ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ, ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς
Vinyl, 7″, 45 RPM ” Τα Φανταράκια / Αυτά τα χέρια ” 1970

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ
Cine Video απο την ταινία “Ένα αστείο κορίτσι” 1970

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ
Video 1992

 

ΣΤΙΧΟΙ: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
Ποια χέρια πήραν, πήραν τα κεριά
Κι ήρθε ξανά, κι ήρθε ξανά το βράδυ
Και δεν μπορεί η παρηγοριά
Να με βρει στο, να μ βρει στο σκοτάδι

Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα ’χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που ’χουν τ’ όνομά σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου

Ποια χέρια γίναν, γίνανε σπαθιά
Χριστέ και Παναγιά μου
Κι από το στήθος, στήθος μου βαθιά
Θα κόψουν την, θα κόψουν την καρδιά μου

Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα ’χεις στείλει για να με δικάσουν
Είναι μαχαίρια που ’χουν τ’ όνομά σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου

Μανώλης Μητσιάς – Μισός αιώνας με τραγούδια και ιστορίες

Σε συνέντευξη του στο ΕΘΝΟΣ (30.08.2021) ο Μανώλης Μητσιάς μιλάει για το ξεκίνημα μιας πορείας που συμπληρώνει πενήντα χρόνια και την γνωριμία του με τον Δήμο Μούτση και τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες από τη συνεργασία τους« Γεννήθηκα στα Δουμπιά Χαλκιδικής. Εκείνα τα χρόνια δεν είχαμε ούτε τηλεόραση, ούτε ραδιόφωνο, το μόνο μέσο για να διασκεδάσουμε και να εκτονωθούμε ήταν η εκκλησία και η βυζαντινή μουσική, που μου άρεσε πολύ. Οπότε πηγαίναμε στην εκκλησία κι όσοι είχαμε καλή φωνή, ο ψάλτης μας άκουγε και έλεγε: εσύ κάνεις, εσύ δεν κάνεις. Μέσα στην εκκλησία, λοιπόν, και μετά στα χωράφια, που τραγουδούσαμε για να περάσει η μέρα μας… εκεί ξεκίνησα. Τραγουδώντας την ώρα που καλλιεργούμε τα καπνά. Δεν είχαμε ούτε θάλασσα για να κάνουμε έστω ένα μπάνιο τα καλοκαίρια, ούτε τίποτα. Απλά δουλεύαμε στα χωράφια. Αυτά ήταν τα δικά μας ωδεία. Τα καπνοχώραφα!».                            – Κι από τα Δουμπιά και τα καπνοχώραφα, στην μπουάτ «107» στη Σαλονίκη.
«Ναι, στην μπουάτ «107», στην Καμάρα. Όμορφα βράδια κι όμορφες παρέες. Αυτή ήταν και το εφαλτήριο για την καριέρα μου. Τραγουδούσα που λες ένα βράδυ και ήρθε ο Πατσιφάς, που είχε την εταιρεία Λύρα, για να με ακούσει. Του είπαν ότι υπάρχει ένας καλός νέος τραγουδιστής εκεί. Εγώ έλεγα κυρίως Χατζιδάκι και νέο Νέο Κύμα, Αρλέτα, Γιώργο Ρωμανό, Γιώργο Ζωγράφο… Κάποια στιγμή μέσα στο πρόγραμμα είπα ένα λαϊκό τραγούδι, το «Σπασμένα τριαντάφυλλα» του Μπιθικώτση. Κι όπως ήταν γεμάτη η μπουάτ, σηκώνεται ο Πατσιφάς μέσα στον κόσμο και μου λέει «Άσε τις βλακείες που τραγουδάς, εσύ είσαι λαϊκός τραγουδιστής! Πες λαϊκά τραγούδια, αυτά σου πάνε!». Σοκαριστηκαν όλοι εκεί μέσα, όπως καταλαβαίνεις. Κάπως έτσι ξεκίνησα να δισκογραφώ και στη Λύρα».

– Κάπως έτσι γνωριστήκατε και με τον Μούτση;
Καμία σχέση. Όταν ακόμα ήμουν Θεσσαλονίκη, στα ρεπό μου κατέβαινα στην Αθήνα και πήγαινα στις μπουάτ στην Πλάκα. Πήγα ένα βράδυ να ακούσω την Ελένη τη Ροδά, τη φίλη μου, με την οποία είχαμε συνεργαστεί στη Θεσσαλονίκη. Αυτή τραγουδούσε με τον Τσιτσάνη τότε. Πήγα πίσω στα παρασκήνια να τους χαιρετήσω κι Ελένη με πετάει κυριολεκτικά στη σκηνή να τραγουδήσω. Τα έχασα. Απορώ πως δεν έφυγα από την ντροπή μου. Ούτε τι παίξαμε δεν θυμάμαι. Στο πρώτο τραπέζι διασκέδαζε ο Δήμος Μούτσης και μέσα σε όλο αυτό τον πανικό μου είπε «αύριο έλα σπίτι να κάνουμε πρόβα κάποια καινούργια τραγούδια». Έτσι γνωριστήκαμε. Κάποια στιγμή, μάλιστα, με κάλεσε στο στούντιο για να ακούσω τη μουσική που έγραψε για την ταινία «Ένας μάγκας στα σαλόνια». Εκείνη τη φορά γνώρισα τον Γκάτσο και τραγούδησα το 1968 το «Μ’ ένα παράπονο».(Ωστόσο, η επιθυμία του προσέκρουσε σ’ ένα μεγαλοπρεπέστατο «Όχι» του ισχυρού άνδρα της Columbia Τάκη Β. Λαμπρόπουλου. Εκείνος, έκρινε ότι η εμπορική δύναμη του Μητσιά ήταν ακόμα πολύ μικρή και ουσιαστικά, επέβαλε στο συνθέτη να δώσει τα τραγούδια στο Γρηγόρη Μπιθικώτση.) ” Η Ελευσίνα ” ήρθε ένα χρόνο μετά» Κυκλοφόρησε στις 45 στροφές τον Ιούλιο του 1969 και αμέσως έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία, η πρώτη του Μητσιά. Ο χρόνος δε, την κατέταξε στις κλασικότερες στιγμές όχι μόνο του ίδιου, αλλά γενικότερα της ελληνικής μουσικής…

Vinyl, 7″, 45 RPM ” Τα Φανταράκια / Αυτά τα χέρια ” 1970

«ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ» και Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ
Αν το 1969 ο Μανώλης Μητσιάς «αποκλείστηκε» από την εταιρεία στο να είναι ο βασικός ερμηνευτής ενός δίσκου, το 1970 είδε ορθάνοιχτες τις πόρτες της. Κύριος λόγος γι’ αυτό, ήταν η μεγάλη εντύπωση που προκάλεσε ο Μανώλης μητσιάς εμφανιζόμενος στην ταινία «Ένα αστείο κορίτσι» με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη, να τραγουδάει το πασίγνωστο «Αυτά τα χέρια», σε μουσική Δήμου Μούτση και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου.Το τραγούδι ηχογραφήθηκε στις 45 στροφές κι έγινε ανάρπαστο, δίνοντας τη δυνατότητα στο Μητσιά να μπει για τα καλά πλέον στα «υπολογίσιμα» ονόματα της Columbia. Στην άλλη πλευρά του 45αριού, υπήρχαν «Τα φανταράκια» σε στίχους Νίκου Γκάτσου. Ωστόσο, η τεράστια επιτυχία των «Χεριών», δεν τους άφησε περιθώρια ν’ ακουστούν…..

 

Η ΤΑΙΝΙΑ ” ΕΝΑ ΑΣΤΕΙΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ” 1970
Η δεκαετία του ’70 ξεκινά με την Αλίκη Βουγιουκλάκη να την «υποδέχεται» με μια ταινία αρκετά διαφορετική από εκείνες που την έκαναν «εθνική σταρ», Τίτλος της «Ένα αστείο κορίτσι» σε σενάριο Λάκη Μιχαηλίδη, σκηνοθεσία Τάκη Βουγιουκλάκη και το τότε «ανερχόμενο αστέρι» Νίκο Γαλανό δίπλα της.
Ηθοποιοί: Αλίκη Βουγιουκλάκη, Νίκος Γαλανός, Σοφία Ρούμπου, Σπύρος Καλογήρου, Σωτήρης Μουστάκας, Βασίλης Ανδρεόπουλος, Μέλπω Ζαρόκωστα.
Πλοκή: Η Χριστίνα (Αλίκη Βουγιουκλάκη), μια κοπέλα, που εργάζεται σαν κλόουν σε ένα μικρό τσίρκο, γνωρίζει τον ραλίστα Αλέκο (Νίκος Γαλανός), γιο του εφοπλιστή Βενιέρη (Βασίλης Ανδρεόπουλος), αλλά δεν του αποκαλύπτει την επαγγελματική της ιδιότητα, αν και αυτός έχει παρακολουθήσει παράστασή της. Κάποια στιγμή, η Χριστίνα πιάνει δουλειά στο σπίτι του Αλέκου σαν υπηρέτρια και σύντομα οι δυο τους ερωτεύονται. Μια βραδιά, ο Αλέκος ζητά από τη Χριστίνα να πάει μαζί του σε μια δεξίωση ως λαίδη Γουόρεν, αριστοκράτισσα από την Αγγλία, που επρόκειτο να τον συνοδεύσει κανονικά. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν στην ίδια δεξίωση εμφανίζεται η πραγματική λαίδη Γουόρεν (Μέλπω Ζαρόκωστα) και η Χριστίνα αναγκάζεται να επιστρέψει στο τσίρκο. Ο Αλέκος τη βρίσκει ξανά και την παίρνει μαζί του στο Λονδίνο για να γνωρίσει τον πατέρα του. Η ταινία κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες τη σεζόν 1970-1971 κόβοντας 549.614 εισιτήρια και κατατάχθηκε στην 2η θέση ανάμεσα σε 87 ταινίες της ίδιας σεζόν. Είναι η πρώτη ταινία τα γυρίσματα της οποίας πραγματοποιήθηκαν στο καινούργιο στούντιο της Φίνος Φιλμ στα Σπάτα και η 34η ταινία της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Για πρώτη φορά τα κοστούμια της ταινίας ανέλαβε ενδυματολόγος (Μαίρη Τσαγκαράκη), ενώ στα γυρίσματα χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά ταυτόχρονα τρεις μηχανές λήψης.Το μωρό που παίρνει μέρος στη σκηνή του τσίρκου είναι ο γιος της πρωταγωνίστριας, Γιάννης Παπαμιχαήλ.
Τη μουσική και τα τραγούδια του φιλμ ανέλαβε να γράψει ο Δήμος Μούτσης, εξαιρετικά δημοφιλής εκείνη την εποχή λόγω των μεγάλων επιτυχιών που είχε στο ενεργητικό του με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Σταμάτη Κόκοτα κ.α., πάνω σε στίχους του Λευτέρη Παπαδοπούλου

Το ανέκδοτο σάουντρακ της ταινίας κυκλοφορεί διαδικτυακά!
Η ταινία διαθέτει ένα εξαιρετικό σάουντρακ με υπέροχα τραγούδια και μουσικές γέφυρες του Δήμου Μούτση, που σπάνια έγραφε μουσική για ταινία τέτοιου είδους. Τα μουσικά και τα χορευτικά μέρη είναι ιδιαίτερα λαμπερά και καλογυρισμενα. Τα τραγούδια της πρωταγωνίστριας είναι όλα σε στίχους Λευτέρη Παπαδοπούλου, που συνεργάζεται εκείνη την εποχή στενά με τον συνθέτη. Ο Μανώλης Μητσιάς πρωτοτραγουδησε το «Αυτά τα χέρια» που γίνεται μεγάλη δισκογραφική επιτυχία, και κυκλοφορεί την εποχή εκείνη σε δισκάκι 45 στροφών από την εταιρεία ΕΜΙ. Η αρχική έκδοση της ταινίας περιλάμβανε ακόμα δύο τραγούδια – “Το Τσίρκο“, στη σκηνή της παρέλασης (στο 2′ περίπου στη σημερινή κόπια) και “Τα Επαγγέλματα“, στη σκηνή που μεθάει η Αλίκη Βουγιουκλάκη στο σπίτι του Νίκου Γαλανού (στο 30′ περίπου στη σημερινή κόπια) – καθώς και ακόμα μία σκηνή γυρισμένη σε ένα γεφυράκι στη θάλασσα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Νίκο Γαλανό.

Μανώλης Μητσιάς, Αλκηστις Πρωτοψάλτη, Δήμος Μούτσης και Χρήστος Λεττονός (Τετραλογία 1975)

Συνεργασία Δήμου Μούτση και Λευτέρη Παπαδόπουλου και η απόφαση του Τάκη Β. Λαμπρόπουλου της Columbia να ερμηνεύσει το τραγούδι ο Μανώλης Μητσιάς.
Είναι η πρώτη φορά που ο συνθέτης θα συνεργαστεί με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ως προς το στιχουργικό κομμάτι και μαζί θα γράψουν τρία τραγούδια για την Αλίκη («Είπα κι εγώ», «Το τσίρκο» και «Τα επαγγέλματα»). Πέραν των τριών προαναφερθέντων κομματιών, ζητήθηκε από τον συνθέτη να γράψει κι ένα πιο λαϊκό το οποίο θα έλεγε κάποιος νέος τραγουδιστής. Ο «ισχυρός άνδρας» της τότε Columbia Τάκης Β. Λαμπρόπουλος δεν σκέφτηκε πολύ ως προς το όνομα και πρότεινε αμέσως τον νεαρό Μανώλη Μητσιά, που το 1969 είχε την πρώτη μεγάλη επιτυχία του με το πασίγνωστο «Στην Ελευσίνα μια φορά» -σε μουσική του Μούτση- και ο διευθυντής της εταιρείας σκόπευε να καθιερώσει.

Ο Παπαδόπουλος λοιπόν έγραψε τους στίχους και τους έδωσε στον συνθέτη, με τίτλο «Αυτά τα χέρια». Ωστόσο -σύμφωνα με αφήγηση του ίδιου του στιχουργού-, ο Δήμος Μούτσης δίστασε να τους μελοποιήσει αμέσως και θέλησε να ζητήσει μια δεύτερη γνώμη. Τους πήγε λοιπόν στον στενό συνεργάτη του Νίκο Γκάτσο για να τους διαβάσει και να του πει την άποψή του…Όντως ο σπουδαίος ποιητής το έκανε και του είπε: «Είναι πολύ καλοί. Ρωτάς εμένα να σου πω τη γνώμη μου για έναν άνθρωπο που έγραψε το δίστιχο «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά» (αναφερόμενος βεβαίως στο «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή); Έτσι, ο Μούτσης «ησύχασε» και αποφάσισε να γράψει τη μουσική…
Όμως, η «περιπέτεια» δεν τελείωσε εκεί. Ο Μητσιάς -όντας στρατιώτης τότε- πήρε άδεια και πήγε στο στούντιο για την ηχογράφηση ενός τραγουδιού που δεν ήξερε καν, όπως και οι μουσικοί που περίμεναν τον συνθέτη για να το μάθουν. Παρών εκεί και ο Λαμπρόπουλος που ήθελε να επιβλέπει τα πάντα.
Σύμφωνα με όσα είπε πριν λίγα χρόνια ο εκλεκτός ερμηνευτής σε τηλεοπτική συνέντευξή του στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, η ώρα περνούσε και ο Μούτσης δεν ερχόταν. Ο διευθυντής της εταιρείας εξαιρετικά ανήσυχος ζήτησε να του τηλεφωνήσουν στο σπίτι για να μάθει τι συμβαίνει. Το σήκωσε η μητέρα του συνθέτη, λέγοντας ότι ο γιος της …κοιμάται! Φυσικά, ο Λαμπρόπουλος χωρίς δεύτερη κουβέντα ζήτησε να τον ξυπνήσει και να πάει αμέσως στο στούντιο.
Πράγματι, έπειτα από κάμποση ώρα έφτασε στο χώρο της ηχογράφησης και -πάντα σύμφωνα με την αφήγηση του Μητσιά- ζήτησε να μάθει για ποιο λόγο είχαν μαζευτεί εκεί οι μουσικοί και ο τραγουδιστής. Τότε, ο Λαμπρόπουλος του είπε για το «Αυτά τα χέρια» για να εισπράξει την απάντηση: «Α, ναι. Ξέρετε, δεν το έχω γράψει αλλά θα προσπαθήσω τώρα»! Τότε, ο Λαμπρόπουλος κλείδωσε την πόρτα του στούντιο και είπε σε όλους τους παρευρισκομένους: «Δεν πρόκειται να βγείτε από δω μέσα αν δεν τελειώσετε το τραγούδι». Η μουσική ευφυΐα του Δήμου Μούτση λειτούργησε στο έπακρο κι έτσι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έγραψε αυτό το πολύ σπουδαίο ζεϊμπέκικο, το οποίο έμαθαν επί τόπου οι μουσικοί και ηχογράφησε ο Μητσιάς που εμφανίζεται να το τραγουδάει στην ταινία.

«Αυτά τα χέρια» κύριε Παπαδόπουλε έγραψαν για να μας δικάσουν όλους σε ισόβια ποινή όπου όσο κι αν λέμε «Θεέ μου τη δεύτερη φορά που θα ‘ρθω για να ζήσω όσο η καρδιά κι αν λαχταρά δεν θα ξαναγαπήσω» … εμείς να αγαπάμε κάθε φορά και πιο βαθιά σιγοψιθυρίζοντας τους στίχους των τραγουδιών σας. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είναι το κράμα του ρεαλισμού και της ευαισθησίας , το σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς που κοπίασε πολύ μα τα κατάφερε και είπε όσα έπρεπε να πει με τρόπο ανεπανάληπτο. Και σήμερα οι νέοι έχουν οικονομικές ανάγκες… δεν γράφουν όμως τέτοια αριστουργήματα.
ΠΗΓΕΣ: www.discogs.com, www.ethnos.gr, www.musiccorner.gr, www.rodiaki.gr, www.ethnos.gr, www.thelook.gr

ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν