Ο Στρατής
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Ερμηνεία: Κώστας Χατζής
LP, Album ” Αναγέννησις Αλόννησος ” 1968
Ετικέτα: Philips (843 608 PY)
Στίχοι
Tα νιάτα του έφαγε ο Στρατής
στα ναυπηγεία ολημερίς
φτιάχνει τα πιο γερά σκαριά
να πάνε οι άλλοι μακριά
να ταξιδέψουνε τη γη
οι τυχεροί, οι τυχεροί
T’ απόβραδο στο καπηλειό
με τον Γιωργή τον παραγιό
λένε για χώρες μακρινές
που δεν τις είδανε ποτές
ζηλεύουνε τους ναυτικούς
τους τυχερούς, τους τυχερούς
Όταν πεθάνω, βρε Γιωργή
όταν σαλπάρω από τη γη
βάλε στη κάσα μου πανιά
βάλε της άλμπουρα, σχοινιά
πες πως ταξίδεψε κι αυτός
ο τυχερός, ο τυχερός
Σχόλια
LP, Album ” Αναγέννησις Αλόννησος ” 1968
Για περίπου έξι χρόνια, ο Κώστας Χατζής προσπαθούσε να βρει τη θέση του μέσα στο χώρο του τραγουδιού έχοντας μια συγκεκριμένη αντίληψη για το πώς αυτό πρέπει να λέγεται. Οι δύο πρώτοι δίσκοι του είχαν ήδη κυκλοφορήσει με τίτλους «Ο Κώστας Χατζής παίζει και τραγουδά μαζί σας Νο 1» και «Νο 2», που τραγουδούσε σε δεύτερη εκτέλεση «κλασικά» τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι και του Σταύρου Ξαρχάκου χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
Ωστόσο, ο σπουδαίος δημιουργός κι ερμηνευτής κατάφερε ν’ ανοίξει σιγά-σιγά μια πόρτα με το επόμενο κι εξ ολοκλήρου μουσικά γραμμένο από τον ίδιο άλμπουμ του, το «Αναγέννησις Αλόννησος», που κυκλοφόρησε το 1968 με τη στρατιωτική δικτατορία να έχει ήδη επιβληθεί στη χώρα και να «πετσοκόβει» οποιαδήποτε καλλιτεχνική δημιουργία θεωρούσε ότι έθιγε τα συμφέροντά της. Ο ίδιος σε συνέντευξή του πολλά χρόνια μετά, αποκάλυψε ότι η εν λόγω δουλειά έγινε προς τιμήν του – εξόριστου κι απαγορευμένου τότε – Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος είχε δουλέψει με τον ερμηνευτή παλαιότερα και τον είχε βοηθήσει στα πρώτα του βήματα…
Έτσι λοιπόν, σε τούτο το δίσκο ακούμε έναν εντελώς διαφορετικό Χατζή από εκείνον που θα έκανε θραύση στη μπουάτ «Σκορπιός» στην Πλάκα τα επόμενα 15-20 χρόνια. Είναι από τις σπάνιες (αν όχι η μοναδική) φορές που η ενορχήστρωση σε δίσκο του τραγουδοποιού-ερμηνευτή περιλαμβάνει μπουζούκι, ενώ και οι ρυθμοί των τραγουδιών είναι κυρίως λαϊκοί (χασάπικο, ζεϊμπέκικο κ.τ.λ.), σε μια προσπάθεια ν’ ακολουθήσει τις μουσικές φόρμες που χρησιμοποιούσε κατά βάση ο Θεοδωράκης…
Ευθύς εξαρχής ξεχώρισε κι έγινε μεγάλη και διαχρονική επιτυχία το «Δε βαριέσαι αδερφέ», το οποίο μπορεί ν’ ακούγεται ως ένα ευχάριστο «τραγουδάκι», αλλά στους στίχους του κρύβεται η στηλίτευση του «ωχαδερφισμού» και της αδιαφορίας του Έλληνα, που νοιάζεται μόνο για την καλοπέρασή του και δεν ενδιαφέρεται για το τι γίνεται γύρω του. Ακόμη και σήμερα, 33 χρόνια μετά δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο!
Από εκεί και πέρα, πολύ γνωστά κι αγαπημένα είναι «Ο Στρατής», «Με τη σιωπή στην άκρη των ματιών» και «Δροσιά σου μάζευα». Οι στίχοι ανήκουν στη Σώτια Τσώτου (στο ξεκίνημα της συνεργασίας της με τον Χατζή που θα γράψει μεγάλη ιστορία), στον Ηλία Λυμπερόπουλο, στον Ερρίκο Θαλασσινό, στον Σπύρο Καμπάνη και στη Μαίρη Αντόνοβα.
Καλή Ακρόαση
