ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ

ΤΑ ΘΕΡΙΝΑ ΣΙΝΕΜΑ: Βίκυ Μοσχολιού

Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Πρώτη εκκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
LP, Album ” Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου μπόυ ” 1978

ΤΑ ΘΕΡΙΝΑ ΣΙΝΕΜΑ: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Ερμηνεία: Λουκιανός Κηλαηδόνης
LP, Album ” Χαμηλή πτήση ” 1982

ΣΤΙΧΟΙ
Φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια
ώρα με την ώρα βιαστικά
νιάτα που περνούν
που δε θα ξαναρθούν
κι εκείνο που βλέπω
να μένει τελικά

Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά

Φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια
κάποιος μας τα κλέβει μυστικά
χρόνια που περνούν
που δε θα ξαναρθούν
κι εκείνο που βλέπω να μένει τελικά

Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά

LP, Album ” Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου μπόυ ” 1978

LP, Album ” Χαμηλή πτήση ” 1982

Από ποιο τραγούδι γεννήθηκαν τα «Θερινά σινεμά» του Λουκιανού;
Η άγνωστη ιστορία ενός εμβληματικού τραγουδιού του Λουκιανού.

«Φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια…»
Το «θρυλικό» τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη «Τα θερινά σινεμά» ή «Φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια», όπως είναι γνωστότερο, το ξέρουν ασφαλώς και οι «πέτρες». Ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1978 με ερμηνεύτρια την Βίκυ Μοσχολιού και συμπεριλήφθηκε στο δίσκο του Λουκιανού «Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου-μπόυ», που σηματοδότησε την αρχή μας νέας επιτυχημένης πορείας, όπου ο ίδιος, εκτός από συνθέτης, ήταν αποκλειστικός στιχουργός και ερμηνευτής των τραγουδιών του. Το 1982 ο Λουκιανός ξανατραγούδησε τα «Σινεμά» για τις ανάγκες του δίσκου του «Χαμηλή πτήση»…

Με τη σύζυγο του Αννα Βαγενά

Σε μια μεγάλη, βιογραφική συνέντευξη που μου παραχώρησε στις 11 Αυγούστου 2008, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης αποκάλυψε το γιατί διάλεξε για πρώτη ερμηνεύτρια του τραγουδιού την Βίκυ Μοσχολιού:
“Εν πάση περιπτώσει, έρχεται η στιγμή, μετά τη «Media Luz», που βγάζει μια «αμερικανιά» όπου λέω «Καλός ο Γκάτσος; Μπορώ κι εγώ να γράψω στίχους, έχοντας την εμπειρία απ’ αυτούς όλους» κι έχοντας καλό προηγούμενο από το «Όσο αγαπιόμαστε τα δυο» που οι στίχοι ήταν δικοί μου… Οπότε σκέφτηκα «Είναι θέμα τεμπελιάς, τώρα κάτσε και γράψε και τους στίχους». Και κάθομαι λοιπόν και ξεκινάω τον «Κάου-μπόυ». Νομίζω πως το πρώτο που έγραψα ήταν το «Περπατώ μες στους δρόμους της Αθήνας ξανά», το «Δέκα μείον πέντε», λίγο η «Βουλιαγμένη», λίγο τα «Θερινά σινεμά» κλπ και είδα ότι μπορούσα να γράψω. Και δοκίμασα τραγουδιστές, όπως το Χρυσομάλλη που είχε πει στα «Μικροαστικά» το «Μακριά από την πόλη», να πει τον «Κάου-μπόυ» αλλά το ‘λεγε λίγο θεατρικά. Δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Αποφάσισα να τα πω εγώ. Απλά τα «Θερινά σινεμά» επειδή το θεωρούσα ένα σημαντικό τραγούδι, πράγμα που αποδείχτηκε στην πορεία, θα ήθελα να το ‘χει πει ο Μπιθικώτσης ο παλιός. Δεν υπήρχε ο παλιός Μπιθικώτσης, υπήρχε όμως η Μοσχολιού. Γι ’αυτό πήγα και της είπα «Ρε συ Βίκυ πες το αυτό το τραγούδι…» και μού ‘πε «Θα το πω». Της είπα να πει αυτό, «Τ’ αντρειωμένου τ’ άρματα» και της έπαιξα και το «Όταν η πόλη κοιμάται». Μου ‘πε «Αυτό δεν μου πάει, δεν το καταλαβαίνω, θα σου πω όμως τα “Θερινά σινεμά” και το άλλο…»”

Καλή Ακρόαση