ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ, ΑΡΕΤΗ ΚΕΤΙΜΕ
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ
Στίχοι: Απόστολος Καλδάρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Αγγελόπουλος
Μπουζούκι: Χρήστος Νικολόπουλος
1 Vinyl, 7″, 45 RPM “Τα καλά όλου του κόσμου / Καλή τύχη” 1967
2 Vinyl, LP ” Μανώλης Αγγελόπουλος № 2 ” 1968
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΑΡΕΤΗ ΚΕΤΙΜΕ
ΣΤΙΧΟΙ, ΜΟΥΣΙΚΗ: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ
Δε σε κρίνω που δε μ’ αγαπάς
η καρδιά είναι δικιά σου
εγώ φεύγω απ’ τα όνειρά σου
και καλή τύχη όπου κι αν πας
Μίσος δε σου κρατώ
τη ζωή σου εσύ κυβερνάς
λάθος έκανα εγώ
στους παλμούς της δικής σου καρδιάς
Γι’ αυτό φεύγω απ’ τα όνειρά σου
και καλή τύχη όπου κι αν πας
Δε σε κρίνω που δε μ’ αγαπάς
η καρδιά είναι δική σου
εγώ φεύγω από τη ζωή σου
και καλή τύχη όπου κι αν πας
Μίσος δε σου κρατώ
τη ζωή σου εσύ κυβερνάς
λάθος έκανα εγώ
στους παλμούς της δικής σου καρδιάς
Γι’ αυτό φεύγω απ’ τα όνειρά σου
και καλή τύχη όπου κι αν πας
Vinyl, 7″, 45 RPM “Τα καλά όλου του κόσμου / Καλή τύχη” 1967
Vinyl, LP ” Μανώλης Αγγελόπουλος № 2 ” 1968
Ο «γύφτος» που γεννήθηκε στο τσαντίρι, έγινε άρχοντας και πέθανε στα 50 του με 100.000 λαού στην κηδεία του
Τον είπαν «βασιλιά των τσιγγάνων». Τον αποκάλεσαν «άρχοντα». Ο Μανώλης Αγγελόπουλος ήταν και παραμένει ακόμα και σήμερα μια από τις γνησιότερες λαϊκές φωνές. Έζησε μια δύσκολη ζωή που όμως του χάρισε απλόχερα την επιτυχία και του εξασφάλισε μια θέση στο πάνθεον του ελληνικού τραγουδιού.
Ο Μανώλης Αγγελόπουλος ήταν περήφανος για τη φυλή του και αυτό ακριβώς, μαζί με τις επιλογές τις οποίες έκανε, τον έβαλε πολλές φορές ανάμεσα σε δύο κόσμους που δεν σταμάτησαν ποτέ να συγκρούονται μεταξύ τους. Από τη μια η συντηρητική -και πολλές φορές με ελιτίστικη συμπεριφορά μιας μειοψηφίας- ελληνική κοινωνία με κύριους εκφραστές μερίδα των ΜΜΕ αλλά και αυτούς που θεωρούσαν τους εαυτούς τους ανώτερους και όρθωναν συνεχώς εμπόδια στην καριέρα του «γύφτου».
Το… σοκ του Λυκαβηττού
Η διπλή συναυλία (19 και 20 Ιουνίου 1983) διοργανώθηκε από το περιοδικό «Ντέφι», αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο το αν ακόμη και οι εμπνευστές αυτής της ιδέας μπορούσαν να φανταστούν αυτό που θα συνέβαινε. Στο θέατρο του Λυκαβηττού δεν έπεφτε καρφίτσα. Γέμισαν τα καθίσματα, οι διάδρομοι, τα βράχια γύρω από τον χώρο! Όσοι δεν χώρεσαν, παρέμειναν σε κοντινή απόσταση στα όπως-όπως σταθμευμένα οχήματά τους. Και όλος αυτός ο πανικός μεταφέρθηκε σε κάθε γωνιά της χώρας από την τηλεόραση της ΕΡΤ, που κάλυψε την πρώτη συναυλία. Τον καλλιτέχνη προσφώνησε ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ενώ ο «Νιόνιος», ο Διονύσης Σαββόπουλος, ήταν ένας από τους ελάχιστους «καθωσπρέπει» μουσικούς που έδωσαν το «παρών». «Αν και δύο άκρα αντίθετα, είμαι καλός σου φίλος», είπε ο Μανώλης Αγγελόπουλος, σε κάποιο σημείο της συναυλίας, καλωσορίζοντας τον Διονύση Σαββόπουλο που παρακολουθούσε από τις κερκίδες του Λυκαβηττού. Στην εκδήλωση συμμετείχαν δίχως φόβο και πάθος Αλεξίου και Μητροπάνος. Οι υπόλοιποι απλά απείχαν, ενώ κάποιοι άλλοι την επόμενη μέρα ξέσπασαν σε βάρος του Αγγελόπουλου και της κουλτούρας που εκπροσωπούσε.Άνθρωποι της τέχνης και του πνεύματος, έγκριτοι δημοσιογράφοι και εφημερίδες (που σήμερα θα προτιμούσαν να είχαν καταπιεί τα λόγια τους) προχώρησαν σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση, που φιλοξενήθηκε στις καλλιτεχνικές σελίδες του Τύπου.
«Τόνοι» μελάνης χύθηκαν για να κατακρίνουν την «αδιανόητη» απόφαση της παραχώρησης του θεάτρου στον «αρχιγύφτο»! Ο ίδιος ο Αγγελόπουλος χαρακτηρίστηκε «αρχιγύφτος», ενώ οι αναφορές σε «τουρκόγυφτους», «αμανετζήδες» δεν αποφεύχθηκαν ούτε από τις «προοδευτικές» -υποτίθεται- φωνές της εποχής. Μίλησαν για βανδαλισμό και ιεροσυλία, για λεηλασία από τους Τσιγγάνους, για προσβολή της πολιτιστικής μας ιστορίας. Οι γύφτοι καταπατούν τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας, έγραφαν τα πρωτοσέλιδα. Το ολοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας «Τα Νέα» με τον προσβλητικό χαρακτηρισμό «Ο αρχι γύφτος στο Λυκαβηττό» αντανακλά ένα ρατσιστικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η αποδοκιμασία και η απόρριψη των συναυλιών του Αγγελόπουλου από μεγάλη μερίδα δημοσιογράφων και προσωπικοτήτων των τεχνών και των γραμμάτων, μεταξύ των οποίων ο Γιώργος Λιάνης (Τα Νέα), ο Φρέντυ Γερμανός και η Φωφώ Βασιλακάκη (Ελευθεροτυπία), ο Δ. Καπράνος (Καθημερινή και Τηλέραμα), ο Ιάκωβος Καμπανέλλης (συγγραφέας και διευθυντής του κρατικού ραδιοφώνου), ο Αντώνης Καλογιάννης (τραγουδιστής) κ.ά. Δεν τους ενοχλούσε μόνο ότι ήταν τσιγγάνος. Τους ενοχλούσε ότι σηκώνει κεφάλι και ακουγόταν με έμφαση και καμάρι η φωνή ενός κόσμου που δεν είχε ανοιχτή πρόσβαση στα ΜΜΕ. Ένας κόσμος τον οποίο μπορούν να διαχειρίζονται οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι, αρκεί να μην εκφράζει άποψη, να μην έχει απαιτήσεις, να μην διεκδικεί ισότιμη μεταχείριση. Ο Γιώργος Λιάνης αργότερα, θα ζητήσει συγγνώμη για το ολοσέλιδο άρθρο που είχε υπογράψει, στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ».
Εκείνο το βράδυ, λένε οι φίλοι του, είχε την ευτυχία ενός μικρού παιδιού. ”Δεν περίμενα ότι μ΄αγαπάνε τόσο πολύ”, επαναλάμβανε
Ο Μανώλης Αγγελόπουλος δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να απαντήσει στην επίθεση που δέχτηκε. Άλλωστε για τον ίδιο, που ποτέ δεν έκρυψε την κουλτούρα και την καταγωγή του, όλα αυτά ήταν παράσημα και αποδείξεις της μεγαλειώδους νίκης του κόντρα στο «σύστημα» που δεν σταμάτησε ποτέ να τον πολεμάει λυσσαλέα.
Από την άλλη η ίδια του η φυλή και οι δικοί του άνθρωποι που όσο κι αν τον αγαπούσαν και τον λάτρευαν σαν Θεό επιχείρησαν να σταθούν και οι ίδιοι εμπόδιο στην ευτυχία του αφού αγάπησε και παντρεύτηκε μια «μπαλαμή». Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Μανώλης Αγγελόπουλος γνώρισε τη νέα τραγουδίστρια Άννα Βασιλείου κατά τη διάρκεια μιας ηχογράφησης στην εταιρεία Κολούμπια. Την ερωτεύτηκε αμέσως και συνδέθηκε μαζί της. Από την αρχή της σχέσης τους, η μητέρα του Ερασμία εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της για την νεαρή κοπέλα. Και η Ερασμία Αγγελοπούλου και σχεδόν όλοι οι τσιγγάνοι δεν ήθελαν ένας δικός τους να παντρευτεί μια κοπέλα που δεν ανήκει στη φυλή τους. Η Ερασμία ήταν γενικότερα αυστηρή και δυναμική γυναίκα, ενώ εκτελούσε και χρέη μάνατζερ του Αγγελόπουλου. Με αυτή την αυστηρότητα ήρθε αντιμέτωπη και η Άννα Βασιλείου: Ο σφοδρός έρωτας του ζευγαριού και οι αντιδράσεις των τσιγγάνων έγινε λαϊκό τραγούδι. Ο στιχουργός Κώστας Βίρβος και ο συνθέτης Θεόδωρος Δερβενιώτης έγραψαν για τον Αγγελόπουλο τραγούδι που έλεγε: «Μάνα μου, γλυκιά μανούλα, αγαπάω την Αννούλα». Το τραγούδι γνώρισε επιτυχία, μα δε γλύκανε την Ερασμία Αγγελοπούλου.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο ο σπουδαίος αυτός λαϊκός τραγουδιστής έπεσε θύμα ενός «αντίρροπου» κοινωνικού ρατσισμού. Ο ίδιος, ωστόσο, στάθηκε με πείσμα ανάμεσά τους, υπερασπιζόμενος τις επιλογές του μέχρι τέλους.
ΠΗΓΕΣ: www.tilestwra.com, www.fosonline.gr, www.maxmag.gr, https://stixoi.info, www.lifo.gr, https://menshouse.gr.,www.ogdoo.gr,
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν
