ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΝΤΑΣ, ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ, ΓΙΟΒΑΝ ΤΣΑΟΥΣ
ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣΑ
Στίχοι: Πάνος Τούντας
Μουσική: Πάνος Τούντας
Ερμηνεία: Στελλάκης Περπινιάδης
Vinyl 78” His Master’s Voice AO 2319 (OGA-377) 1936
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΣΤΕΛΛΑΚΗΣ ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ, ΜΟΥΣΙΚΗ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΝΤΑΣ
ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣΣΑ
Στην Ελλάδα δεν μπορώ
μια γυναίκα για να βρω
έχει όμορφες πολλές
μα είναι μάνα μου είναι φτωχές
Εγώ θέλω πριγκηπέσα
από το Μαρόκο μέσα
να `χει λύρα με ουρά
μιά γυναίκα μια φορά
Πέρσι πέρασε από δω
κι έψαχνε να βρει γαμπρό
χωρίς να το ξέρω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ
Μ’είδε κάτω στον Περαία
στου Τσελέπη με παρέα
και από τότε μ’ αγαπά
και μου στέλνει και λεφτά
Θα με κάνει βασιλιά
πέρα εκεί στην αραπιά
κι όλα της θα τα `χω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ
Δεκαοχτώ βαγόνια λίρες
κοκαίνες και νταμίρες
κάθε είδους αργιλέ
με διαμάντι όλο ντουμπλέ
Θα μου πάρει μπαγλαμά
φίλντισι και μάλαμα
κι ότι άλλο θέλω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ
Πεντακόσιοι δερβισάδες
θα μας φτιάχνουν τους λουλάδες
να φουμάρουμε γλυκά
στον χρυσό μας τον οντά
Vinyl 78” His Master’s Voice AO 2319 (OGA-377) 1936
«Εγώ θέλω πριγκιπέσα» κι άλλες γοητευτικές ιστορίες
Ένα εξαιρετικό δείγμα των «περιπλανώμενων» σκοπών, οι οποίοι απαντούν σε ποικίλες εκδοχές, περιοχές, περιόδους και πλαίσια. Η μουσική της πριγκηπέσσας ηχογραφείται για πρώτη φορά, με βάση τα μέχρι τώρα ευρήματα, στην Λιθουανία, από Εβραίους μουσικούς, το 1910. Έκτοτε, τον σκοπό τον συναντάμε στην ιστορική δισκογραφία τουλάχιστον ακόμη 21 φορές, ηχογραφημένο στην Αμερική, την Σερβία, την Ουγγαρία, την Σλοβακία, την Ελλάδα, την Τουρκία, την Ρουμανία και την Κροατία. Συναντάται τόσο σε μορφή τραγουδιού όσο και σε ορχηστρικού.
Στην ελληνική δισκογραφία το συναντάμε πέντε φορές. Αρχικά ηχογραφείται με τον τίτλο “Γεροντάκι”, σε μουσική και στίχους του Παναγιώτη Τούντα, περίπου το 1932. Τον Ιούνιο του 1936 ο Τούντας το ξαναηχογραφεί ως “Εγώ θέλω πριγκηπέσσα”. Κυκλοφόρησε σε δίσκο 78 στροφών ένα τραγούδι που θεωρείται από τις κολώνες του πειραιωτικου ρεμπετικου: το χασάπικο «Εγώ θέλω πριγκιπέσσα» με τον Στελλάκη Περπινιάδη και το συγκρότημα του Γιοβάν Τσαούς, σε μουσική και στίχους – κατά την ετικέτα τουλάχιστον – του Παναγιώτη Τούντα.
Το τραγούδι ακολουθεί την παράδοση του ρεμπέτικου να σχολιάζει τα γεγονότα της επικαιρότητας και μιλάει για το μεγάλο κοινωνικό θέμα της εποχής – για το πρωτάκουστο ειδύλλιο μεταξύ της αδελφής του βασιλιά του Ιράκ, πριγκίπισσας Ιζαντε Φεϊζάλ και του ροδίτη ξενοδοχειακού υπαλλήλου Τάσου Χαραλάμπους. Το ειδύλλιο ξεκίνησε περίπου έναν χρόνο πριν, κατά τις διακοπές της πριγκίπισσας στην Ρόδο· οδήγησε τους δύο πρωταγωνιστές να κλεφτούν και να παντρευτούν κρυφά έναν χρόνο μετά, αφού πρώτα η Ιζαντέ βαπτίστηκε χριστιανή. Εντέλει, χώρισαν για λόγους που ξεπερνούσαν τα μεταξύ τους συναισθήματα (διπλωματικές σχέσεις, ζητήματα κληρονομιάς στην διαχείριση των πετρελαιοπηγών του Ιράκ κ.λπ.). Οι δημοσιογράφοι, μάλιστα, ενημερώνονται για το περιστατικό λόγω της καταγγελίας της αδελφής της Ιζαντέ στην αστυνομία. Η τελευταία, είχε αφήσει γράμμα στην αδελφή της με την οποία παραθέριζε, ότι κλέφτηκε με τον αγαπημένο της… Αναμφισβήτητα, αν κάποιος μελετήσει τα ρεπορτάζ της εποχής, οι στίχοι του τραγουδιού του Τούντα ανα νοηματοδοτούνται.
Το τραγούδι γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ανατυπώθηκε στην Αμερική, ενώ λίγο καιρό αργότερα ηχογραφήθηκε και στην Κωνσταντινούπολη, με τον Μήτσο Κυριακόπουλο και τη συνοδεία της ορχήστρας του Fehmi Ege. Σ’ αυτή την ηχογράφηση οι στίχοι είναι ελαφρώς παραλλαγμένοι επί το τοπικότερον.
Σημειώνεται και η ηχογράφηση του Γιάννη Κυριαζή, που πραγματοποιείται στην Αθήνα το 1975, σε ένα νέο πλέον αισθητικό πλαίσιο. Το συγκλονιστικό στην ηχογράφηση αυτή, είναι πως στο ένθετο και στην ετικέτα του δίσκου, το κομμάτι φαίνεται πως είναι σύνθεση του ίδιου του Κυριαζή… Παρόλα αυτά, ο δίσκος επανεκδίδεται το 2009 σε CD, σε επιμέλεια του Γιώργου Τσάμπρα. Σε αυτήν την έκδοση, το κομμάτι πλέον χρεώνεται στον Παναγιώτη Τούντα.
Το 2012 ο Γιάννης Κότσιρας ερμηνεύει το τραγούδι και τον συνοδεύει η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Μαγνησίας του Βόλου, υπό τον μαέστρο και ιδρυτή της τον Ανδρέα Κατσιγιάννη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΝΤΑΣ 1886-1942 συνθέτης ,στιχουργός, οργανοπαίχτης ,μαέστρος
Ο Παναγιώτης Τούντας (1886 – 23 Μαΐου 1942) είναι ο διασημότερος συνθέτης της Σμυρναϊκής Σχολής και ανήκει στην ομάδα των Μικρασιατών μουσικών που μετά την καταστροφή του 1922, διαμόρφωσαν το ρεμπέτικο τραγούδι στην Ελλάδα. Είναι η εποχή που το τραγούδι και η νεοελληνική μουσική αρχίζει να διαμορφώνεται από τον καταλύτη που λέγεται Μουσική της Ιωνίας. Ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες διωγμένοι από την Μικρά Ασία μεταναστεύουν στην Ελλάδα το 1922 κουβαλώντας μαζί τους και τον μοναδικό τους πολιτισμό. Ο Παναγιώτης Τούντας γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1886 απο ευκατάστατους γονείς, που του έδωσαν τη δυνατότητα να ασχοληθεί απο μικρός με τη μουσική. Άρχισε από παιδί να παίζει μαντολίνο και στις αρχές του 20ού αιώνα συμμετείχε στην Σμυρναίικη Εστουδιαντίνα του Σιδέρη, που έμεινε γνωστή με το όνομα “τα Πολιτάκια”. Συμμετείχε σε διάφορα μουσικά σχήματα που έκαναν περιοδείες εκτός Σμύρνης, για την ψυχαγωγία των Ελλήνων της διασποράς και ταξίδεψε στην Αίγυπτο, την Αβυσσηνία, την Ελλάδα και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με ελληνική παροικία. Τα πρώτα χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή, έπαιζε σε διάφορα κέντρα σαν μαντολινίστας. Το 1924 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του ελληνικού παραρτήματος της γερμανικής “ODEON” στην Αθήνα. Μέχρι να κατασκευαστεί το εργοστάσιο δίσκων στην Ελλάδα, συνεργάζεται σχεδόν με όλες τις δισκογραφικές εταιρείες και διηύθυνε τις περισσότερες ηχογραφήσεις που γίνονταν στην Ελλάδα. Τον ίδιο χρόνο ηχογραφεί τη “Σμυρνιά” με την αθηναϊκή εστουδιαντίνα του Τάσου Μαρίνου και γίνεται ο πρώτος Έλληνας λαϊκός συνθέτης που το όνομά του αναγράφεται σε ετικέτα δίσκου.
O Παναγιώτης Τούντας, σαν συνθέτης εμφανίζεται με πάνω από 300 τραγούδια όλων των ειδών από λαϊκό και ελαφρύ, τα οποία εκτός ελαχίστων που βασίζονται σε παραδοσιακές μελωδίες, αποτελούν πολύ σημαντικά έργα με προσωπικό ύφος και στυλ επηρεασμένο σαφώς από το ύφος της Σμύρνης από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τις αρχές του 20ού.
Το 1931 αναλαμβάνει καλλιτεχνικός διευθυντής της ελληνικής “ODEON” και της “HIS MASTER’S VOICE” και παραμένει στη θέση αυτή μέχρι το 1940. Τα τραγούδια που πέρασε στη δισκογραφία είναι γύρω στα 350 και έχουν ερμηνευτεί από όλους τους προπολεμικούς τραγουδιστές της εποχής, όπως ο Κώστας Ρούκουνας, Στελλάκης Περπινιάδης, Μαρίκα η Πολίτισσα (Μαρίκα Φραντζεσκοπούλου), Κώστας Καρύπης (όταν έκανε καριέρα ερμηνευτή, και πριν πλασαριστεί ως δημιουργός), Κώστας Νούρος, Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Αντώνης Νταλγκάς, Ευάγγελος Σωφρονίου, Ζαχαρίας Κασιμάτης, Γιώργος Βιδάλης, Στράτος Παγιουμτζής, Δημήτρης Περδικόπουλος, Ισμήνη Διατσέντε, Νταίζη Σταυροπούλου, Νότα Καλλέλη, Κάκια Μένδρη Ιωάννα Γεωργακοπούλου.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 η Χαρούλα Αλεξίου, και ο Θέμης Ανδρεάδης επαναφέρουν τα τραγούδια του στο προσκήνιο και μέχρι τις σήμερα ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Αγάθωνας Ιακωβίδης, ο Μπάμπης Τσέρτος, ο Μπάμπης Γκολές και πολλοί άλλοι εξακολουθούν να τα ερμηνεύουν.
ΠΗΓΕΣ: https://stixoi.info, https://www.vm rebetiko.gr, www.vmrebetiko.gr, www.ogdoo.gr, www.ordoulidis.gr, www.noizy.gr, https://el.wikipedia.org.
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν
