Ο ΜΕΝΟΥΣΗΣ ΣΕ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

Ο ΜΕΝΟΥΣΗΣ
Στιχοι: Παραδοσιακό
Μουσικη: Παραδοσιακό
Μουσική Διασκευή: Βαγγέλης Παπαθανασίου
Ερμηνεία: Ειρήνη Παπά
Vinyl, LP, Test Pressing ” Ωδές ” 1979

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΑ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΑ ζωντανά

στο βιντεο χρησιμοποιήθηκαν σκηνές από το εξαίρετο Βίντεο των Μαθητών του 3ου Λυκείου Βέροιας

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ (ορχηστρικό)

Vinyl, LP, Album ” Greece Goes Modern ” 1967

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ (ορχηστρικό)

Ο ΜΕΝΟΥΣΗΣ με το σαξόφωνο του Γιώργου Κατσαρού

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: THE SOUNDS

Στίχοι στα Αγγλικά: Ρέττη Ζαλοκώστα
Vinyl, 7″, 45 RPM, ” Τραγουδώντας στη βροχή / Ο Μενούσης ” 1971

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ): ΣΑΒΒΑΣ ΣΙΑΤΡΑΣ
Εκπομπή “ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΑΛΗΤΑΔΕΣ” ΕΤ1, 1998

Τον Σάββα Σιάτρα συνοδεύουν πέντε εξαιρετικοί δεξιοτέχνες της παραδοσιακής μας μουσικής, σε μια τυπική σύνθεση της κλασικής ηπειρώτικης κομπανίας: Νίκος Φιλιππίδης (κλαρίνο), Κώστας Φιλιππίδης (λαούτο), Βαγγέλης Κουμτζής (βιολί), Σωτήρης Μπούρμπος (ακουστική κιθάρα), Χρήστος Χούσος (ντέφι)

Ο ΜΕΝΟΥΣΗΣ
Ο Μενούσης, ο Μπερμπίλης
κι ο Ρεσούλ Αγάς,
σε κρασοπουλειό πηγαίναν
για να φαν να πιούν.

Κει που τρωγαν,
κει που πιναν
κει που γλένταγαν,
κάπου πιάσαν τη κουβέντα
για τις όμορφες.

Όμορφη γυναίκα που `χεις
βρε Μενούσ’ Αγά!
Πού την είδες, πού την ξέρεις
και τη μολογάς;

Χθες την είδα στο πηγάδι
που `παιρνε νερό
και της `δωσα το μαντήλι
και μου το `πλυνε.

Αν την ξέρεις κι αν την είδες,
πες μου τι φορεί;
Ασημένιο μεσοφόρι
με χρυσό φλουρί.

Κι ο Μενούσης,
μεθυσμένος πάει την έσφαξε.
Το πρωί ξε μεθυσμένος
πάει την έκλαψε.

Σήκω πάπια μ’ ,
σήκω χήνα μ’ ,
σήκω πέρδικα μ’ .
Σηκω λουσου και χτενισου
κι έμπα στο χορό.

Να σε δουν τα παλληκάρια
να μαραίνονται.
Να σε δω κι εγώ ο καημένος
και να χαίρομαι.

Vinyl, LP, Test Pressing ” Ωδές ” 1979

Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου θα ηχογραφήσει το 1978 Ελληνικά δημοτικά τραγούδια με ηλεκτρονική μουσική διασκευή και θα κυκλοφορήσει το 1979 ένας από τους σημαντικότερους δίσκους της ελληνικής δισκογραφίες, οι «Ωδές». Η Ειρήνη Παπά στο εσώφυλλο του δίσκου σημειώνει χαρακτηριστικά: «Δημοτικά τραγούδια ρίζα και κύτταρο της χώρας μου. Μνήμη συλλογική προσωπική εξομολόγηση. Αστροφεγγιά στο Χιλιομόδι το χωριό μου. Δημοτικά τραγούδια και δικά μου. Καρδιά μου…». Τα τραγούδια που ερμήνευσε ήταν: « 40 Παλληκάρια», «Νεραντζούλα», «Οι Κολοκοτρωναίοι», «Το Ποτάμι», «Μοιρολόι» και «Ο Μενούσης». Στο δίσκο περιέχονται και 2 ορχηστρικά κομμάτια σε σύνθεση Βαγγέλη Παπαθανασίου: «Χορός Της Φωτιάς» και «Ρίζες».

Vinyl, LP, Album ” Greece Goes Modern ” 1967

Το Greece Goes Modern κυκλοφόρησε μέσα στη Χούντα, αλλά είχε ξεκινήσει να ηχογραφείται ένα χρόνο νωρίτερα, πριν τα δημοτικά γίνουν υποχρεωτικά και αρχίσουν να χορεύονται με κάθε ευκαιρία στις πλατείες των πόλεων και των χωριών της ελληνικής επικράτειας. Ήταν μια παραγγελία της μπίρας Fix στο συνθέτη, ο οποίος έπρεπε να ντύσει με μουσική 10 ημίωρες εκπομπές για την ΕΡΤ. Η ιδέα του να διασκευάσει 10 ελληνικούς σκοπούς από αυτούς που ακούγονταν πριν από κάθε εθνική εορτή στα σχολεία σε ατελείωτες χορευτικές πρόβες [δεν έχω ιδέα αν ακούγονται ακόμα και πώς γιορτάζονται πια οι εθνικές εορτές] ενθουσίασε τον Κάρολο Φιξ και τη γυναίκα του, έτσι ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις. ( Πρόσφατα πουλήθηκε μια αυθεντική κόπια του 1967 για 5 χιλιάδες ευρώ (!). Τα μόνα αντίτυπα που σώθηκαν ήταν από ελληνικούς σταθμούς του εξωτερικού που είχε σταλεί ο δίσκος για πρόμο.)

Το συγκρότημα που τον συνόδεψε, The Orbiters, ήταν οι μόνιμοι συνεργάτες του Andrea Ortega σε φλάουτο, σαξόφωνο, ο Igor Raniets στα ντραμς, ο Τίτος Καλλίρης στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Νίκος Γκίνος στο κλαρίνο, ο Ανδρέας Ροδουσάκης στο κοντραμπάσο, ενώ ο ίδιος ο συνθέτης παίζει philicorda, ένα ηλεκτρικό μουσικό όργανο της Philips που επιχειρούσε να πλασαριστεί δίπλα στο hammond. Το εξώφυλλο έχει ζωγραφίσει ο Βασίλης Φωτόπουλος που το 1964 είχε κερδίσει Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης για τον Ζορμπά του Κακογιάννη.
Ο δίσκος περιέχει διασκευές από δύο κομμάτια από τον Μοριά («Λεμονάκι», «Καλαματιανό»), δύο από την Ήπειρο («Ο Μενούσης», «Βασιλικός»), δύο από τα Επτάνησα («Γιαλό να πας», «Η πέρδικα»), δύο από τη Θεσσαλία («Καραγκούνα», «Τρία παιδιά»), δύο από τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη («Καράβι απ’ τη Χιό», «Κρητικός». Ο «Μενούσης», η «Καραγκούνα», τα «Τρία παιδιά» και ο «Βασιλικός» είναι πολύ μπροστά για-και-από την εποχή τους και όσον αφορά στην ιδέα να αποδοθούν παραδοσιακοί σκοποί με ηλεκτρικά όργανα, αλλά και όσον αφορά στην εκτέλεση. Ο Μίμης Πλέσσας, δηλαδή, είναι ο πρώτος που ανέπτυξε το συγκεκριμένο concept σε πλήρη μορφή, κι αυτό μόνο ως πρωτοποριακό μπορεί να χαρακτηριστεί.

Vinyl, 7″, 45 RPM, ” Τραγουδώντας στη βροχή / Ο Μενούσης ” 1971

Οι “Sounds” ήταν η κατ΄εξοχήν ελληνική μπάντα των ΄60s που διασκεύαζε κομμάτια. Τραγουδούσαν ξένα κομμάτια, έκαναν πάρα πολλές διασκευές από ξένα τραγούδια στα ελληνικά (ιταλικά,αγγλικά) και το αντίστροφο από τα ελληνικά στα αγγλικά και κυρίως παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια όπως “Ο Μενούσης και “Ο Ντιρλαντάς” στα αγγλικά σε στιχους της Ρέττη Ζαλοκώστα. Κεντρική μορφή της μπάντας ήταν ο Τάκης Αντωνιάδης. Σημαντική ήταν ωστόσο και η συνεισφορά μιας γυναικείας φωνής της Τάμμυ. Το συγκρότημα εμφανίζεται και στην κινηματογραφική ταινία “Εφοπλιστής με το ζόρι” του 1971. Η μπάντα διαλύθηκε περί το 1973.

Ένα έγκλημα πάθους και τιμής που σημάδεψε τη δημοτική παράδοση
Η ιστορία του Μενούση που μεθυσμένος και «τυφλωμένος» από τη ζήλια έσφαξε τη γυναίκα του

Ο λαός έχει έναν μαγικό τρόπο να περνάει από γενιά σε γενιά, ιστορίες που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο είναι διδακτικές. Δεν έχει σημασία αν στην ολότητά τους είναι πραγματικές. Πολλές φορές δεν έχουν σημασία ακόμα και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διαδραματίστηκαν. Αυτό που έχει αξία είναι να παραδειγματιστούν οι επόμενοι. Είτε με την καλή έννοια, είτε με την κακή. Ένας από τους τρόπους για να «μεταβιβάζονται» στις επόμενες γενιές αυτές οι ιστορίες -πέρα από αυτά που χαρακτηρίζονται ως λαϊκά διηγήματα- είναι και τα τραγούδια. Ιστορίες δυνατές, έντονες, με την οσμή μιας άλλης εποχής, έφτασαν στη δική μας, μέσα από ήχους και στίχους. Έρχονται στο σήμερα για να δείξουν τις συνθήκες του χθες και να αποτελέσουν παράδειγμα για το τι πρέπει να γίνεται και τι πρέπει να αποφεύγεται στο μέλλον. Είναι τα σημάδια του χρόνου προκειμένου να διαχωρίζεται το παλιό από το νέο.
Μια τέτοια ιστορία που έφτασε στις ημέρες μας μέσα από ένα τραγούδι είναι και αυτή του Μενούση ο οποίος τυφλωμένος από το πάθος του γίνεται αρχικά θύτης και στη συνέχεια θύμα μιας συκοφαντίας που σε εποχές μακρινές λαμβάνει διαστάσεις δυσανάλογες της αξίας της και όριζε τις μοίρες των ανθρώπων.

Ο Μενούσης, ο Μπερμπίλης κι ο Ρεσούλ Αγάς…
Η τραγική ιστορία του Μενούση έχει ως σημείο αναφοράς την Ήπειρο τον καιρό της Τουρκοκρατίας. Τρεις φίλοι, δύο Έλληνες, ο Μενούσης κι ο Μπερμπίλης, και ένας τούρκος, ο Ρεσούλ-Αγάς έχουν συναντηθεί σε μια ταβέρνα, στο κρασόπουλο, για να πιουν και να γλεντήσουν. Όταν το κρασί έχει αρχίσει και… παίρνει το πάνω χέρι, η κουβέντα φτάνει σε ένα από τα αγαπημένα θέματα των ανδρών. Τις όμορφες γυναίκες. Χωρίς να γίνεται σαφές ποιος από την παρέα των τριών ανδρών, κάποια στιγμή απευθύνεται στον Μενούση και του λέει για τη γυναίκα του. Το πόσο όμορφη και καλή είναι!
Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό από μόνη της αυτή η αναφορά -χωρίς να ειπωθεί κάτι άλλο- είναι αρκετή για να ανάψει φωτιές. Ο Μενούσης θολώνει, θεωρεί -ίσως όχι άδικα- πως αυτά τα λόγια εμπεριέχουν υπονοούμενα για την ηθική της γυναίκας του. Εκνευρισμένος ρωτά να μάθει πού την είδε και πότε της μίλησε και βέβαια ποια ήταν η αντίδρασή της.

Οι απαντήσεις που λαμβάνει τον κάνουν να χάσει κάθε έλεγχο. Ο συκοφάντης που στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει τον ρόλο του προβοκάτορα, του λέει πως την είδε στο πηγάδι να βγάζει νερό. Του τονίζει πως της μίλησε και εκείνη του απάντησε, πράγμα ασυγχώρητο για τα δεδομένα και τους κώδικες τιμής εκείνης της εποχής. Ένας άνδρας μπορούσε να μιλήσει σε μια άγνωστη γυναίκα, το αντίστροφο απαγορευόταν… δια ροπάλου. Σα να μην έφταναν όλα αυτά ο «φίλος» του Μενούση διανθίζει την ιστορία του, τονίζοντας πως της έδωσε το μαντήλι του να το πλύνει, εκείνη δεν αρνήθηκε (ως όφειλε), το έπλυνε και στη συνέχεια επέστρεψε στο σπίτι της.
Ο θολωμένος σύζυγος που ήδη νοιώθει προδομένος από τη συμπεριφορά της συζύγου του, προκειμένου να πειστεί ζητά από τον άνδρα αποδείξεις και του ζητά να του πει τι φορούσε η γυναίκα. Εκείνος του απαντά και ο Μενούσης, που αναγνώρισε στην περιγραφή του ομο τράπεζού του τα ρούχα της γυναίκας του, τυφλωμένος πλέον από οργή, φεύγει από το κρασόπουλο και επιστρέφει σπίτι του.
Εκεί μέσα στο μεθύσι του αποφασίζει πως πρέπει να «ξεπλύνει» την ντροπή που είχε πέσει πάνω του από τη συμπεριφορά της γυναίκας του. Δίχως να έχει πλήρη συναίσθηση του τι κάνει, τη σφάζει με το μαχαίρι του και αποκαμωμένος πέφτει για ύπνο. Το πρωί όταν ξύπνησε και έχοντας περάσει πλέον η επίδραση του αλκοόλ στον οργανισμό του, βλέπει τη γυναίκα του νεκρή μέσα σε μία λίμνη αίματος. Τότε μόνο συνειδητοποιεί τι έκανε, καταλαβαίνει το λάθος του και αρχίζει να θρηνεί και να μοιρολογά την όμορφη γυναίκα του.

Ταινία “ΜΕΝΟΥΣΗΣ ο λεβέντης της Ηπείρου” 1969

Σπάνια ταινία του 1969. Ο Μενούσης, δάσκαλος σε ένα χωριό, συγκρούεται με τον Τούρκο Ρεσούλ Αγά για την καρδιά της Αναστασάς. Ο Μενούσης παντρεύεται μυστικά την κοπέλα και ο Ρεσούλ προσπαθεί ανεπιτυχώς να κάψει το σχολείο του. Οι δύο άνδρες θα συγκρουστούν ιαι ο Μενούσης θα σκοτώσει το Ρεσούλ, ο οποίος λίγο πριν πεθάνει θα μάθει ότι είναι ο χαμένος αδελφός του Μενούση
Σενάριο και σκηνοθεσία Βασίλη Κονταξή και πρωταγωνιστές τους: Άννα Ιασωνίδου, Κώστα Κακαβά, Κώστα Δούκα, Γιώργο Οικονόμου, Μαλαίνα Ανουσάκη και Εφη Οικονομου

Η ζήλια, ο κώδικας τιμής και η θέση της γυναίκας
Η τραγική αυτή ιστορία έγινε δημοτικό τραγούδι. Οι παραλλαγές του πολλές. Ακόμα και τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλάζουν σε κάποιες από αυτές. Εκτός από τραγούδι, ωστόσο, η ιστορία του Μενούση επιχειρήθηκε να μεταφερθεί και στη μεγάλη οθόνη. Το 1969 κυκλοφόρησε η ταινία «Μενούσης, το καμάρι της Ηπείρου» του σκηνοθέτη Βασίλη Κονταξή με πρωταγωνιστές τους Κώστα Κακκαβά και Άννα Ιασωνίδου, που όμως δεν περιγράφει ακριβώς την ιστορία. Επιπλέον, την… αλήθεια αναζητά και η ιστορικός Ευτυχία Λιάτα στο βιβλίο της «Ο Μενούσης, ιστορία και παράδοση» (Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, 2011).

Βιβλίο Ο ΜΕΝΟΥΣΗΣ Ιστορία και παράδοση

Όπως ειπώθηκε νωρίτερα, ωστόσο, πολλές φορές δεν είχε τόσο σημασία αυτή κάθε αυτή η ιστορία, όσο το μήνυμα που κόμιζε στις επόμενες γενιές. Κεντρικό σημείο της αναφοράς είναι η γυναίκα και κυρίως η θέση της στη κοινωνία. Η γυναίκα που έπρεπε καθημερινά να εφαρμόζει ένα κώδικα τιμής που επέβαλε να είναι σεμνή, χαμηλοβλεπούσα, να μην κυκλοφορεί μόνη της και όταν αυτό δεν γινόταν να αποφευχθεί να είναι σεμνή, να μην μιλάει σε κανέναν και αν είναι δυνατόν να μην επιτρέπει να γίνεται γνωστό ούτε καν το όνομά της. Παράλληλα, ακόμα και αν κατηγορηθεί για κάτι δεν έχει το δικαίωμα της… υπεράσπισης του εαυτού της. Ο άνδρας είναι αυτός που δικάζει και καταδικάζει με συνοπτικές διαδικασίες. Και όπως αποδεικνύει το τραγούδι που μεταφέρει την ιστορία εκείνης της εποχής, όχι πάντα με τα σωστά κριτήρια. Με βάση την παραπάνω εκδοχή η γυναίκα του Μενούση δολοφονήθηκε για κάτι που δεν έκανε, πέφτοντας θύμα μιας συκοφαντίας.

Σύγχρονοι μελετητές, ωστόσο, σημειώνουν πως υπάρχει και μια δεύτερη εκδοχή. Να έπεσε, δηλαδή, η γυναίκα του Μενούση θύμα όχι της «απιστίας» ή της «ανηθικότητας» της αλλά θύμα ενός ιδιότυπου… νεωτερισμού. Όπως εξηγούν, δεν αποκλείεται η γυναίκα να αντιδρούσε στους αυστηρούς ηθικούς κανόνες και να αρνούνταν να ζει σε καθεστώς υποτέλειας. Μια απόφαση που εισήγαγε «καινά δαιμόνια» και όπως αποδείχθηκε της στέρησε τη ζωή. Από την άλλη ο Μενούσης γίνεται θύτης αλλά ταυτόχρονα και θύμα αυτού του σκληρού κυρίως για τις γυναίκες κώδικά τιμής και καταστρέφει δυο ζωές. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν ο Μενούσης ζήλεψε που η γυναίκα του -υποτίθεται πως- μίλησε με έναν άλλο άνδρα ή ένιωσε πως ατιμάστηκε από τη συμπεριφορά της. Σε κάθε περίπτωση πάντως πρόκειται σαφώς για μια τραγική φιγούρα, που διατηρήθηκε στη συλλογική μνήμη ως ένας λαϊκός ήρωας στο μεταίχμιο του παλιού με τον νέο κόσμο.
ΠΗΓΕΣ: www.newsbeast.gr, www.tovima.gr, www.protoporia.gr, vlaxoxoria.gr, ivlionorizontes.com, www.discogs.com, www.discogs.com, www.lifo.gr, blog.apollondancestudio.gr

ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν