ΠΟΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
ΠΟΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
Στίχοι Μέντης Μποσταντζόγλου
Μουσική Νότης Μαυρουδής
Μπουζούκι: Χρήστος Κωνσταντίνου
LP, Album ” Κάπου Ανατολικοδυτικά ” 1989
ΣΤΙΧΟΙ
Πόλη Κωνσταντινούπολη πατρίδα μου χαμένη
βασίλισσα των πόλεων χιλιοτραγουδισμένη
είσαι στον κόσμο ξακουστή από την ομορφιά σου
για του Βοσπόρου τα νερά και την Αγιά Σοφιά σου
Πόλη Κωνσταντινούπολη πατρίδα μου χαμένη
η θύμησή σου στην καρδιά νοσταλγικά μου μένει
κι όσο κι αν είμαι μακριά απ’ τα άγια χώματά σου
ο λογισμός μου βρίσκεται παντοτινά κοντά σου
ΣΧΟΛΙΑ
LP, Album ” Κάπου Ανατολικοδυτικά ” 1989
ΝΟΤΗΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ «Ένας δημιουργός οφείλει να δώσει τη σκυτάλη της παιδείας και της μόρφωσης στη νεότερη γενιά» και συμβουλεύει.. «Υπομονή, επιμονή, ρίσκο και πάνω απ’ όλα μελέτη και αφοσίωση, γνώση και διεύρυνση πνεύματος, για να κατανοηθεί η εποχή, το πνεύμα και η διαδρομή της κοινωνίας που ορίζει πολλά πράγματα».
Ο τίτλος του δίσκου δικαιολογείται ως εξής από τον ίδιο τον συνθέτη:
Ποια η ανάγκη να κυκλοφορούν δίσκοι από ταινίες, θεατρικά και άλλα παραγόμενα των Ελλήνων συνθετών; Ασφαλώς για να ακούγεται και κάτι διαφορετικό πέρα από τα συνηθισμένα δώδεκα τραγούδια ενός δίσκου. Με την κυκλοφορία ενός δίσκου “διαφορετικού”, έχουμε την ευκαιρία να ακούμε το πώς αναδιπλώνεται η φαντασία των συνθετών μέσα στην εικόνα. Παράλληλα η … τραγουδοφαγία δεν έχει άλλο αποτέλεσμα παρά μόνο τον κορεσμό και το αδιέξοδο της μανιέρας των μελωδιών και των ερμηνειών. Σ’ αυτό το δίσκο εναλλάσσονται τα τραγούδια με τα οργανικά. Σπουδαίες φωνές του Ελληνικού τραγουδιού που μόνο τρυφερότητα γνωρίζουν να αναδύουν και όλα αυτά ενταγμένα σε εκείνο το “περπάτημα” που σε πάει από δω κι από κει, αριστερά και δεξιά, σε Ανατολή και Δύση, κάπου που νιώθεις πως ανήκεις και δεν μπορείς να ξεφύγεις, παρ’ όλη την προσπάθεια της εποχής μας να σε παρασύρει στην “ουδετερότητα”, για μουσική “ομοιομορφία” και “ανένταχτη” αισθητική! Ποιος ξέρει ποιος θα γλιτώσει; Εδώ, οι καταβολές είναι πιο ισχυρές από τον υποβόσκοντα ιμπεριαλισμό του ήχου με τον ηλεκτρισμό του και τη μηχανή του ρυθμολογία. Γι αυτό, όλα τα όργανα σ’ αυτό το δίσκο συμπεριφέρονται φυσικά και οικεία μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Κάπου Ανατολικοδυτικά, με το λυρισμό και τη μεσογειακή ερωτική μελαγχολία που αναδύουν οι τραγουδίστριες και οι τραγουδιστές αυτού του δίσκου. Τέλος, μια που έτσι δηλώνω Ανατολικοδυτικός τροβαδούρος εν μέσω αυτής της ρυπογόνου δισκοπάθειας και δισκομανίας των σύγχρονων μου συντοπιτών και συντρόφων, θάθελα να πω ένα ευχαριστώ σε όλους όσους συμμερίζονται τον Ανατολικοδυτικό μου “παλαιομοδιτισμό” που τον εκφράζω μέσα από αυτή τη μουσική…
Καλή Ακρόαση
