ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕ ΣΠΑΕΙ
Στίχοι: Αλέξανδρος Αντωνίου
Μουσική: Αλέξανδρος Αντωνίου
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
CD, Album ” Σημείο Αναφοράς ” 2022
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ (Official Music Video)
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕ ΣΠΑΕΙ
Κοιμήσου κι ονειρέψου πριν να μεγαλώσεις
Πριν αυτός ο κόσμος σε ξυπνήσει.
Κοιμήσου, σου ‘χω στρώσει για να μην κρυώσεις
Και στο μαξιλάρι σου έχω αφήσει…
Τα πάθη σου, τα λάθη σου, τα χρέη και τα άγχη σου
Και όλη την αγάπη σου, Αγάπη που δε σπάει.
Στα πρώτα μου τα βήματα πατώ δικές σου νότες
Και η φωνή σου με κρατά σφιχτά να περπατήσω
Τη μια βαστάς το χέρι μου στις αρχικές μου βόλτες
Την άλλη φεύγω τρέχοντας τον κόσμο να γυρίσω.
Τώρα που ψήλωσα αρκετά κι έχω δική μου κρίση
Κρίνω το Σήμερα σκληρά, εχθές που είχες χτίσει.
Πονάω στην πρεμιέρα σου, δακρύζω σαν μ’ αρνείσαι
Μα καμαρώνω τα φτερά που ανοίγεις να πετάξεις
Ταΐζω την ελπίδα μου καλύτερος να είσαι
Να βγάλεις λάθος μια γενιά και όλα να τα’ αλλάξεις.
Έχω μια έννοια στην καρδιά και μη με αποπάρεις
Σ’ ένα αμάρτημα απ’ τα εφτά μην πέσεις και φαλτσάρεις.
Τα ψέματα που είπα πόσο να κρατάνε
Ορκίστηκα ποτέ να μη σου μοιάσω
Μα μέσα στον καθρέφτη, χρόνια σαν περνάνε
Εσένα βλέπω πάντα όταν κοιτάξω.
Κανείς δε σχεδιάστηκε αλάνθαστο μοντέλο
Κι εγώ με τις ευθύνες μου ακόμα να τα βρούμε
Θα μένω όμως δίπλα σου στα πιο βαθιά σου “θέλω”
Να έχεις να στηρίζεσαι μέχρι να χωριστούμε.
Όταν βγαίνεις απ’ τη ρότα να έχεις να γυρνάς
Είμαι ρίζα, είμαι βάση, σημείο αναφοράς.
Πώς φέρνεις βόλτα τη ζωή, πώς ξεπερνάς τον τρόμο ;
Της μοναξιάς την απειλή σε στίχο τελευταίο
Φυλάω το τραγούδι σου που μου ‘δειξε το δρόμο
Στη λήξη αυτής της διαδρομής για σένα να το λέω.
Πατέρα, μεγάλωσα πολύ μα όλα τα θυμάμαι
Τραγούδησέ μου μια στροφή να πάψω να φοβάμαι.
Αν κάποτε με χάσεις, μέσα σου να ψάξεις
Στις φλέβες σου κυλάω, είμαι αίμα.
Αν τύχει και λυγίσεις να μη γονατίσεις
Να στέκεσαι, αυτό είναι το θέμα.
Το στοίχημα δεν είναι να ζήσουμε για πάντα
Το “πάντα” μεσ’ το χρόνο δε χωράει
Το μόνο που θα μείνει είναι ν’ αγαπήσεις
Αγάπα με μια αγάπη που δε σπάει.
CD, Album ” Σημείο Αναφοράς ” 2022
Αλέξανδρος Αντωνίου «Σημείο αναφοράς»
Ο Αλέξανδρος Αντωνίου παρουσιάζει τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Σημείο αναφοράς», που κυκλοφορεί σε CD από το Ogdoo Music Group. Σημαντική στο album είναι η συμμετοχή του κορυφαίου ερμηνευτή Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο τραγούδι «Αγάπη που δε σπάει» στο οποίο μοιράζεται την ερμηνεία με τον Αλέξανδρο. Το τραγούδι έχει οπτικοποιηθεί από τον αξιόλογο σκηνοθέτη Πάνο Ζενίδη.Ο τέταρτος δίσκος του «Σημείο αναφοράς» είναι αναμφίβολα ο πλέον ώριμος. Στο «Σημείο αναφοράς» ακούγεται διασκευασμένο από τον Αλέξανδρο Αντωνίου το αγαπημένο τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα και του Χαράλαμπου Βασιλειάδη «Που ‘σαι Θανάση», ενώ στο τραγούδι «Θα βρεθούμε ξανά» τη μουσική υπογράφει ο Βασίλης Ξυλούρης.O Αλέξανδρος Αντωνίου είναι ένας ξεχωριστός τραγουδοποιός και ερμηνευτής που δημιουργεί τραγούδια εμπνευσμένα από την ανθρώπινη συνθήκη, σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει κέντρο βάρους. Στο album «Σημείο αναφοράς» ο τραγουδοποιός με διεισδυτική και ευαίσθητη καλλιτεχνική ματιά μετουσιώνει σε τέχνη καθημερινές ιστορίες και αφηγήσεις, αποκωδικοποιεί συμπεριφορές, και αναδεικνύει σε πρωταγωνιστές ανθρώπους που περνούν απαρατήρητοι.
Ο ίδιος στο σημείωμα που συνοδεύει την έκδοση αναφέρει:
” Σημείο Αναφοράς οι ρίζες και τα όμορα, στον ίδιο κορμό, κλαδιά. Οικογένεια.
Σημείο Αναφοράς κι οι φίλοι. Οικογένεια και αυτοί.
Όσοι ανεξίτηλα μάς έχουν σημαδέψει, όσοι φύγαν κι όσοι μένουν.
Σημείο Αναφοράς η ελπίδα, η αγάπη που δε σπάει, η πίστη, ο έρωτας, οι λύπες κι οι χαρές που δε ξεχνιουνται, τα όνειρα, η εφηβεία, τα παιδικά τα γέλια, που αν υπάρχει Θεός, είναι η απόδειξη της ύπαρξής Του.
Αυτό που, πριν το ταξίδι ξεκινήσει, μας κάνει να ρίξουμε μια τελευταία, κρυφή, φευγαλέα ματιά πίσω σε αυτό, στο Σημείο Αναφοράς.Μέσα στις συλλαβές των στίχων και τις νότες αυτού του δίσκου, έκρυψα όλα τα παραπάνω και αυτό είναι το δικό μου Σημείο Αναφοράς.
Ευχαριστώ από καρδιάς κάθε έναν ξεχωριστά που συνέβαλε στη δημιουργία και κυκλοφορία αυτής της δουλειάς. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου για την τιμή να συμμετάσχει στον δίσκο. Βασίλη, σε ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, την καθοδήγηση, τις συμβουλές, την τρυφερότητα και τη φιλία σου. Ευχαριστώ κι εσάς που δείξατε ενδιαφέρον για το «Σημείο Αναφοράς».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 17 Σεπτεμβρίου 1983. Έχει σπουδάσει Διαφήμιση και Marketing. Οι καλλιτεχνικές του ανησυχίες, εκτός της συγγραφής στίχων και ποιημάτων, τον οδήγησαν σε μουσικές σπουδές Θεωρίας, Αρμονίας, Μουσικών οργάνων και Φωνητικής. Ο Αλέξανδρος Αντωνίου εισήλθε στο χώρο της τραγουδοποιίας καλά εφοδιασμένος. Με στίχο απλό και βιωματικό, που όμως, εκτός από το να κοιτάζει προς τα μέσα, παρατηρεί προσεκτικά και το τι υπάρχει και συμβαίνει «εκεί έξω», και με μια μουσική γλώσσα η οποία εκκινεί από το rock της δεκαετίας του 1970, αλλά αρδεύεται και από ακόμα αρκετά ιδιώματα, ελληνικά και μη. Ο Αλέξανδρος Αντωνίου έχει ήδη διαγράψει σημαντική πορεία στην ελληνική μουσική σκηνή καταθέτοντας το πολύπλευρο ταλέντο του, τόσο όσο δημιουργός όσο και ως ερμηνευτής. Με οδηγό την εσωτερική του ανάγκη να αρθρώσει τον προσωπικό του λόγο και να μοιραστεί τη μοναδική του ματιά για τον κόσμο, δημιουργεί τραγούδια που μιλούν για τις αγωνίες, τις ελπίδες και το όνειρό του για έναν καλύτερο, ευγενικό κόσμο, αλλά και την πραγματικότητα που πρέπει να υπερβούμε για να τον κατακτήσουμε.
Έχει στο ενεργητικό του τέσσερεις προσωπικούς δίσκους με τίτλους “Σε Μία Πλάνη” (2002), “Δεν Έχω Νέα…”(2010), “Κόλπο Γκρόσο” (2018) και “Σημείο Αναφοράς” (2022).
Σε συνέντευξή του, ( www.ogdoo.gr 22/01/2019), μιλάει για τα πρώτα ακούσματα, τις μουσικές και τους καλλιτέχνες που τον επηρέασαν, για την ανάγκη του να ασχοληθεί με τη μουσική και για την πορεία του στο χώρο της ελληνικής μουσικής σκηνής. ” Στο σπίτι όπου μεγάλωσα ακούγαμε μουσική των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Λοΐζου και πολλή γαλλική μουσική Jacque Brel, Georges Brassens κ.α. και αυτό οφείλεται κυρίως στον πατέρα μου. Από τα πρώτα μου ακούσματα ήταν και ο Αντώνης Καλογιάννης (αυτό οφείλεται στην μητέρα μου). Ακόμα την θυμάμαι να μου τραγουδάει το «Όμορφη μου Κατερίνα» κι εγώ, πριν ακόμα αρχίσω να μιλάω, να της ζητώ με νοήματα να μου το τραγουδήσει ξανά.
Αργότερα ο αδελφός μου, όντας μεγαλύτερος, άκουγε rock και αυτό με επηρέασε πολύ. Με επηρέασαν οι Jacque Brel, Nick Cave, Leonard Cohen, Θάνος Μικρούτσικος, Τρύπες είναι μερικοί από αυτούς. Όσον αφορά τις μουσικές μου σπουδές ξεκίνησα με πιάνο, ύστερα ηλεκτρικό μπάσο και κατέληξα στην κιθάρα. Θεωρία και Αρμονία της μουσικής και φωνητική. Ξεκίνησα να γράφω σκέψεις, που είχα στην προεφηβική μου ηλικία, υπό τη μορφή κειμένων. Ήταν ο τρόπος μου να εξωτερικεύσω ό,τι με απασχολούσε και με προβληματίζει. Λίγο αργότερα τα κείμενα αυτά μετεξελιχθηκαν σε στιχάκια και τότε γεννήθηκε η ανάγκη να τα συνοδεύσω με μουσική και να τα τραγουδήσω. Δεν ακολουθώ κάποια φόρμα σαν διαδικασία δημιουργίας τραγουδιών. Άλλες φορές ξεκινώ από τη μουσική και άλλες από τον στίχο. Υπάρχουν και μαγικές στιγμές που γίνονται ταυτόχρονα. Κυρίως όταν έχω το κατάλληλο ερέθισμα. Την έμπνευση. Όταν όμως αυτή έρθει τότε μπαίνω κανονικά σε πρόγραμμα. Είναι σαν να ανοίγει ένα παράθυρο και μπαίνει δυνατός αέρας, με παρασέρνει και δεν μπορώ να σταματήσω.
Τον πρώτο μου δίσκο “Σε Μία Πλάνη” τον έβγαλα το 2002 σε ηλικία δεκαεννέα ετών και περιέχει τραγούδια που έγραψα στην εφηβεία μου. Είναι ο δίσκος που κουβαλάει όλη μου την αρχική ορμή, την άγνοια κινδύνου και τη δήλωσή μου να ακολουθήσω αυτό τον δύσκολο δρόμο. Οκτώ χρόνια αργότερα το 2010 ήρθε και ο δεύτερος, “Δεν Έχω Νέα…” σε μια πολύ έντονη συναισθηματικά για μένα περίοδο, γιατί τότε έχασα ένα από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα. Τη γιαγιά μου.
Και πάλι οκτώ χρόνια αργότερα το 2018, έρχεται το «Κόλπο Γκρόσο». Το «Κόλπο Γκρόσο» είναι, κατά τη γνώμη μου, η πιο ολοκληρωμένη δουλειά μου. Είναι ένας δίσκος που δουλεύτηκε για πολύ καιρό και περιέχει τραγούδια, που σκοπός μου ήταν να χτυπούν στον παλμό της κοινωνίας του σήμερα. Αν το κατάφερα ο σκοπός επετεύχθη. Εκτός από δικά μου τραγούδια περιέχει και τραγούδια που ζήλεψα και τα διασκεύασα. Είναι η πρώτη μου απόπειρα να διασκευάσω δισκογραφικά τραγούδια, που έχω αγαπήσει. Ξεκινάει με το «Δεν έχω μέσον» του σπουδαίου Δήμου Μούτση μερικά τραγούδια αργότερα το «Πέτρα Βουβή» του φίλου μου Βασίλη Ξυλούρη και Γιώργη Σταυρακάκη. Επίσης φιλοξενεί και δύο σημαντικές για μένα συμμετοχές. Αυτή του Ψαραντώνη στο τραγούδι «Οι ψυχές ρεμβάζουν ακόμα» και του Μίλτου Πασχαλίδη στο τραγούδι «Ό,τι πωλείται δεν πουλιέται». Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς για την εμπιστοσύνη τους και την στήριξή τους. Καθ’ όλη αυτή την περίοδο υπήρξαν συνεργασίες και πολλές εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές και συναυλίες.
Έχω την τύχη να με συνοδεύουν εξαιρετικοί μουσικοί. Η συνολική δουλειά αποφέρει καρπούς στις ζωντανές εμφανίσεις. Όταν η σχέση μεταξύ των μελών ενός συνόλου γίνεται και φιλική τότε το αποτέλεσμα ανεβαίνει επίπεδο. Το πρώτο μου μέλημα να είναι να εκφράσω αυτά που σκέφτομαι και να το κάνω άρτια. Στο πίσω μέρος του μυαλού όμως υπάρχει πάντα η επιθυμία να αρέσει και στον κόσμο. Με επιμονή όμως δουλειά, πίστη και αισιοδοξία νομίζω πως ολα κατορθώνονται. Η επαφή ενός καλλιτέχνη με το κοινό του στις ζωντανές εμφανίσεις σαφώς και κρύβει στιγμές ευτυχίας. Στιγμές που τραγουδάμε όλοι μαζί και βέβαια, όπως είπα και πριν, στο χειροκρότημα. Όσον αφορά τα μουσικά μου όνειρα είναι να αφήσω πίσω μου κάποια τραγούδια για να με θυμούνται οι επόμενοι.”
πηγες: www.aylogyrosnews.gr, www.ogdoo.gr, www.discogs.com,
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα τραγούδια ανήκουν σε όποιον τα έχει ανάγκη
