Tony Pinelli, Βαγγέλης Πιτσιλαδής, Γιώργος Παπαστεφάνου

Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Στίχοι: Γιώργος Παπαστεφάνου
Μουσική Βαγγέλης Πιτσιλαδής
Ερμηνεία: Tony Pinelli
7″, Mul ” Η Ανάμνησις / Έφυγες ” 1966

Ερμηνεία Πασχάλης και Olympians

ΣΤΊΧΟΙ

Η ανάμνηση
Το καλοκαίρι μαζί πηγαίναμε στην αμμουδιά
χέρι με χέρι και μ΄ ένα αστέρι για συντροφιά
τώρα ποιος ξέρει αν θα με σκέφτεσαι όπως εγώ
μικρή μου αγάπη στιγμή δεν φεύγεις απ΄το μυαλό

Τα όνομά μας τις νύχτες γράφαμε στην αμμουδιά
και την καρδιά μας στα χέρια παίζαμε σαν τα παιδιά
τώρα ποιος ξέρει αν θα με σκέφτεσαι όπως εγώ
μικρή μου αγάπη στιγμή δεν φεύγεις απ΄το μυαλό

7″, Mul ” Η Ανάμνησις / Έφυγες ” 1966

Τόνι Πινέλι: Ίσως ο πιο πετυχημένος ξένος τραγουδιστής που εμφανίστηκε στην Ελλάδα
Ο Τόνι Πινέλι (Tony Pinelli), γεννήθηκε το 1938 στη Φλωρεντία και έκανε σπουδαία καριέρα στη χώρα μας τις δεκαετίες του ’60 (κυρίως) και του ’70. Κυκλοφόρησε άλμπουμ τραγουδώντας… σπαστά ελληνικά ενώ εμφανίστηκε και σε κινηματογραφικές ταινίες! Μια απ’ αυτές βεβαίως είναι και η «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» (1965) στην οποία ερμήνευσε το γνωστό «Quando arriverà», σε στίχους δικούς του και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου. Μετά από περιπλάνηση σε διάφορες χώρες, κατέληξε περί τα μέσα της δεκαετίας του 1960 στην Αθήνα, και το 1966 τραγούδησε την «Ανάμνηση» του Βαγγέλη Πιτσιλαδή, κατακτώντας την κορυφή της δημοτικότητας.
Ερμήνευσε και άλλα γνωστά τραγούδια σε δίσκους 45 στροφών: «Έφυγες», «Βρέχει ο Θεός», «Σήλια», «Η Πέτρα», «Κάθε πρωινό», «California dreamin», «Rrima c’ eri piu», «Katy», «Who ’ll be the next in line», κ.λπ. Συνοδεύτηκε επίσης από τους «Storks». Στα τέλη του 1971 πήγε στην Αμερική. Επέστρεψε στην Ελλάδα περί τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και έδωσε μια σειρά συναυλιών στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Τότε δισκογράφησε τα πρώτα τραγούδια του Αλέξη Παπαδημητρίου, κ.ά. Τελικά αποτραβήχτηκε στην Καλιφόρνια και σήμερα ασκεί το επάγγελμα του εμπόρου ταχύπλοων σκαφών.

Ο Γιώργος Παπαστεφάνου, στιχουργός του τραγουδιού μας λέει την ιστορία του.
” Ήδη από την εποχή των Forminx τα ελληνικά ποπ συγκροτήματα ξεφύτρωσαν το ένα πίσω απ’ το άλλο και ως επί το πλείστον μαιμουδιζουν τα ξένα. Οι πρώτοι που σκέφτηκαν να τραγουδήσουν λόγια ελληνικά και ανταμείφθηκαν γι αυτό ήτανε βέβαια οι Ολύμπιανς από τη Θεσσαλονίκη που είχαν για τραγουδιστή τον Πασχάλη Αρβανιτίδη. «Το σχολείο», «Ο τρόπος», και η «Συγγνώμη» τους ξετρέλαναν τη νεολαία της εποχής και έπεισαν και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Έτσι κάποιο μεσημέρι του 1966 ο Δημήτρης Θεμελής, σύζυγος της Ρηνιώς Παπανικόλα – μαζί είχαν ανοίξει το δισκάδικο «Κύκλος» στην Καραγεώργη της Σερβίας – με ρώτησε αν θα ήθελα να γράψω κι εγώ στίχους σ ένα χορευτικό τραγούδι. Εκείνη την εποχή ο Δημήτρης δούλευε και σαν παραγωγός στο τμήμα ελαφράς μουσικής.Το δίσκο θα τον έβγαζε η Κολούμπια. Και τη μουσική θα την έγραφε ένας νέος συνθέτης, ο Βαγγέλης Πιτσιλαδής, στον οποίο η εταιρία είχε επενδύσει αφού του είχε ήδη εμπιστευθεί το βαρύ πυροβολικό της, Μπιθικώτση-Μοσχολιού. Όμως το δικό μας τραγούδι θα το έλεγε ένας μοντέρνος Ιταλός τραγουδιστής, που άρεσε πολύ στους κοσμικούς Αθηναίους, αλλά όλη η υπόλοιπη Ελλάδα ούτε που είχε ξανακούσει το όνομά του: Τόνυ Πινέλλι. Με την «Ανάμνηση», έτσι λεγόταν το τραγούδι μας, το μάθανε όλοι. Και ο δίσκος του σύντομα έγινε χρυσός, αφού πούλησε πάνω από 100.000 κομμάτια, νούμερο όχι και τόσο συνηθισμένο ακόμη τότε. Και δεν υπήρχε τζουκ-μποξ εκείνη την εποχή που να μην είχε στα περιεχόμενα του την «Ανάμνηση». Και όχι μόνο με τον Πινέλλι, αλλά και με τον Πασχάλη και τους Ολύμπιανς, που το ηχογράφησαν επίσης και πολύ ωραία μάλιστα. “

Ο Βαγγέλης Πιτσιλαδής, θυμάται την ιστορία του τραγουδιού

“……με παίρνει ο Λαμπρόπουλος (ιδιοκτήτης της Columbia) και μου λέει:
– Έλα από το γραφείο να πούμε κάτι.
Πάω, και μου λέει:
– Κοίτα, είδες τι κάνουν τα συγκροτήματα, και στη Philips οι Olympians έκαναν επιτυχία. Εμείς τί μπορούμε να κάνουμε εδώ; Το αναθέτω σε σένα, γιατί είσαι πιτσιρίκος και είσαι μέσα σ’ αυτό το κλίμα……
……Παίρνω, λοιπόν, τον Pinelli και κάνω αυτό «Το καλοκαίρι μαζί πηγαίναμε στην αμμουδιά, χέρι με χέρι…» («Ανάμνησις», 1966).
……Το κομμάτι αυτό έκανε πέντε χρυσούς δίσκους και τρεις πλατινένιους. Μιλάμε για πάνω από 1.500.000 δίσκους με τις αντιγραφές μαζί. Ο ίδιος θα ‘χει κάνει περίπου 150.000-200.000. Επιπλέον, που δεν τα υπολογιζω γιατί δεν καταμετρήθηκαν και δεν πήρα ποσοστά από την πειρατεία. Κάνουμε, λοιπόν, αυτή την πρώτη επιτυχία. Να φανταστείς ότι το καλοκαίρι του 1967 έβαλα τον Pinelli να τραγουδήσει στα Αστέρια στη Γλυφάδα. Το κομμάτι κυκλοφόρησε περίπου 8 μήνες πριν αλλά, επειδή ήταν χειμώνας, το πρώτο εξάμηνο δεν πήγε καλά. Το δεύτερο εξάμηνο έγινε χρυσός δίσκος με 100.000 πωλήσεις. Είναι καλοκαιρινό κομμάτι και άρχισαν να το παίζουν τα μπαράκια, στα νησιά, παντού. Τον βάζω, λοιπόν, τον Pinelli στα Αστέρια με μεροκάματο 5.000 δραχμές, όταν ο πατέρας μου υψηλόμισθος στην Τράπεζα της Ελλάδος έπαιρνε 2.500 δραχμές το μήνα! Η φραντζόλα είχε ένα πενηνταράκι. “

“…Όταν έκανε επιτυχία ο Pinelli και επειδή οι Olympians μετά τον «Τρόπο» και το «Συγνώμη» δεν είχαν άλλα τραγούδια δικά τους -υποθέτω, δεν είμαι σίγουρος αν είναι έτσι ή μεσολάβησαν άλλα πράγματα επειδή πήγαν στρατιώτες και δεν είχαν χρόνο- πήραν το κομμάτι το δικό μου που είχε πει ο Pinelli και το κάνανε σε μία δική τους εκτέλεση χωρίς να με ρωτήσουν. Αν και συνήθως οι δεύτερες εκτελέσεις είναι χειρότερες από τις πρώτες παγκοσμίως, οι Olympians το είπαν καλά το κομμάτι. Ήταν και στα πάνω τους…..”

Καλή Ακρόαση