Μικρή αλλά ξεχωριστή, η Σύμη κρύβει ομορφιές σε κάθε της γωνιά

 

 

Είναι ένας πολύχρωμος μικροσκοπικός παράδεισος

 

Στην άκρη του Αιγαίου υπάρχει ένα μικροσκοπικό νησί που θυμίζει.. πίνακα ζωγραφικής

Ανάμεσα στη Ρόδο και τα παράλια της Τουρκίας, βρίσκεται η Σύμη,ένα μικρό νησάκι, που είναι όμως διάσημο σε όλο τον κόσμο για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του, αλλά και για τα όμορφα και γραφικά τοπία του, θα σας αφήσει τις ωραιότερες εντυπώσεις. Η Σύμη είναι το όγδοο σε μέγεθος ελληνικό νησί του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων.

 

Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Χώρα που περιλαμβάνει δύο οικισμούς, τον Γιαλό και το Χωριό, ή Άνω Σύμη. Το φυσικό της λιμάνι είναι ο Γιαλός, (εκ του Αιγιαλός),του οποίου είναι χτισμένη η πόλη αμφιθεατρικά. Ο παλαιότερος οικιστικός πυρήνας είναι το Χωριό. Είναι συσπειρωμένος γύρω από το Κάστρο για αμυντικούς κυρίως λόγους. Είναι χτισμένος πάνω σε λόφους. Ενώνεται με το Γιαλό με την «Καλή Στράτα», ένα δρόμο που αποτελείται από 500 πέτρινα σκαλοπάτια. Γύρω από την Σύμη βρίσκεται ένα πλήθος νησίδων και βραχονησίδων σημαντικότερες των οποίων είναι βόρεια η Νίμος, (αρχαία Ύμος), νότια το Σεσκλί καθώς επίσης και πολλές βραχονησίδες

Αρχιτεκτονική
Η Χώρα έχει κηρυχθεί παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός, με κύρια χαρακτηριστικά τα χιλιάδες χρώματα στους τοίχους, τα παράθυρα, τα περίτεχνα αετώματα και τις αυλές με τα βότσαλα. Ώχρα, σομόν, κόκκινο, γαλάζιο, λευκό. Η παλέτα των χρωμάτων γίνεται όλο και πιο τολμηρή στα μεγάλα νεοκλασικά σπίτια του Γιαλού που έχουν αναστηλωθεί. Ολόκληρη η Σύμη αλλά και τα νησάκια που βρίσκονται γύρω από αυτήν έχουν κηρυχθεί αρχαιολογικοί χώροι από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Νεοκλασικά σπίτια βαμμένα σε έντονα, ζεστά χρώματα σκαρφαλωμένα στα πετρώδη απότομα βουνά του νησιού, αντανακλούν το ένδοξο παρελθόν της Σύμης, με παράδοση στη σπογγαλιεία, τη ναυπηγική και την ξυλογλυπτική. Στην πρωτεύουσα της Σύμης, θα ανακαλύψει κανείς στο εσωτερικό των νεοκλασικών, ζωγραφιστά ταβάνια ― δείγμα ακμής και πλούτου, τότε που καπεταναίοι και σφουγγαράδες κοσμούσαν τα αρχοντοσπιτα τους.

 

 

Δίπατα και τρίπατα καπετανόσπιτα, βαμμένα με την παλέτα της χρωματικής ελευθεριότητας. Δώμα, αυλές στρωμένες με βοτσαλωτά, διακοσμητικά δάπεδα, αετώματα και κεραμοσκεπές.

Ονομασία – Πρώτοι Κάτοικοι
Για την προέλευση της ονομασίας της Σύμης επικρατέστερη είναι η άποψη που υποστηρίζει ο Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, ότι Σύμη ήταν το όνομα της συζύγου του Γλαύκου, πρώτου κατοίκου του νησιού. Σύμφωνα με το μύθο ο Γλαύκος ήταν άριστος κολυμβητής, ναυπηγός και ψαράς και είναι αυτός που κατασκεύασε την «Αργώ», το πλοίο της Αργοναυτικής εκστρατείας. Η Σύμη αναφέρεται και από τον Όμηρο, στην Ιλιάδα, καθώς στον Τρωικό πόλεμο μετείχε και ο βασιλιάς της, Νηρέας, με 3 πλοία, εθεωρείτο δε, ο ωραιότερος άντρας της εκστρατείας. Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν πιθανότατα λαοί από τη Μικρά Ασία, και μετέπειτα Μινωίτες.

Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο Πανορμίτης της Σύμης                                                                                                              Οι Συμαίοι θρησκεύονται βαθύτατα, ως μαρτυρεί και η πληθώρα από περικαλλείς ναούς, ξωκλήσια και μοναστήρια, με ξυλόγλυπτα τέμπλα, αγιογραφίες και βοτσαλωτές αυλές. Στη Σύμη δοξάζεται ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Εκτός από τις Μονές Πανορμίτη και Ρουκουνιώτη, υπάρχουν 7 ακόμα μονύδρια αφιερωμένα στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, δηλαδή συνολικά 9, όσα και τα αρχαγγελικά τάγματα. Η μεγαλύτερη και ενδοξότερη Αρχαγγελική Μονή από τις εννέα είναι εκείνη του Πανορμίτη και ο χώρος της χαρακτηρίζεται από ανυπέρβλητο φυσικό κάλλος. Βρίσκεται χτισμένη στο μυχό ενός όρμου, του Πανόρμου, από τον οποίο και πήρε την ονομασία της. Οι ντόπιοι λένε ότι απ’ όπου και αν ρίξεις ένα μπουκάλι στη θάλασσα, ακόμα κι από τη μακρινή Αυστραλία, αν πραγματικά πιστεύεις, το τάμα σου θα φτάσει στον Πανορμίτη της Σύμης. Το θρησκευτικό αυτό έθιμο, που ξεκίνησε την περίοδο της Τουρκοκρατίας, συνεχίζεται μέχρι σήμερα, και πολλά -σύμφωνα με διηγήσεις- μπουκάλια, όπου μέσα οι πιστοί έχουν γράψει τη διεύθυνση, το όνομα, την παράκληση αλλά και το τηλέφωνό τους, ρίχνουν άγκυρα στην ιερά μονή του Ταξιάρχη Μιχαήλ στη Σύμη ― πόλο έλξης χιλιάδων πιστών όλο τον χρόνο.

Πανηγύρι των Ταξιαρχών (8 Νοεμβρίου)
Το κορυφαίο ετήσιο εκκλησιαστικό και κοινωνικό γεγονός της Σύμης, είναι φυσικά η μεγάλη Πανήγυρη των Ταξιαρχών. Από τις προηγούμενες μέρες το Μοναστήρι του Αρχαγγέλου, αλλά και όλο το νησί βρίσκεται σε ρυθμούς έντονους και πανηγυρικούς αφού γιορτάζει ο προστάτης του, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Χιλιάδες προσκυνητές προσέρχονται ιδιαιτέρως στον Πανορμίτη για να συμμετάσχουν στις Ιερές Ακολουθίες και να καταθέσει ο καθένας με την προσευχή του τα προβλήματα και τις αγωνίες του σ’ Εκείνον προκειμένου να πάρει δύναμη και σθένος.

Την παραμονή τελείται ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός και στην συνέχεια πραγματοποιείται η κατανυκτική Ιερά Αγρυπνία και η Θ. Λειτουργία υπό το ιλαρό φως των καντηλιών. Την κυρία ημέρα της Εορτής τελείται η Αρχιερατική Θ. Λειτουργία και μετά την Απόλυση, πραγματοποιείται η Λιτάνευση της Ι. Εικόνας του Ταξιάρχη, γύρω από το επιβλητικό Μοναστηριακό συγκρότημα. Κατόπιν η Μεγάλη φιλόξενη Τράπεζα του Πανορμίτη, ανοίγει τις πύλες της και προσφέρει το εορταστικό γεύμα σ’ όλους τους προσκυνητές.

Η οικονομία της Σύμης
Η οικονομική ευημερία της Σύμης κατά τον 19ο αιώνα στηριζόταν κυρίως σε τρεις τομείς, την αλιεία, κατεργασία και εμπορία του σπόγγου, την ναυπηγική και την ναυτιλία. Η Σύμη κατά την εποχή της άνθησης της συγκροτήθηκε σε αστικό οικισμό μεσαίου μεγέθους που ξεπερνούσε ακόμη και αυτό της Ρόδου. Η οικονομία ήταν προσανατολισμένη περισσότερο σε τριτογενείς δραστηριότητες και λιγότερο στη γεωργία και την κτηνοτροφία
Τον 19ο και μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα το νησί είχε περίπου 25 χιλιάδες κατοίκους, ήταν αλιευτικό και σπογγαλιευτικό κέντρο, είχε αναπτύξει ναυπηγική βιομηχανία ικανή να κατασκευάζει γύρω στα πεντακόσια ιστιοφόρα τον χρόνο. Ενδεικτικό της αίγλης της, είναι η ίδρυση το 1904 της Ηλεκτρικής Εταιρείας Σύμης. Η Ευρωπαϊκή κουλτούρα πέρασε στη Σύμη κυρίως μέσα από την αρχιτεκτονική, αλλά και τα Γράμματα και την κοινωνική ζωή. Οι δε Συμιακοί του Μουράγιου των χρόνων αυτών ήταν μεγαλοαστοί επιπέδου Ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων. Η ναυτιλία και η ναυπηγική επίσης ήκμασαν στη Σύμη. Οργανωμένος ταρσανάς λειτουργούσε στο Χαράνι με τον μάστορα ναυπηγό Κέλλη [παρωνύμιο του Δ. Σαρρή] μέχρι την δεκαετία του 1960. Το νησί δεν υστερούσε, όμως, και στις βιοτεχνίες, όπως σιδηρουργία, αλευροποιία, χρυσοχοΐα κ.λ.π. Σήμερα, οι φιλόξενοι κάτοικοι πλησιάζουν τις τρεις χιλιάδες και τα τελευταία χρόνια πολλοί είναι αυτοί που έχουν στραφεί στον τουρισμό

Γαστρονομία
Η Σύμη σάς προσφέρει μοναδικές γαστρονομικές απολαύσεις διαθέτοντας τη δική της σπεσιαλιτέ, το πασίγνωστο συμιακό γαριδάκι! Πρόκειται για σπάνια ποικιλία γαρίδας, πολύ μικρού μεγέθους, που ζει στη θάλασσα της περιοχής και μπορείτε να γευτείτε στις ψαροταβέρνες του νησιού.Οι ντόπιοι το σερβίρουν και το τρώνε ελάχιστα ψημένο με λίγο λάδι και λεμόνι.

Διάφορα ψάρια, θαλασσινά και οστρακοειδή κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην τοπική γαστρονομία, ενώ μία ακόμη πολύ ξεχωριστή σπεσιαλιτέ είναι η γαελόπιτα, γνωστή και ως αθερινόπιτα. Μικρές μοσχοβολιστές οι “τούρτες” είναι τυρόπιτες με εύκολη ζύμη και απολαυστική τυρένια γέμιση.

Ένα έθιμο όπου οι γυναίκες του νησιού άνοιγαν το φύλλο σε σχήμα μισοφέγγαρου, τις έπλαθαν και τις μετέφεραν με τις πινακωτές (μεγάλο ξύλινο εξάρτημα) στο φούρνο της γειτονιάς να ψηθούν. Από γλυκά, ξεχωρίζουν τα συμιακά ακούμια, που θυμίζουν πολύ τους λουκουμάδες. Φτιάχνονταν από το παρελθόν έως και σήμερα με κύριο συστατικό το ρύζι και σερβίρονται είτε με ζάχαρη άχνη και κανέλα είτε με μελι και καρύδια.

 

Επίσης ένα ασυνήθιστο γλύκισμα της Σύμης, είναι η μισοκοφτή, η οποία φτιάχνεται από βρασμένα φραγκόσυκα και αλεύρι. Καλοκαίρι στη Σύμη χωρίς μισοκοφτή δε γίνεται! Η μισοκοφτή είναι μια απαλή κρέμα που μοιάζει πολύ με την μουσταλευριά αλλά γίνεται με χυμό από ώριμα κατακόκκινα φραγκόσυκα. Το φραγκόσυκο είναι ένα φρούτο με αρκετές ευεργετικές ιδιότητες και με πολλά θρεπτικά συστατικά. Έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε βιταμίνη C αλλά και σε χαλκό, κάλιο, ασβέστιο και ειδικά μαγνήσιο.

Το νησί σας υπόσχεται απολαυστική νυχτερινή διασκέδαση στα όμορφα μπαράκια, που θα συναντήσετε κατά μήκος του Γιαλού, ενώ πλειάδα εστιατορίων και καφέ θα καθησυχάσει και τον πιο δύσπιστο πως στη Σύμη οι επιλογές είναι αρκετές.

Σοκάκια
Τα τελευταία χρόνια τα σοκάκια της Σύμης ψηφίστηκαν ανάμεσα στα πιο όμορφα σοκάκια του κόσμου σε διεθνές τουριστικό site. Πρόκειται, λοιπόν, για στενά πλακόστρωτα δρομάκια, είτε με σκαλοπάτια είτε χωρίς, διακοσμημένα με χρώματα και πέτρες σε πολλά σχήματα.

Το άγαλμα του «Μιχαλάκη»
Το άγαλμα του μικρού ψαρά «Μιχαλάκη», απεικονίζει ένα παιδί να κρατά ένα καλάμι ψαρέματος.Πρόκειται για ένα άγαλμα του διάσημου Συμιακού γλύπτη Κώστα Βαλσάμη ο οποίος, το εμπνεύστηκε και το φιλοτέχνησε με την μορφή ενός Συμιακού αγοριού, επειδή στη Σύμη έχει πολλούς μικρούς και μεγάλους σε ηλικία ψαράδες!!!

Παραλίες
Πανέμορφες και ανέγγιχτες, στην πλειονότητά τους βοτσαλωτές, οι παραλίες της Σύμης σας προσκαλούν να τις ανακαλύψετε. Κρυστάλλινα νερά, προκλητικά παιχνιδίζουν άλλοτε με πανύψηλους βράχους, άλλοτε με σκιές κωνοφόρων… Δημοφιλέστερη παραλία του νησιού είναι η Νος, η πιο κοντινή από τον οικισμό της Σύμης και το Πέδι, προσβάσιμη με τα πόδια, με ταξί ή λεωφορείο.

Πολύ δημοφιλής παραλία της Σύμης είναι ο Άγιος Νικόλαος με αμμουδιά και βότσαλα, φυσική σκιά, ασφαλή κολύμβηση, εξαιρετική ταβέρνα και bar. Προτιμάται από τις οικογένειες με μικρά παιδιά, επειδή βαθαίνει πολύ ομαλά.

Κολυμπήστε στην παραλία Νανού, από τις ομορφότερες παραλίες της Σύμης, με τα μεγάλα βότσαλα, το ολόλευκο εκκλησάκι και τα μεγάλα δέντρα, που σας προσφέρουν τη σκιά τους. Η παραλία Νάνου θεωρείται η καλύτερη βοτσαλωτή παραλία της Σύμης. Η πρόσβαση γίνεται μόνο από τη θάλασσα. Ένας κάθετος βράχος από την μία πλευρά της παραλίας κατεβαίνει μέχρι τα βαθυπράσινα νερά της

Η παραλία Μαραθούντα, ένας στενός όρμος με πεντακάθαρα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά θα σας μαγέψει. Διατίθενται ξαπλώστρες και ομπρέλες, ενώ στο γραφικό ταβερνάκι μπορείτε να απολαύσετε το ουζάκι σας.

Στην παραλία του Αγίου Γεωργίου Δυσάλωνα, από την ομώνυμη εκκλησία που δεσπόζει σε απόκρημνο βράχο, θα βρείτε την καλύτερη αμμουδιά του νησιού. Οι απανταχού αναρριχητές, μπορούν να αναρριχηθούν σε κάθετο βράχο 350 μ. με υπέροχη θέα!

Φορεσιά: Σύμφωνα με την παράδοση, όταν το 1522 ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής προσπαθούσε να καταλάβει το νησί της Ρόδου, πλοία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κυνηγημένα από τους πειρατές, προσέγγισαν το λιμάνι της Σύμης. Την εποχή εκείνη οι άντρες απουσίαζαν από το νησί, γιατί ήταν στα σφουγγάρια. Οι γυναίκες, βλέποντας τον κίνδυνο των πειρατών άρχισαν να χτυπούν μανιωδώς τις καμπάνες των εκκλησιών, φόρεσαν στα κεφάλια τους πολύχρωμες μαντήλες, πήραν στα χέρια τους τα σκάλεθρα του φούρνου (τα φτυάρια) και άρχισαν να κατεβαίνουν στο Γιαλό από την Καλή Στράτα. Βλέποντας από μακριά οι κουρσάροι τις γυναίκες, τις πέρασαν για γενίτσαρους και τράπηκαν σε φυγή. Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, σε επιβράβευση των γυναικών της Σύμης, για το θάρρος που επέδειξαν, τους έδωσε το προνόμιο να φορούν την φορεσιά των βυζαντινών αυτοκρατόρων.

Ήθη και Έθιμα
Ο Κουκκουμάς: Με την ονομασία αυτή είναι γνωστός ο Κλήδονας , αρχαίο έθιμο, που σε άλλα μέρη της Ελλάδας τελείται στις 24 Ιουνίου ημέρα των γενεθλίων του Ιωάννη του Βαπτιστή του Λαμπαδιάρη . Στη Σύμη όμως ονομάζεται Κουκκουμάς και γίνεται στις 2 Μαΐου , για να γιορτάσουν και οι σφουγγαράδες πριν φύγουν με τις μηχανές και τις καγκάβες για το ψάρεμα του σφουγγαριού. Το έθιμο αυτό συγκινούσε περισσότερο τα νιάτα γιατί ήταν αφιερωμένο σε αυτά. Ήταν η ημέρα της γυναίκας που στη Σύμη την γιόρταζαν στις 2 Μαΐου . Κάθε συνοικία έβγαζε το δικό της Κουκκουμά, που επειδή ήταν αφιερωμένος στις γυναίκες, αυτές αναλάμβαναν τις λεπτομέρειες για τη γιορτή. Έφτιαχναν κατάλογο με τους καλεσμένους που ήταν τα παλικάρια της ενορίας και αυτοί έπρεπε να τηρούν την τάξη και πληρώνουν και τα έξοδα της γιορτής. Αρχιζε με τη μεταφορά του αμίλητου νερού που το έβαζαν σε ένα αργυρό δοχείο , το ξυστί, μέσα στο οποίο τα κορίτσια έριχναν τα δαχτυλίδια τους.
Κατά την προετοιμασία οι διοργανώτριες έφτιαχναν ψωμάκια για τα κορίτσια που έπαιρναν μέρος. Θα τα έτρωγαν μετά τη λήξη της τελετής , πριν κοιμηθούν, και επειδή κατά την προπαρασκευή τους έριχναν στη ζύμη πολύ αλάτι , αυτές θα διψούσαν και το πιο πιθανό ήταν να έβλεπαν στο όνειρό τους κάποιο νέο να τους προσφέρει νερό. Αυτός θα ήταν ο μελλοντικός τους σύντροφος. Η γιορτή συνεχίζεται μέχρι αργά τη νύχτα με μεγάλο κέφι. Όλοι έφευγαν ευχαριστημένοι και ιδιαίτερα οι σφουγγαράδες που θα θυμούνταν με νοσταλγία τη γιορτή ψαρεύοντας στα αφιλόξενα νερά της Αφρικής.

Η Φάλλια: Κάθε πρωτοχρονιά και Λαμπροδευτέρα, κάθε Συμιακού έπρεπε να εκκλησιαστεί στην ενορία του και να καταφθάνει στο ναό, αυτός και η οικογένειά του, πριν από τη δοξολογία. Τους περισσότερους τους έπιανε η φάλλια δηλαδή τους επιβάλλονταν τιμωρία, διότι δεν προλάβαιναν. Στα παλιά χρόνια υποχρέωναν τους παραβάτες να καθίσουν σε μια πολυθρόνα που έμοιαζε με σκυριανή καρέκλα με ψηλό ακούμπισμα, και άναβαν μια λαμπάδα μπροστά τους. Στα νεότερα χρόνια, μετά την εκκλησία, οι επίτροποι κάθε ναού με επικεφαλής τους ιερείς και τους ψάλτες και με το λάβαρο της Ανάστασης πηγαίνουν στα σπίτια εκείνων που τους είχε πιάσει η φάλλια. Έραιναν με ανθόνερο το σπίτι και τους ενοίκους, έψαλλαν μαζί τους το « Χριστός Ανέστη » και έπαιρναν το σχετικό χρηματικό δώρο για την εκκλησία. Επειδή η επίσκεψη της «Ανάστασης» στο σπίτι ήταν ευπρόσδεκτη, μερικοί αργούσαν επίτηδες.
Η Καλοχρονιά: Από του Σταυρού και έπειτα άρχιζε η Καλοχρονιά. Σταματούσε η φύλαξη των περιβολιών και η είσοδος στα περιβόλια ήταν ελεύθερη για το μάζεμα των φρούτων. Η είσοδος τότε στα αφύλακτα περιβόλια, ειδικά των παιδιών, έμοιαζε με πραγματική επιδρομή. Δεν άφηναν τίποτα πάνω στα δέντρα και τα φυτά. Η καλοχρονιά διαρκούσε τρεις ημέρες.

Η ιστορία στην Σπογγαλιεία
Καθώς τα Δωδεκάνησα διάνοιαν την περίοδο της Τουρκοκρατίας , μόνο οι κάτοικοι της Σύμης υποχρεώθηκαν να δίνουν στο Σουλτάνο δώδεκα χιλιάδες χοντρά και τρεις χιλιάδες ψιλά σφουγγάρια ως φόρο. Έως το 1863 η αλιεία των σφουγγαριών στα Δωδεκάνησα εγένετο κυρίως με γυμνούς δύτες ,ενώ στη Σύμη επιπλέον υπήρχαν και 250 καγκάβες (σπογγαλιευτικά σκάφη) οι οποίες λειτουργούσαν κυρίως το χειμώνα. Αυτοί έμαθαν στους υπόλοιπους νησιώτες την αλιεία, την επεξεργασία και το εμπόριο των σφουγγαριών. Οι ξένοι περιηγητές που επισκέπτονταν την Ελλάδα τον μεσαίωνα, βλέποντας ότι μόνο οι κάτοικοι της Σύμης ασχολούνται με τη σπογγαλιεία, πίστευαν ότι μόνο στο βυθό γύρω από τη Σύμη φυτρώνουν τα σφουγγάρια.
Το 1840, πρώτος ο Συμιακός βουτηχτής Μιχαήλ Καρανίκης καταδύθηκε στον πάτο της θάλασσας κρατώντας στα χέρια επίπεδη πέτρα βάρους περίπου 12-15 κιλών. Η πέτρα αυτή, που αργότερα έγινε γνωστή στη Σύμη ως «καμπανελλόπετρα» ή «σκανταλόπετρα» στην Κάλυμνο, ήταν δεμένη με σχοινί το άλλο άκρο του οποίου δενόταν στη βάρκα. Το σφουγγάρι έφερνε πλούτο στα νησιά. Το 1863 ο Συμιακός Φώτης Μαστορίδης έφερε στη Σύμη το σκάφανδρο, από τις Ινδίες όπου εργαζόταν με τους Άγγλους σε λιμενικά έργα ως μηχανικός σκαφάνδρου.

Η Σύμη είχε τον μεγαλύτερο σπογγαλιευτικό στόλο σε ολόκληρο τον κόσμο και πρωτοστάτησε τόσο τον πρωτογενή τομέα, την σπογγαλιεία στην λεγόμενη Μπαρμπαριά, Barbary coast, τα παράλια της Βόρειας Αφρικής και ειδικότερα της Βεγγάζης, όσο και στην επεξεργασία του σπόγγου (δευτερογενής τομέας) και την διοχέτευση και εμπορία του (τριτογενής τομέας), μέσω της Σύρου, στο Λονδίνο και στις ΗΠΑ. Επικεφαλής της σημαντικής αυτής βιομηχανίας ήταν ο Συμιακός Οίκος Υιοί Νικήτα Πετρίδη γνωστός εκτός Ελλάδος ως Petrides Brothers υπό τον γενάρχη Γεώργιο Νικήτα Πετρίδη, με γραφεία στη Σύρο, στον Πειραιά, στο Παρίσι και το Λονδίνο. Με τα τεράστια έσοδα του μεγάλου ευεργέτη της Σύμης Γεώργιου Πετρίδη οικοδομήθηκε το Πετρίδειο Ρολόι, το Πετρίδειο Σχολείο και τα μεγαλοπρεπή νεοκλασικά και από τις δύο πλευρές του Διοικητηρίου.

 

Φεστιβάλ της Σύμης
Η Σύμη τα τελευταία χρόνια (από το 1995) δημιουργεί ένα πολιτιστικό καλοκαίρι με ξεχωριστή προσωπικότητα, το Φεστιβάλ Σύμης, αποδεικνύοντας έμπρακτα την αγάπη μας για τον πολιτισμό. Το Φεστιβάλ βασίζεται στην ιδέα του εθελοντισμού, στην αφιλοκερδή συμμετοχή των καλλιτεχνών και των διοργανωτών του. Το Φεστιβάλ έχει τιμηθεί από πολλούς καταξιωμένους καλλιτέχνες διεθνούς εμβέλειας της Ελλάδας και του εξωτερικού αλλά και νέους ανερχόμενους.
Το φεστιβάλ της Σύμης περιλαμβάνει πολλές πολιτιστικές δραστηριότητες όπως κονσέρτα κλασικής και μοντέρνας μουσικής, χορό, θέατρο, σινεμά, λογοτεχνικά απογεύματα, κ.λπ. Όλες αυτές οι δραστηριότητες πραγματοποιούνται σε κτίρια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα, όπως το φημισμένο αρχοντικό του Χατζηαγαπητού, την αυλή της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη και το μοναστήρι του Πανορμίτη.
ΠΗΓΕΣ: www.ot.gr, www.moneyreview.gr, www.iefimerida.gr, www.lavart.gr, https://radar.gr, www.awakengr.com, https://ellada.cy, www.symi.gr, www.symi-thea.gr

“Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ μόνον ετούτον αγαπώ!” Οδυσσέας Ελύτης