Ηρώ Σαΐα, Άρης Βλάχος, Μάνος Ελευθερίου
ΠΟΙΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙΣ
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Άρης Βλάχο
Ερμηνεία: Ηρώ Σαΐα
CD, Album ” Λευκό Χαρτί ” 2013
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΗΡΏ ΣΑΐΑ
OFFICIAL VIDEOCLIP (Απολαύστε το)
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΑΡΗΣ ΒΛΑΧΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
ΠΟΙΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙΣ
Πού να βρίσκεσαι τώρα και πώς άραγε ζεις,
σε ποιον κόσμο, ποια χώρα, σε ποιο χρόνο, ποια ώρα
και με ποιον θα συζείς.
Έχω ζήσει στη στάχτη και πιο κάτω απ’ τη γη
περιμένοντας να’ ρθεις μα ποτέ δε μου γράφεις
πού υπάρχει ζωή.
Ποια κρεβάτια ζεσταίνεις, σε ποιες καμαρες ζεις,
πόσες σχέσεις καρφώνεις, πιες αγάπες σταυρώνεις
της παλιάς σου ζωής.
Πόσους ρόλους θα παίξεις σε μια ξένη σκηνή
που θα πρέπει ν’ αντέξεις όσα κρύβουν οι λέξεις
κι ό,τι κρύβει η ζωή.
Κι αν ζωή κάπου υπάρχει, κάπου υπάρχει και φως
τατουάζ σ’ ένα δέρμα που `χω γράψει με αίμα
γιατί ζω μοναχός.
Τατουάζ τ’ όνομά σου στο μυαλό, στο κορμί
όλα ήταν δικά σου και γι’ αυτό θα δικάσουν
και ψυχή και κορμί.
CD, Album ” Λευκό Χαρτί ” 2013
Ηρώ Σαΐα «Λευκό Χαρτί» Άρης Βλάχος, Νεοκλής Νεοφυτίδης, Μάνος Ελευθερίου
Η Ηρώ Σαΐα στην πιο δυναμική της στιγμή παρουσιάζει τη δεύτερη προσωπική της δουλειά με τίτλο «Λευκό Χαρτί» που κυκλοφορεί από την PHONOGRAPH Music production. Ο Άρης Βλάχος και ο Νεοκλής Νεοφυτίδης μοιράζονται τις συνθέσεις στα οκτώ τραγούδια του δίσκου και μελοποιούν στίχους του Μάνου Ελευθερίου, του Γιάννη Γούνα, του Γιάννη Καστανάκη, και της ίδιας της Ηρώς που γράφει για πρώτη φορά.
Έρωτας, αγάπη, ζωή… Ήχος καθαρός και στίχος άμεσος δίνουν το στίγμα του δίσκου μέσα από δυνατά ζεϊμπέκικα, κινηματογραφικές μελωδίες άλλοτε ηλεκτρικές και άλλοτε bossa nova και νέο – παραδοσιακά ακούσματα, ταιριασμένα με την αέρινη, θεατρική και ταυτόχρονα στιβαρή ερμηνεία της Ηρώς Σαΐα.
Κάθε τραγούδι που γεννιόταν έφερνε τους συντελεστές και πιο κοντά. Και τελικά αυτό ήταν και το ζητούμενο… να μοιραστούν με τους ακροατές την ανάγκη τους για αισιοδοξία, την επιθυμία τους για ένα φωτεινό αύριο με οδηγό τα νέα τους τραγούδια.
Ο Γιάννης Γούνας έφερε την «Βόλτα» του και μαζί ένα χαμόγελο. Ο Γιάννης Καστανάκης τον γλυκό ερωτισμό στο «Δεν είναι πόλεμος η αγάπη». Ο σπουδαίος Μάνος Ελευθερίου σφράγισε με τον διαχρονικό του λόγο το δυνατό ζεϊμπέκικο «Ποια κρεβάτια ζεσταίνεις» και το κινηματογραφικό «Ασπρόμαυρη ταινία» και τέλος, η ίδια η Ηρώ έγραψε στίχους στο «Λευκό Χαρτί», και το «Κλειδί», και ο Νεοκλής Νεοφυτίδης στο «Φωτισμένο Τρένο» και το «Άλλον κόσμο μάθαμε» καταθέτοντας την δική τους αλήθεια.
H Ηρώ Σαΐα μάς συστήθηκε μέσα από την Σπείρα-Σπείρα. Το 2010 παρουσίασε την παράσταση «Γυναίκα Τριαντάφυλλο» στην Αθηναΐδα με την υπογραφή του Σταμάτη Κραουνάκη που αποτέλεσε και την πρώτη της δισκογραφική δουλειά. Σταθμός στην πορεία της η συνεργασία της με τον Σταύρο Ξαρχάκο το 2011 στο «Αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι» στο Gazarte και στο Ηρώδειο, καθώς και στο «Αμάν Αμήν» στο Ακροπόλ το 2012. Τον Σεπτέμβρη του 2013 τραγούδησε στο μεγάλο αφιέρωμα στην Μελίνα Μερκούρη στο Ηρώδειο «ΜΕΛΙΝΑ: όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα…».
Έχει συνεργαστεί επίσης με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, την Αφροδίτη Μάνου τον Ορφέα Περίδη, τους Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, τον Γιάννη Σπανό, τον Νίκο Μαμαγκάκη κ.ά.
Η Ηρώ Σαΐα διηγείται την ιστορία του τραγουδιού “Ποια κρεβάτια ζεσταίνεις”
“ Οταν ο Άρης Βλάχος μού έφερε να δούμε μαζί κάποιους στίχους του Μάνου Ελευθερίου, αμέσως ξεχώρισα το «Ποια κρεβάτια». Στίχος άμεσος, καθαρός, λόγος ποιητικός αλλά ταυτόχρονα σημερινός και σαφώς ένα από τα λίγα -αμιγώς- ερωτικά τραγούδια του σπουδαίου Μάνου Ελευθερίου! Για να πω την αλήθεια, διαβάζοντας το τραγούδι αισθάνθηκα ότι ήταν μια σύγχρονη εκδοχή, η συνέχεια ίσως της «Μαρκίζας», με την οποία έχω συγκινηθεί πολλά βράδια της ζωής μου. Ένα τραγούδι -όπως όλα όσα περιλαμβάνονται στον δίσκο «Λευκό Χαρτί» – που παίζει με τις φωτοσκιάσεις της ζωής και της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης «…κι αν ζωή κάπου υπάρχει, κάπου υπάρχει και φως…», αναφέρει χαρακτηριστικά ο στίχος. Την επόμενη μέρα από τη συνάντηση μας, ο Άρης μού τηλεφώνησε λέγοντάς μου, «Ηρώ, νομίζω πως έγραψα κάτι πολύ καλό, με συγκινεί κι εμένα πολύ». Είχε δίκιο! Είχε δημιουργήσει ένα πολύ ιδιαίτερο, απόκοσμο θα έλεγα ζεϊμπέκικο , από αυτά που χορεύει η ψυχή κάτι στιγμές που θέλει να βγει από το σώμα. Με σύγχρονη ενορχήστρωση χωρίς να χάνει τη δραματικότητά του, με πινελιές-σχολιασμούς του μπουζουκιού, δίνοντάς του τον χαρακτήρα του ζεϊμπέκικου χωρίς φλυαρίες. Είναι ένα τραγούδι, σαν τα παλιά, άμεσα και δωρικά ζεϊμπέκικα, ταυτόχρονα όμως πολύ σημερινό. Έχει πόνο, αλλά όχι μιζέρια. Είναι κραυγή αναζήτησης που εκφράζεται με παλικαριά, στωικότητα και συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Το είπα μια φορά και κρατήσαμε αυτήν την πρώτη ερμηνεία. Ένιωσα «σαν έτοιμη από καιρό», σαν να περίμενα αυτό το τραγούδι κι αυτό εμένα. Αισθάνθηκα χαρά και συγκίνηση. Λίγους μήνες αργότερα ήρθε η αγωνία για το πώς μπορεί να οπτικοποιηθεί ένα τέτοιο τραγούδι έτσι ώστε να μη χαθούμε στην εικόνα, αλλά αντιθέτως να τονίζονται ακόμα περισσότερο, ο στίχος του και η μουσική. Σε αυτό το σημείο βρέθηκαν στο δρόμο μου η Κατριάννα Παντέλη και ο Ζαχαρίας Μαυροειδής, για να τονίσουν με εικόνες το ίδιο το τραγούδι και να καταστρώσουν σχέδια. Ασφαλώς δε θα μπορούσα να χορεύω ζεϊμπέκικο ή να… «ζεσταίνω κρεβάτια». Άρα το σενάριο έπρεπε να βασιστεί σε μια δυνατή ιδέα! «Πόσους ρόλους θα παίξεις, σε μια ξένη σκηνή»! Αυτός ήταν ο στίχος κλειδί για το τραγούδι! Η ίδια η ηρωίδα του video-clip υποδύεται ρόλους, γίνεται ταυτόχρονα ο θύτης και το θύμα, αναζητώντας τον χαμένο της έρωτα ή ακόμα και τον χαμένο της εαυτό! Τα υπόλοιπα, μπορείτε να τα απολαύσετε στις οθόνες… Το γύρισμα του βίντεο κλιπ έγινε στο ατελιέ του σχεδιαστή Μίλτου στο Κολωνάκι από τον οποίο σχεδιάστηκαν και τα κοστούμια.
ΠΗΓΕΣ: www.musicity.gr, www.greekstixoi.gr, www.ogdoo.gr, www.musicpaper.gr
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν
