ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ, ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΙ’ ΕΥΧΩΝ
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Νίκος Αντύπας
Ερμηνεια: Χάρις Αλεξίου
LP, Album ” Δι’ Ευχών ” 1992

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ 1992

Official Music Video

Συντελεστές: Κιθάρα: Γιάννης Σπάθας, Πλήκτρα: Κώστας Παπαδούκας
Κρουστά, πλήκτρα, προγραμματισμός, ενορχήστρωση: Νίκος Αντύπας
Ταμπουράς, τζουράς: Χρήστος Κωνσταντίνου
Φωνητικά: Νίκος Αντύπας, Χάρις Αλεξίου

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ALANNAH MYLES Alibi 2001

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ASYA Neyleyim 1994

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΥΠΑΛΔΟΥ

 

ΣΤΙΧΟΙ: ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΙ’ ΕΥΧΩΝ
Πετούν γεράκια απ’ τις φωλιές
την τρομαγμενη μας ζωη να δουν εικόνα
σαν τις παλιές αμαρτωλές
που δεν τους στάθηκε αγκαλιά ούτε κρυψώνα

Κάτω απ’ την άρρωστη βροχή
στις εθνıκές των φορτηγών με τα ψυγεία
το μαύρο λάδι απ’ τη ψυχή
δεν καίει για κάτι που να μοιάζει μ’ ευλογία

Δι’ ευχών των αγίων ημών
στους ναούς των μεγάλων λυγμών
Δι’ ευχών των αγίων της γης
ορατής και αοράτου πληγής

Δι’ ευχών των αγίων που κλαις
που μπορείς σ’ αγαπάω να λες
Δι’ ευχών των αγίων και αεί
με Θεού πνοή

Κοιτάω τον ήλιο απ’ το βουνό
κι οι δυναμίτες της ψυχής μου σπαν την πέτρα
που εγώ να τρέξω ξεκινώ
μεσ’ της παγκόσμιας λογικής τα πέντε μέτρα

Με χαραγμένα τ’ αρχικά
όνομα και αίμα και φυλή κι αρχαία τείχη
και μ’ ένα δέμα ελληνικά
θα γράψω, κόσμε, τους χρησμούς μου με το νύχι.

Δι’ ευχών των αγίων ημών
στους ναούς των μεγάλων λυγμών
Δι’ ευχών των αγίων της γης
ορατής και αοράτου πληγής

Δι’ ευχών των αγίων που κλαις
που μπορείς σ’ αγαπάω να λες
Δι’ ευχών των αγίων και αεί
με Θεού πνοή

ALIBI
Swallowed by a blackened pearl
Waiting for an answer, to unfurl
Everything we’re hiding from
We can’t deny we are soldiers
Out of this world

Don’t pretend that you don’t see the sign
And close your heart to love
That’s only madness
Our destiny is to remain
You cannot walk away
From anything human…

Chorus:
We are strong when our heroes are one
Love that shines like the moon and the sun
Helpless in the palm of your hand
Like a child in a game
Would you break if I held you again
Won’t you let me try…
Would a promise be only a dream
Or my alibi…

Verse 2:
Now the rivers overflow
All the gods & goddesses
They show no mercy
Everything we’re running from
Is standing right in front of us
Desire is searching
We can’t rely on happenstance
Oh we’ve brought down their anger
And now they curse us
Cannot deny your right
This love you feel is of the light
And you’re only human

Chorus:
We are strong when our heroes are one
Love that shines like the moon and the sun
Helpless in the palm of your hand
Like a child in a game
Would you break if I held you again
Won’t you let me try…
Would a promise be only a dream
Or my alibi…

Tag:
There was a time when we knew how to fly
We could love til it made us both cry
Helpless in the palm of your hand
Like a child in a game
Would you break if I held you again
Would a promise be on;y a dream
Or my alibi…

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ

LP, Album ” Δι’ Ευχών ” 1992

Ο Νίκος Αντύπας έγραψε τη μουσική και ενορχήστρωσε το «Δι’ ευχών», το οποίο κυκλοφόρησε το 1992 σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου με τη φωνή της Χαρούλας Αλεξίου.
Την έμπνευση της μελωδίας τού την έδωσε άθελά της η ίδια η Αλεξίου, ένα απόγευμα καθώς έκαναν πρόβα στο σπίτι της. Σε μια απόλυτα χαλαρή και φυσική στιγμή, ο Αντύπας άκουσε τη γνωστή ερμηνεύτρια να σιγοτραγουδάει, καθώς πήγαινε στην κουζίνα για να φέρει κεφτεδάκια να φάνε. Ξαφνιάστηκε. Ηταν μια έκπληξη για τον ίδιο, καθώς η Αλεξίου συνηθίζει να τραγουδάει με στόμφο και δυναμισμό. Όμως εκείνη τη στιγμή ακουγόταν «σαν αηδόνι που τραγουδούσε», είχε πει χαρακτηριστικά ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του στο Musicheaven. Όπως αφηγήθηκε τότε, ο μουσικός δεν είπε τίποτα στην αγαπημένη ερμηνεύτρια, όμως δεν ξέχασε ποτέ εκείνη τη «λυμένη» Χαρούλα που φάνηκε στα μάτια του σαν μια «ιέρεια». Για αυτό και της έφτιαξε έναν ξεχωριστό και «ειδικό δίσκο» όπως έλεγε.
Παίδευε στο μυαλό του τη μουσική, που είναι ένα μουσικό μείγμα λαϊκών και δημοτικών στοιχείων. Η μουσική του τραγουδιού, κατά σειρά το δεύτερο ή τρίτο κομμάτι που συνέθεσε από εκείνον το δίσκο γράφτηκε στη Σίφνο. «Οργανωμένο αυτοσχεδιασμό» έχει χαρακτηρίσει τη σύνθεση ο ίδιος, ο οποίος το έγραψε καθώς έπαιζε την κιθάρα του και σιγομουρμούριζε ανάμεσα σε blues, ρεμπέτικα και δημοτικά.
Κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1992 και ξένισε πολύ κόσμο, τόσο ως προς το στυλ των τραγουδιών όσο κι ως προς την εμφάνιση της ίδιας της ερμηνεύτριας. Το μακρύ μαλλί που ήταν για χρόνια σήμα κατατεθέν της δεν υπήρχε πλέον, ενώ η μη ύπαρξη λαϊκού στοιχείου στο άλμπουμ ξάφνιασε το κοινό που αρχικά ήταν διστακτικό. Ωστόσο, σε λίγο καιρό τα πράγματα είχαν αλλάξει εντελώς και οι πωλήσεις εκτοξεύθηκαν για να ξεπεράσουν τελικά τις 120.000 αντίτυπα! Παράλληλα, ήταν η πρώτη της δισκογραφική δουλειά σε άλλη εταιρεία μετά από είκοσι και πλέον χρόνια στη MINOS…

Η απονομή του πλατινένιου δίσκου στους δημιουργούς

Το «Δι ευχών» ήταν ένας από τους σημαντικότερους δίσκους της καριέρας της, που ταράζει τα νερά της ελληνικής δισκογραφίας, καθότι ο ηλεκτρονικός ήχος του συνθέτη, σε συνδυασμό με τον ποιητικό λόγο της στιχουργού, είναι ένα νέο καλλιτεχνικό άνοιγμα της Χαρούλας. Ο δίσκος γίνεται διπλά πλατινένιος και ξεχωρίζουν τα κομμάτια: «Δι ευχών», «Να ζήσω ή να πεθάνω», «Συναυλία», «Μάγισσα», «Τα καρέλια». Μάλιστα, η Λίνα Νικολακοπούλου θα δηλώσει κάποια στιγμή αργότερα για τη Χαρούλα: «H φωνή της είναι σαν τον ήχο της καμπάνας. Είτε για πανηγύρι, είτε για γάμο, είτε για πυρκαγιά χτυπήσει, αναγνωρίζεται με τον ίδιο τρόπο».

Το 1993 ο δίσκος «Δι ευχών» κυκλοφορεί στη Γαλλία, το Βέλγιο, το Ισραήλ και την Ιαπωνία, ενώ η Χαρούλα δίνει αυτά τα χρόνια πολλές συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, άλλοτε μόνη της και άλλοτε έχοντας μαζί της ανερχόμενους καλλιτέχνες της εποχής όπως ο Μανώλης Λιδάκης, η Μελίνα Κανά, ο Κώστας Μακεδόνας και ο Βασίλης Λέκκας.
Πέραν των μελωδιών του Νίκου Αντύπα και τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, ένα μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας του άλμπουμ οφείλεται και στις «ζωντανές» εμφανίσεις της Αλεξίου εκείνη την εποχή στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, οι οποίες συνετέλεσαν αποφασιστικά στο να «περάσει» στο ευρύ κοινό και ιδιαίτερα στη νεολαία. Εξαιτίας του «Δι’ ευχών» η Χαρούλα κατάφερε να κερδίσει ένα αρκετά μεγάλο μέρος του νεαρόκοσμου το οποίο έκτοτε την ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Όσο για τα τραγούδια, δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις και σχόλια. Το ομότιτλο, η «Μάγισσα», η «Συναυλία» και το «Να ζήσω ή να πεθάνω» παραμένουν «φρέσκα» καθώς η Αλεξίου δεν παραλείπει ποτέ να τα συμπεριλαμβάνει στις εκάστοτε εμφανίσεις της. Σπουδαία στιγμή είναι και «Η πατρίδα», η οποία ουσιαστικά περιγράφει τη ζωή της ερμηνεύτριας που μάλιστα έγραψε και τους στίχους μαζί με τη Λίνα. Το αποτέλεσμα του «Δι’ ευχών» έχει ένα δυτικό και ηλεκτρονικό ηχόχρωμα που το έκανε να γνωρίσει τεράστια επιτυχία. Έγινε ο πρώτος ελληνικός δίσκος που μετά από αρκετά χρόνια κυκλοφόρησε σε Ιαπωνία, Βέλγιο, Ισραήλ και Γαλλία.

To 2001, η Καναδή Alannah Myles προσπαθούσε να «κουρδίσει» ξανά την καριέρα της που μετά το εντυπωσιακό ντεμπούτο της το 1989 με το διάσημο “Black Velvet” είχε πλέον μια σταθερά πτωτική διαδρομή, παρά τις όποιες εξάρσεις. Άλλωστε όταν έχεις φτάσει με το καλημέρα στο Νο1, το «μετά» δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Στη συλλογή που κυκλοφόρησε με τον τίτλο Myles & More – The Very Best Of -τρία χρόνια νωρίτερα είχε βγει μια ανάλογη έκδοση- η 43χρονη τότε καλλιτέχνης περιλάμβανε και κάποια καινούργια τραγούδια με «ελπίδες» ανάδειξής τους. Ανάμεσά τους ανακάλυψε το «Δι’ ευχών». Το τραγούδι, της άρεσε και αφού ζήτησε τα δικαιώματα από τη δισκογραφική εταιρεία, το διασκεύασε με τίτλο «Alibi» και πιο ροκ… αλλά με ταιριαστή τη θεματική του, για την οποία η Alannah Myles ήταν πληροφορημένη. Μάλιστα κράτησε και την «κεντρική» ελληνική φράση του τραγουδιού.Σε συνέντευξη του ο Αντύπας μίλησε για εκείνη τη συνάντηση με την «ροκού» και ευγενέστατη Myles , ωστόσο δεν παρέλειψε να της δείξει ότι δεν συμφωνούσε που το έκανε τόσο…αμερικάνικο.
Με μεγαλύτερη – διεθνή επιτυχία της το “Black Velvet”, άλμπουμ που στον Καναδά έγινε 10 φορές πλατινένιο, στην χώρα της σκαρφάλωσε στα charts με τα τραγούδια της με τίτλο “Love Is” και “Song Instead of a Kiss”.

Kei Ogura: Μια συνέντευξη με αφορμή τη Χαρούλα Αλεξίου
Τον περασμένο Ιούνιο η Χάρις Αλεξίου ανακοίνωσε την απόφασή της να σταματήσει το τραγούδι. Μια απόφαση που στεναχώρησε πολύ κόσμο στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο γνωστός συνθέτης και τραγουδιστής Kei Ogura, δημιουργός πολλών επιτυχιών – όπως το “Άι-σαν-σαν” που τραγούδησε η θρυλική Hibari Misora αλλα και το τραγουδι του “Η ευωδιά του κυκλάμινου” που τραγούδησε η Χάρις Αλεξίου στη συναυλία που είχε δώσει το 1994 στην Ιαπωνία – μας μιλάει για τη συνεργασία του με την Ελληνίδα τραγουδίστρια και τη σχέση του με την Ελλάδα.
” Αν θυμάμαι καλά, η γνωριμία ξεκίνησε όταν εγώ άκουσα από το ράδιο ή από κάπου ένα τραγούδι της. Μου φάνηκε θαυμάσιο κομμάτι, είχε μια δύναμη στη φωνή της. Στο ελληνικό τραγούδι υπάρχει ένας ιδιαίτερος τονισμός (ύψωση και πτώση του φωνητικού τόνου) – και σ’ αυτόν ήταν τέλεια. Έτσι συνειδητοποίησα ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια εξαιρετική τραγουδίστρια και ενδιαφέρθηκα να τη γνωρίσω. Σύντομα απέκτησα επικοινωνία μέσω της εταιρείας δίσκων της. Και όταν ταξίδεψα στην Ελλάδα, με κάλεσε στο σπίτι της, όπου είχαμε μια πολύ ευχάριστη συζήτηση. Εκείνη την εποχή, σε αντίθεση με τους περισσότερους τραγουδιστές, που, πράγμα αυτονόητο τότε στην Ελλάδα, τραγουδούσαν σε νυχτερινά κέντρα ή κλάμπ, μόνη η Αλεξίου μάζευε τον κόσμο σε αίθουσες που έδινε συναυλίες. Ήταν άνθρωπος με μια τέτοια στάση. Στη συνέχεια, γίναμε βέβαια φίλοι. Κι όταν ήρθε στην Ιαπωνία, στη συναυλία που έδωσε, τραγούδησε και το δικό μου “Η ευωδιά του κυκλάμινου” στα ιαπωνικά. Αυτό μου έδωσε ιδιαίτερη χαρά.”
Στην ερώτηση ποιο CD της Αλεξίου του άρεσε περισσότερο απ’ όλα: “Μμ, το άλμπουμ “Δι’ ευχών”1, στο οποίο περιέχεται το “Μια νύχτα νοσταλγίας “.2 Αυτό το τραγούδι, με ιαπωνικούς στίχους, το τραγούδησα κι εγώ με τίτλο “Goodbye America” στο άλμπουμ μου “Θεωρία”. Τραγούδησα προσπαθώντας να μιμηθώ την Αλεξίου, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να τραγουδήσω όπως αυτή. ‘
ΠΗΓΕΣ: www.musiccorner.gr, www.ogdoo.gr, http://ourakotagkosmusic.blogspot.com, www.newsbomb.gr, www.greecejapan.com,

ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν