο Νομό Αρκαδίας. Υπάγεται στην τοπική κοινότητα Δολιανών. Βρίσκεται στο όρος Πάρνωνας, επάνω στην επαρχιακή οδό Τρίπολης-Καστρίου και 5 χιλιόμετρα πριν το τελευταίο. Απέχει 4 χιλιόμετρα από τα Άνω Δολιανά.

Η ταβέρνα Δραγούνι το χειμώνα

Στο Δραγούνι λειτουργεί παραδοσιακή ταβέρνα (με πολύ καλές κριτικές απο όλους τους τουριστικούς οδηγούς) που μπορείτε να απολαύσετε τα αγαθά της μεσογειακής και παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας. Γίδα βραστή, κόκορας χωριάτικος, αρνάκι φούρνου, κουνέλι κρασάτο, χοιρινό με γλυκόξινη σάλτσα, ψητά της ώρας σε κάρβουνο. Χόρτα τσιγαριστά ή άγρια με παρθένο ελαιόλαδο παραγωγής μας και ποικιλία σαλατών. Παραδοσιακές πίτες όπως τυρόπιτα με ανθότυρο και σουσάμι, χορτόπιτα στριφτή ή τραχανόπιτα. Βαρελίσιο κρασί και παραδοσιακά γλυκά συνοδεύουν το γεύμα σας.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΛΟΥΚΟΥΣ (Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος)

Σε μια όμορφη τοποθεσία με πανοραμική θέα, κατάσπαρτη από αρχαιότητες, στον κάμπο της Θυρέας, σε μικρή απόσταση από το Άστρος, βρίσκεται η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που έχει επικρατήσει να ονομάζεται Μονή Λουκούς. Για την ονομασία της υπάρχουν πολλές απόψεις, με επικρατέστερη αυτή που τη σχετίζει με τη λατινική λέξη lucus, που σημαίνει ειδυλλιακό τοπίο, ιερό άλσος.
Είναι κτισμένη στη θέση της αρχαίας Εύας, στα ερείπια του ιερού του Πολεμοκράτη, το οποίο κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο είχε μετατραπεί σε εκκλησία, ενώ δίπλα στη μονή σώζεται η έπαυλη του σοφιστή Ηρώδη του Αττικού, του 2ου αιώνα μ.Χ.

Το σημερινό καθολικό της μονής, που διαδέχθηκε την παλαιοχριστιανική βασιλική, κτίστηκε τον 12ο αιώνα, όπως δείχνει ένα χάραγμα του έτους 1117, αλλά και η τοιχοποιία του. Η μονή ήταν σταυροπηγιακή, δηλαδή υπαγόταν κατευθείαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, σύμφωνα με σιγίλλιο του Πατριάρχη Διονυσίου Β΄, των μέσων του 16ου αιώνα. Την περίοδο της Ενετοκρατίας και έως το 1715 πέρασε στους ρωμαιοκαθολικούς κινστερκιανούς μοναχούς. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, λόγω της οικονομικής της ευμάρειας, διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο, ενισχύοντας τα σχολεία της περιοχής και τον απελευθερωτικό αγώνα. Το 1826, υπό την απειλή των στρατευμάτων του Ιμπραήμ, εγκαταλείφθηκε και πυρπολήθηκε από τους Τούρκους. Με θαυμαστό τρόπο σώθηκε τότε το καθολικό και η μονή ξαναλειτούργησε περίπου δέκα χρόνια αργότερα. Από το 1946 έχει μετατραπεί σε γυναικεία.

Στο μοναστηριακό συγκρότημα αποτυπώνεται όλη η ιστορία της περιοχής, καθώς στο εσωτερικό του περιβόλου του υπάρχουν διάσπαρτα αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη, ενώ πολλά είναι εντοιχισμένα στα νεότερα κτήρια. Στο κέντρο του χώρου δεσπόζει το καθολικό, σταυροειδής εγγεγραμμένος ναός, με τρούλο που στηρίζεται σε τέσσερις κίονες.

Εξωτερικά έχει πλούσιο κεραμοπλαστικό διάκοσμο, και ρωμαϊκά γλυπτά ενσωματωμένα στην τοιχοποιία του, ενώ μαρμάρινα γλυπτά κοσμούν και το δάπεδο. Εσωτερικά ο ναός είναι κατάγραφος, με πλούσιο εικονογραφικό πρόγραμμα. Οι τοιχογραφίες χρονολογούνται στο έτος 1649 και είναι έργο άγνωστου αγιογράφου.

Το ξυλόγλυπτο τέμπλο και οι δεσποτικές εικόνες, όπως και η θαυματουργή εικόνα της Μεταμόρφωσης ανάγονται στα μέσα του 17ου αιώνα. Γύρω από το καθολικό υψώνονται διώροφα κτίσματα, κελλιά, παρεκκλήσια, και ο μεταβυζαντινός πύργος, ένας από τους τέσσερις που υπήρχαν αρχικά. Σπουδαία είναι η βιβλιοθήκη της μονής, στην οποία φυλάσσονται περίπου 300 τόμοι χειρογράφων, πατριαρχικά σιγίλλια, κώδικες, και πολλά κειμήλια.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΕΥΑΣ ΔΟΛΙΑΝΩΝ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Έπαυλη Ηρώδου Αττικού – Μία μοναδική συλλογή αρχαίων έργων τέχνης

Η Έπαυλη του Ηρώδου του Αττικού είναι ένα από τα σημαντικότερα και εντυπωσιακότερα μνημεία της Αρκαδίας. Βρίσκεται στην Εύα Δολιανών, αρχαία κωμόπολη της Κυνουρίας,(αποτελεί με τη μονή Λουκούς μια κτιριακή ενότητα) από την οποία σώζονται λίγα μόνο δείγματα εποικισμού. Η θέση της έπαυλης ήταν ήδη γνωστή από τον 19ο αιώνα, η ταύτισή της όμως έγινε με βεβαιότητα το 1906 από τον αρχαιολόγο Κωνσταντίνο Ρωμαίο.

Ο Ηρώδης ο Αττικός (103 – 179 μ.Χ.) υπήρξε μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες των ρωμαϊκών χρόνων στην Ελλάδα. Ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας, κάτι που του έδωσε την ελευθερία να καλλιεργήσει μία πληθώρα ενδιαφερόντων και ταλέντων: έγινε ρήτορας, φιλόσοφος και πολιτικός, ενώ παράλληλα, ως συλλέκτης τέχνης, δημιούργησε μία από τις πιο αξιοζήλευτες συλλογές της εποχής του σε σπάνια και αξιόλογα έργα.

Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης ( Lucius Vibullius Hipparchus Tiberius Claudius Atticus Herodes)

Η συναρπαστική ιστορία της βίλας του Ηρώδη
Από τον πατέρα του, Αττικό, κληρονόμησε μία μικρή έπαυλη στην Εύα Δολιανών, αρχαία κώμη της Κυνουρίας που βρισκόταν κοντά στην περιοχή της Μονής Λουκούς. Η κωμόπολη αυτή σήμερα δεν διασώζεται, παρά μόνο κάποια ελάχιστα ερείπια. Ο Ηρώδης, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του Ρώμη και την Αθήνα, εγκαταστάθηκε στην έπαυλη αυτή, εντυπωσιασμένος από την ιστορία της περιοχής: ήταν το κατάλληλο μέρος για να στεγάσει την πλούσια συλλογή του, δημιουργώντας έτσι ένα είδος μουσείου αρχαίας τέχνης, που εντυπωσίαζε με την ποιότητά του.

Η τοποθεσία της έπαυλης ήταν ήδη γνωστή από τον 19ο αιώνα, όταν την επισήμανε ο Άγγλος περιηγητής William Martin Leake. Στα μέσα του αιώνα επισκέφτηκε την περιοχή ο Ernst Gurtius, ο οποίος επισήμανε ότι τα ερείπια δεν ανήκαν σε οικισμό, αλλά σε κάποια έπαυλη.

Ήδη τα αρχαιολογικά ευρήματα αφθονούσαν στην περιοχή, πράγμα που μαρτυρείται και από τους καλόγερους της παρακείμενης Μονής Λουκούς, οι οποίοι συνεχώς ανακάλυπταν αρχαιότητες κατά την καλλιέργεια της γης τους. Η ταύτιση της έπαυλης έγινε το 1906 από τον Κωνσταντίνο Ρωμαίο, ενώ συστηματικές ανασκαφές ξεκίνησαν το 1979 από τον Θεόδωρο Σπυρόπουλο και συνεχίζονται έως σήμερα. Τα ευρήματα που έχουν έλθει στο φως φυλάσσονται στα Αρχαιολογικά Μουσεία Τρίπολης και Άστρους.

Σκαρίφημα με αναπαράσταση της οικίας της επαύλεως του Ηρώδου του Αττικού

Η έπαυλη του Ηρώδη Αττικού ήταν μία τεράστια έκταση 20.000 τ.μ., η μεγαλύτερη έπαυλη στον ελλαδικό χώρο, χτισμένη κατά τα πρότυπα της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής. Περιλάμβανε μέγαρο, ένα αίθριο με στοές, λουτρικό συγκρότημα και ιερό. Τα αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν έρθει στο φως πράγματι επιβεβαιώνουν την παράδοση που ήθελε την έπαυλη αυτή ένα πραγματικό μουσείο. Πλήθος γλυπτών, επιγραφών και αρχιτεκτονικών μελών έχουν έλθει στο φως, τα εντυπωσιακότερα όλων, όμως, είναι τα ψηφιδωτά δάπεδα, που βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορους χώρους της έπαυλης, με διακόσμηση, παραστάσεις και χρώματα που μαρτυρούν υψηλή τέχνη. Σήμερα έχει αποκαλυφθεί ένα αρκετά μεγάλο μέρος των ψηφιδωτών αυτών, ενδέχεται όμως μελλοντικές ανασκαφές να αποκαλύψουν ακόμη περισσότερα.

Το υδραγωγείο της ρωμαϊκής περιόδου πίσω από την μονή Λουκούς

Το μνημειακό συγκρότημα της Ρωμαϊκής έπαυλης κοντά στη Μονή Λουκούς περιλαμβάνει την κυρίως έπαυλη με τα προσκτίσματά της (βασιλικές, τρικλίνια, λουτρά και το υδραγωγείο που μετέφερε το νερό για αυτά).

Η έπαυλη αυτή δυστυχώς υπέστη επανειλημμένες καταστροφές ανά τους αιώνες, είτε εξαιτίας φυσικών παραγόντων, είτε λόγω επιδρομών και βαρβαρικών επιθέσεων είτε, το χειρότερο, λόγω της ανθρώπινης αδιαφορίας. Η περίοδος των συστηματικών ανασκαφών ευτυχώς έδωσε τέλος στις ασύδοτες ενέργειες που λάμβαναν χώρα στην περιοχή. Τώρα μένει να αποκαλύψει η έπαυλη τον άγνωστο πλούτο που βρίσκεται κρυμμένος στα έγκατα της γης.

Η άγνωστη λίμνη Μουστού στο Αστρος και οι θεραπευτικές της ιδιότητες

Η λίμνη Μουστού είναι και υδροβιότοπος, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Παράλιο Άστρος και περιλαμβάνει δύο κύριες λίμνες που το βάθος τους δεν ξεπερνά τα 5 μέτρα. Συνδέεται με τη θάλασσα με δύο τεχνητά κανάλια. Ενταγμένη ως προστατευόμενη περιοχή στο δίκτυο Natura αποτελεί καταφύγιο για τα αποδημητικά πουλιά και όχι μόνο.

Ιστορία 

Έως τη δεκαετία του 1950 είχε συνολική έκταση 2.500 στρέμματα, όμως η επέκταση των καλλιεργειών στα ελώδη εδάφη περιόρισε την έκταση της στα 850 στρέμματα.Η λίμνη περιλαμβάνει δύο κύριες και μόνιμες παράλιες λίμνες, των οποίων το βάθος δεν ξεπερνά τα 5 μέτρα, την ομώνυμη λίμνη και μία μικρότερη που ονομάζεται Χερονήσι. Συνδέεται με τη θάλασσα με δύο τεχνητά κανάλια, τα οποία αποτέλεσαν έργο του Βαυαρού μηχανικού του Όθωνα προκειμένου να αποξηράνει ένα μέρος της λίμνης, επειδή οι κάτοικοι των γύρω χωριών υπέφεραν από ελονοσία. Από τον Βαυαρό αρχιτέκτονα ανοίχθηκε το πρώτο κανάλι, που αποκαλείται μέχρι και σήμερα «βαυαρικό». Στις αρχές του 20ού αιώνα τα ψάρια του Μουστού ήταν άφθονα και η αλίευσή τους παρεχωρείτο σε ενοικιαστές. Εκείνα τα χρόνια δημιουργήθηκε ο μύθος του «Θηρίου του Μουστού», ενός στοιχειού που το μουγκρητό του ακουγόταν τις νύχτες ως το Χάνι του Κοπανίτσα.

Η λίμνη σήμερα
Εντεταγμένος στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000, ο υδροβιότοπος της Κυνουρίας έχει χαρακτηριστεί ως προστατευόμενη περιοχή, καθώς αποτελεί καταφύγιο για σημαντικό πληθυσμό αποδημητικών πουλιών τα οποία διαχειμάζουν σε αυτόν (αγριόκυκνοι, ερωδιοί, αγριόπαπιες, νερόκοτες). Στους πυκνούς καλαμιώνες του φωλιάζουν γεράκια, πορφυροτσικνιάδες αλλά και μικρός αριθμός από τους απειλούμενους με εξαφάνιση καλαμοκανάδες.

Από τα υπόλοιπα είδη της πανίδας του συναντώνται κέφαλοι, χέλια, κρασπεδοχελώνες και είδη φρύνων και σαυρών που προστατεύονται από τη συνθήκη της Βέρνης και από την ελληνική νομοθεσία. Η βλάστηση που αναπτύσσεται στις άκρες του υδροβιότοπου χαρακτηρίζεται κυρίως από υδρόβια φυτά όπως:

Καλάμια, είδη αγκαθιών και αρμυρίκια ενώ περιμετρικά ανθούν ο λευκός κρόκος, κόκκινες και λευκές ανεμώνες, κυκλάμινα, παπαρούνες και ο λευκός νάρκισσος, ένα πανέμορφο λουλούδι με μεθυστικό άρωμα που οι κάτοικοι ονομάζουν μανουσάκι.

Τέλος εκδρομής, ελπίζουμε να περάσατε καλά,