Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα
Στίχοι: Κώστας Λειβαδάς
Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Ερμηνεία: Κώστας Λειβαδάς
CD, Album ” Κρατήσου απ’ τη στάχτη ” 2010
Ετικέτα: Legend Recordings (2201159975)
Στίχοι
Αν η καταιγίδα δε με ξεκάνει
η κυβέρνηση τότε θα το κάνει
Αυτός ο στίχος γυρνάει στο μυαλό μου
έτσι όπως ψάχνω το σφυγμό μου στο φως
Πώς μεγαλώνει ο μικρός ανιψιός μου
έτσι επικίνδυνη που έγινε η παλιά γειτονιά
και το δημόσιο σχολείο ρημάδι,
δεκάχρονοι με κινητά και πατίνια παντού
δίπλα στους dealers αλωνίζουν κοπάδι
Σ’ έναν ατέλειωτο πεζόδρομο εστία του κακού
Να μην ξεχάσω να θυμηθώ
για τόσα πράγματα να μην ανησυχώ
Αααα ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα
Αααα ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα
να κλείσει την πόρτα…
Αριστουργήματα ευρώ έξι κι ογδόντα
σκισμένο νάιλον μες στις εφημερίδες
Οι θησαυροί του Σολομώντα
σκληρά ρεμπέτικα και σως για τις γαρίδες
Μόνο ό,τι παίζει στην τηλεόραση υπάρχει
μόλις χαθεί απ’τις οθόνες δεν υπήρξε ποτέ
Οι θύτες ατιμώρητοι υπογράφουν
μια μαύρη τρύπα εξαφανίζει την αλήθεια στο χθες
Από πού έρχομαι να δω και πού πάω
Σκιάχτρα και πιόνια μ’ εμποδίζουν, προβολείς και σκιές
Να μην ξεχάσω να θυμηθώ
για τόσα πράγματα να μην ανησυχώ
Εεεε ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα
Εεεε ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα
να κλείσει την πόρτα…
Κάθε απόγευμα περνάω απ’ την Πεντέλη
καμένα πεύκα, μαύροι θάμνοι, τρομαγμένοι λαγοί
σπασμένα νεύρα, οργή και θλίψη
και αγωνία για το σπόρο που θα μπει στην πληγή
Πώς ξεφυτρώσανε εδώ αυτά τα σπίτια,
ποιος προστατεύει τελοσπάντων πες μου ποιον κι από τι;
Όποιος προλάβει, ό,τι προλάβει να αρπάξει
τρέχει και τι ψάχνεις μες στην κόλαση αυτή
για να σωθούμε μου λέει η Λίνα
“Πρέπει στα δέντρα το οξυγόνο μας να το γεννάμε εμείς”
Σου έχω άσχημα νέα Αθήνα και θα στα πω
”Δε βλέπω να `χεις άλλο χρόνο ζωής”
Να θυμηθώ, Για τόσα πράγματα να μην ανησυχώ
Να μην ξεχάσω να θυμηθώ
για τόσα πράγματα να μην ανησυχώ
Εεεε ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα
να κλείσει την πόρτα…
Σχόλια
CD, Album ” Κρατήσου απ’ τη στάχτη ” 2010
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δισκογραφική Εταιρεία : Legend (6/2010)
Ο Κώστας Λειβαδάς, παρότι συνεχώς παρόν στη δισκογραφία μέσα από τα τραγούδια του για δίσκους άλλων καλλιτεχνών, τις μουσικές του για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και τις συμμετοχές – συνεργασίες του, είχε πάνω από πέντε χρόνια να παρουσιάσει προσωπική δουλειά. Μετά τα: «Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα», «Μια πλευρά» και «Τι χρονιά κι αυτή», το «Κρατήσου απ’ τη στάχτη» είναι το ολοκαίνουριο προσωπικό του άλμπουμ και κυκλοφορεί από τη Legend.
Υλικό που αντλεί έμπνευση από τα γεγονότα, προσωπικά και κοινωνικά, που τον επηρέασαν όλο αυτό τον καιρό. Ένα άλμπουμ πολύ σημερινό, που καταφέρνει να εκπέμπει αισιοδοξία και ευαισθησία, παρά τα -αδιέξοδα συχνά- θέματα που σχολιάζει. Συμμετέχουν: η Ρίτα Αντωνοπούλου σε ένα ντουέτο με τον Κώστα Λειβαδά και δύο ονόματα- έκπληξη, η Δέσποινα Γλέζου και ο Γιώργος Ρωμανός. Η μουσική και οι στίχοι είναι του Κώστα Λειβαδά ενώ τους στίχους στο τελευταίο τραγούδι «Το φάντασμα που δεν αφήνει ίχνη» υπογράφει ο Γιώργος Ρωμανός.
Ο ίδιος ο Κώστας Λειβαδάς σημειώνει:
Αυτό κι αν ήταν περιπέτεια. Άρχισα να προετοιμάζω τις ηχογραφήσεις και δεν το πίστευα. Πέντε χρόνια με το ρολόι. Σα να επιστρέφεις από ένα περίεργο είδος εξορίας. Υλικό συγκεκριμένο και σφιχτό η ζωή μου αυτά τα τελευταία πέντε χρόνια. Τώρα καταλαβαίνω ακριβώς τι θα πει προσωπικός δίσκος…
Οι φωτιές στο λεκανοπέδιο και τα θύματά τους – δύο φορές τη γλίτωσε από θαύμα το σπίτι μου – η ψυχανάλυση, ο αναβρασμός της κοινωνίας και η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία της, ο Έρωτας και τα σοβαρά αδιέξοδα πάσης φύσεως, η σημασία της υγείας. Ναι, πάνω και κάτω από όλα, αυτό: Ένα φιλί ζωής μέσα σε μια ατμόσφαιρα θανάτου. Ο καινούριος σπόρος που μπαίνει στο καμένο χώμα. «Στα μαύρα νερά, στην ψεύτρα φωτιά, ΚΡΑΤΗΣΟΥ ΑΠ’ ΤΗ ΣΤΆΧΤΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ». Υπάρχει άλλος δρόμος;
Συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες όλοι οι φίλοι μουσικοί και ενορχηστρωτές, η αιθέρια Ρίτα Αντωνοπούλου, η Δέσποινα Γλέζου και ο Γιώργος Ρωμανός, η φωνή και η «ψυχάρα» της πρώτης, η φωνή, το μαγικό άγγιγμα στη slide και οι ιδέες του δεύτερου. Σύνδεση βαθιά και ισχυρή με το συναρπαστικό και αθώο ποτάμι της καλής ηλεκτρικής ελληνόφωνης μουσικής, που τόσο χρειαζόμαστε ΞΑΝΑ στις μέρες μας.
Μακάρι να έχουμε, να μπορούμε και να θέλουμε πάντα κάτι να πούμε. Δεν είναι εύκολο. Ποτέ δεν ήταν.
Χορεύοντας στ’ όνειρο, Κ.Λ.
Καλή Ακρόαση
