ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ 2003 ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΛΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ
Στίχοι: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Ερμηνεία: Γιώτα Νέγκα
CD, EP ” Με τα μάτια κλειστά ” 2003

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ
Ζωντανά στην ΕΡΤ 25/12/2019
Διευθύνει ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ
Κανείς δε θα μπορέσει μου `χες πει
να με πονέσει πάλι όπως εσύ
κι αφού είπαμε γεια με τα δάκρυα στεγνά
τα παράθυρα αφήνω όλη μέρα κλειστά

Ποτέ δε θα σ’ αφήσω μου `χες πει
να ζήσεις στα όνειρά μου όπως πριν
Κι όμως να, περπατώ μες στον ύπνο σου εγώ
και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά
Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
πως γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά

Χαρά σ’ αυτόν που τώρα σ’ αγαπά
χαράζει και σ’ αγγίζει στα μαλλιά

Κι όμως να, περπατώ μες στον ύπνο σου εγώ
και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά
Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
πως γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά

Κανείς δε θα μπορέσει μου `χες πει
ποτέ να μ’ αγαπήσει όπως εσύ

CD, EP ” Με τα μάτια κλειστά ” 2003

Ένα μουσικό ταξίδι “Με τα μάτια κλειστά…” από την Γιώτα Νέγκα
Γιώτα Νέγκα: “Τα τραγούδια είναι μωρά και ο κόσμος τα τρέφει”.
Η Γιώτα Νέγκα είναι από τις ερμηνεύτριες που φαίνεται να μην θέλουν εύκολα να μπουν σε ένα καλούπι ή ίσως και να μην θέλουν και καθόλου. Από εκείνο τον καιρό που την ακουμε να τραγουδάει το «Με τα μάτια κλειστά», μέχρι τα τραγούδια με τον Θέμη Καραμουρατίδη και τον Οδυσσέα Ιωάννου και λίγο αργότερα, με τον Νίκο Μερτζάνο και τον Νίκο Μωραΐτη, η Νέγκα εξελίχθηκε σε μία τραγουδίστρια πρώτης γραμμής λόγω, κυρίως, ενός πολυδιάστατου ρεπερτορίου που μπορεί άνετα να χωράει τον Άκη Πάνου, τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Κώστα Λειβαδά και την πιο δύσκολη τζαζιά της παγκόσμιας δισκογραφίας..

Γιατί όταν ακούμε τη Γιώτα Νέγκα να ερμηνεύει, «Με τα μάτια κλειστά», να διεκδικεί το «Δίκιο» της και να επιμένει «Δεν με κρατάει ό,τι θυμάμαι», δεν έχει καμία απολύτως αξία ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος ούτε οι συνθήκες. Γιατί, απλά, η φωνή της έχει τη δύναμη να μάς ταξιδεύει στο χθες, το σήμερα και το αύριο.
Στην ερώτηση από τον καιρό του «Με τα μάτια κλειστά» μέχρι το άλμπουμ με τον Ν. Μερτζάνο και τον Ν. Μωραΐτη τι άλλαξε στην Γιώτα Νέγκα απαντά; « Τίποτα! Απολύτως τίποτα. Με την ίδια αγάπη και με την ίδια λαχτάρα προσεγγίζω τα τραγούδια για να τα γνωρίσω. Με την ίδια αγνότητα προσπαθώ να τα μεταφέρω στον κόσμο. Ίδιες οι αγωνίες, ίδιες οι χαρές, ίδιες οι λύπες και προσπαθώ κάθε φορά να μπαίνω εγώ καινούργια μέσα σε αυτό, αθώα και έντιμη. Ίσως, το μόνο που μπορώ να πω ότι έχει αλλάξει είναι ο προσωπικός μου χρόνος που έχει μειωθεί.»

Για τη γνωριμία του και τη συνεργασία του με τη Γιώτα Νέγκα ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος είπε:
«Με τη Γιώτα γνωριστήκαμε κάποια χρόνια αργότερα. Είναι κάποια πρόσωπα που περνάς το δρόμο και τα συναντάς στη ζωή σου και για κάποιο λόγο καθορίζουν σχεδόν όλο το υπόλοιπο. Έτσι έγινε με τη Γιώτα. Άργησε στην οντισιόν, πρόλαβε μπήκε. Εγώ είχα το ‘Με το μάτια κλειστά’ τρία χρόνια στο συρτάρι και δεν το καταλάβαινε κανείς. Μετά ήρθε η Γιώτα και κάτι υπάρχει στη φωνή της που φέρνει από τον παλιό κόσμο και στα δικά μου τα κομμάτια αυτό είναι το οξυγόνο τους».

Ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος σε συνέντευξή του στο Musicheaven στις 26 /06 /2022 στον Κωνσταντίνο Παυλικιάνη αποκαλύπτει τις ιστορίες των τραγουδιών του!
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ Γιώτα Νέγκα (2003, μουσική-στίχοι: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος)
Παναγιώτης Καλαντζόπουλος.: « Το «Με Τα Μάτια Κλειστά» γράφτηκε σε δύο φάσεις. Γράφτηκε πρώτα η μουσική, σχεδόν μονοκοντυλιά, ένα βράδυ που ήμουν με νεύρα γιατί πήρα τηλέφωνο έναν σκηνοθέτη, και τον ρώτησα αν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ένα κομμάτι μου που είχε περάσει φόντο σε μία σκηνή, να το χρησιμοποιήσω για μια σκηνή με μια μαφιόζικη κηδεία. Τον πήρα τηλέφωνο, και του είπα «έχω ένα βαλς εκεί, μπορώ να το χρησιμοποιήσω;» και μου λέει «Όχι»! Θα μπορούσα και να μην ρωτήσω. Δικό μου ήταν τέλος πάντων, αλλά μου είπε όχι, τον ευχαριστώ γι’ αυτό -ο Βασίλης Κεσίσογλου ήταν αυτός- γιατί με το που με στρίμωξε αυτό το «όχι», ήταν η ώρα 11 το βράδυ, είπα: «Ωχ, τώρα δεν θα πάω για ύπνο». Το πρωί έπρεπε να παραδώσω. Ήταν για το «Εσύ Αποφασίζεις», το 1996 περίπου. Κι έκατσα από τις 11 μέχρι τη 1. Έστησα ένα αργό, μπαγιό το λένε σαν ρυθμό, μ’ αυτά τα ακόρντα που δεν ξέρω πως βγήκανε, δεν θυμάμαι καθόλου, κι έγραψα αυτή τη μελωδία μ’ ένα νταούλι και δύο ακορντεόν. Αυτό ήταν όλο. Και το πήγα, έπαιξε στην ταινία, αλλά ήξερα ότι αυτό ήταν ένα ιδιαίτερο κομμάτι. Το κράτησα λίγο, δεν μίλησα, δεν το ‘παιξα πουθενά κι έλεγα ότι κάποτε θα του βάλω λόγια. Τέσσερα χρόνια μετά, γύρω στο 2000, προσπαθούσα να κρύψω έναν εξωσυζυγικό έρωτα. Ήταν καθαρός, πολύ καθαρός, ξεκίνησε και τελείωσε μ’ ένα αίσθημα. Δεν έφτασε στην απιστία, να το πω έτσι. Θα μπορούσαν να γίνουν πάρα πολλά αλλά έμεινε στο ανέφικτο για κάποιο λόγο. Έγραψα αυτό το κομμάτι για να κρύψω αυτή την ιστορία. Η πρώτη εκτέλεση ήταν σ’ ένα demo -το έχω αυτό το demo- είχε ένα ωραίο και περίεργο άρπισμα, το τραγουδούσα εγω και, όταν το τελείωνα, το πρόσωπο στο οποίο αναφέρομαι ήρθε επίσκεψη. Περίεργο. Την άλλη μέρα πήρα τον Δαβαράκη και του λέω:
– Θέλω οπωσδήποτε να σου βάλω κάτι ν’ ακούσεις.
Κατέβηκε κάτω στο Μαράσλειο, του το ‘βαλα στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου και με πήρε αγκαλιά και μου είπε:
– Έγραψες το πρώτο σου αριστούργημα! »

« Τον χρόνο που ακολούθησε, δηλαδή το 2001, το πήρα και το πήγα σε διάφορους επώνυμους τραγουδιστές, στην Ελευθερία, στον Αλκίνοο, και δεν ξέρω, δεν του δώσανε σημασία; Δεν το καταλάβανε; Και μ’ έναν τρόπο τούς είμαι κι ευγνώμων γιατί το τραγούδι αυτό περίμενε τη Γιώτα Νέγκα. Έπρεπε να το πει η Γιώτα. Το ‘χα δοκιμάσει και με τη Μελίνα Ασλανίδου, που είναι πολύ καλή τραγουδίστρια, στη Θεσσαλονίκη τότε, πριν κάνει επιτυχία. Την είχα δει στο Μύλο, είχαμε ανέβει για το Φεστιβάλ, κάπου πρέπει να υπάρχει ένα MiniDV στο οποίο το λέει, σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με μία κιθάρα. Δεν προχώρησαν όλα αυτά για κάποιο λόγο, καμιά φορά και για κανένα λόγο, απλά χανόμαστε σ’ αυτές τις δουλειές, και όταν γνώρισα τη Γιώτα σ’ εκείνη την περίφημη οντισιόν που είχαμε κάνει όταν στήσαμε το «Cantini» με την Ευανθία, την πρώτη και μοναδική οντισιόν -είχε περάσει πάρα πολύς κόσμος απ’ αυτό- της είπα τότε να περάσει από την παράσταση που κάναμε στου Ψυρρή με την Έλλη Πασπαλά, με μια πολύ ωραία μπάντα. Ήταν ο [Γιάννης] Φιλιππουπολίτης (πιάνο), ο [Παντελής] Στόικος (τρομπέτα), ο [Νίκος] Παπαβρανούσης (τύμπανα) και ο Φέγγους [Κάρρυ] (κοντραμπάσο), δηλαδή όλοι αυτοί που έπαιξαν μετά και στην ηχογράφηση. Και της είπα αν μπορεί να έρχεται κάθε βράδυ -τότε παίζαμε πενθήμερο- και να λέει αυτό το κομμάτι. Έχω κάπου την πρώτη-δεύτερη φορά που το λέει η Γιώτα σ’ αυτόν το χώρο. Ήταν ένας πολύ ωραίος χώρος στου Ψυρρή -δεν υπάρχει πια, έγινε εστιατόριο- και ερχόταν και μ’ αυτό το κομμάτι σχεδόν έκλεβε την παράσταση. Θέλω να πω, απ’ την πρώτη στιγμή έκανε εντύπωση. Σ’ αυτή την εκτέλεση που έχω, είναι όλα τα στοιχεία στην ηχογράφηση που κάναμε το 2003, μόνο που είναι άγουρα. Και η τρομπέτα του Στόικου και τα παιξίματα τα δικά μου… αλλά τα στοιχεία είναι όλα εκεί. Το παίξαμε μετά στις Γραμμές μία σεζόν, δεν είχε ηχογραφηθεί, ωρίμασε -τότε ήμασταν με τον Βασάλο στο μπάσο, πάλι ο Στόικος, πάλι ο Παπαβρανούσης, πάλι ο Φιλιπποπουλίτης- και το έλεγε κάθε βράδυ η Γιώτα και γινόταν χαμός. Μου το ζητησαν για κάτι σειρές, είπα όχι, ήξερα ότι έχω κάτι που είναι πραγματικά πρώτης τάξεως και μετά απ’ αυτές τις παραστάσεις μαζευτήκαμε μια μέρα στο στούντιο που είχα τότε στην Αγία Παρασκευή, το παίξαμε, γράψαμε τη βάση και μετά με τη Γιώτα κάναμε 40-50 κανάλια φωνές. Δεν τα ‘χω πια νομίζω αυτά. Χαθήκανε. Κάναμε άπειρες ώρες με τη Γιώτα ήταν κι η πρώτη της φορά στο στούντιο, μετά ήρθε ο Στόικος αρκετή δουλειά στην τρομπέτα, πολύ ξεσκαρτάρισμα, πολύ πήγαινε-έλα… Τέλος πάντων, το περιποιήθηκα σαν να ‘μουν χρυσοχόος. Ήθελα να το φέρω στα 24 καράτια όσο μπορούσα. Νομίζω ότι τέτοια κομμάτια είναι αυτό και το «Summertime In Prague», που τα έχω περιποιηθεί μέχρι την τελευταία σκόνη, ας πούμε. Τόση λεπτομέρεια και προσπάθεια και δοκιμή και αλλαγή…”
Δεν σας έπιασε καμιά τραγουδίστρια, από αυτές που άκουσαν αρχικά το τραγούδι, να σας πει «πως το έχασα αυτό το τραγούδι μέσα από τα χέρια μου»;
Παναγιώτης Καλαντζόπουλος.: « Δεν ξέρω αν το θυμούνται. Σίγουρα θυμούνται την επίσκεψη, γιατί και με τον ένα και με τον άλλο θυμάμαι κι εγώ πολύ καθαρά που τους συνάντησα. Μπορεί να μη θυμούνται ότι ήταν αυτό το τραγούδι ή, αν το θυμούνται, οι άνθρωποι έχουν και τους εγωισμούς τους. Όχι, δεν μου έχει πει κανείς τίποτα. »
ΠΗΓΕΣ: www.discogs.com, www.marieclaire.gr, https://parallaximag.gr, www.protothema.gr, www.musicheaven.gr

ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ Τα τραγούδια ανήκουν σε όποιον τα έχει ανάγκη