ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ, ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΑ ΛΑΙΚΑ
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Ερμηνεία: Άλκηστις Πρωτοψάλτη
LP, Album ” Ανθρώπων Έργα ” 1993

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ

ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ στο Σπίτι Με Το MEGA 16/10/2020

ΣΤΙΧΟΙ: ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΑ ΛΑΙΚΑ
Τα πιο ωραία λαϊκά
Σε σπίτια με μωσαϊκά
Τα είχαμε χορέψει
Γαλάζιο γύψο η οροφή
Και τα τακούνια μου καρφί
Κι από την πρώτη την στροφή,
Το στόμα εγώ το `χα λατρέψει.

Κορίτσια αγόρια σ’ ένα χωλ
Και τα φιστίκια μες το μπολ
Κι οι γέροι στη βεράντα
Με το ρυθμό της μουσικής
Και με μπλου τζην Αμερικής
Μια εφηβεία επιεικής
Που γίνεται σαράντα.

Δε γυρνάνε λέμε, πίσω ποτέ,
Τα καλά παιδιά σ’ εκείνα τα χρόνια
Έρωτά μου τωρα πληγωμενε μου αητέ
Στάχυα είμαστε στου χρόνου τ’ αλώνια.

Έλα μην κλαις,
Μη μου κλαις σε γιατρεψα
Λύπες και αγάπες παλιές ανάτρεψα.

Έλα μην κλαις
Μη μου κλαις στ’ ορκιζομαι
Για παραισθησεις καλές φημίζομαι.

Τα πιο ωραία λαϊκά
Σε σπίτια με μωσαϊκά
Τα είχαμε χορέψει
Γαλάζιο γύψο η οροφή
Και τα τακούνια μου καρφί
Αλλά χωρίς επιστροφή.

Τις πιο ωραίες Κυριακές
Με λεμονάδες σπιτικές
Τις είχαμε δροσίσει
Με το Δομάζο αρχηγό
Και το Σιδέρη κυνηγό
Γιατ’ ήσουν Ένωση και εγώ
Με χωρισμό σ’ είχα φοβίσει.

Μετά μας πήγε Αριστερά
Το περιβόλι κι η χαρά
Και πήραμε το Βήμα
Στο πρώτο υπόγειο του Κουν
Και στην Επίδαυρο που ακούν
Θεούς κι ανθρώπους να νικούν
Τα πάθη και το χρήμα

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ

LP, Album ” Ανθρώπων Έργα ” 1993

Πάμε στο 1993 για να θυμηθούμε τα πιο ωραία λαϊκά και παλιά καλοκαίρια. Σπίτια με μωσαϊκά, με γαλάζιο γύψο στην οροφή και βεράντες. Σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη, έρχεται η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Να θυμηθούμε φίλους και συγγενείς που μας κέρασαν σπιτικές λεμονάδες, Κυριακές που δε γυρίζουν πίσω. Κορίτσια κι αγόρια στο χολ και τα φιστίκια μες στο μπολ. Το ρυθμό της μουσικής και μια εφηβεία που επιεικώς γίνεται σαράντα. Έλα μη κλαις, για παραισθήσεις καλές φημίζομαι. Από το άλμπουμ «Ανθρώπων έργα» και πράγματι ένας δίσκος με έργα θαυμαστά όσον αφορά τα τραγούδια και τους δημιουργούς τους. Η συνεργασία της Πρωτοψάλτη από το 1985 με τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου αποτέλεσε σταθμό στη καριέρα της.

Λέει σε μια συνέντευξή της για «Τα πιο ωραία λαϊκά»
” Περιέγραψα μια μυθολογία που μας ένωνε. Σαν μωσαϊκό από ψηφίδες που δημιουργούν ένα ενιαίο χρώμα. Αυτά που περιγράφω είναι τα γλέντια που κάναμε στο σπίτι μου. Μεγάλωσα σε μια μικρή κοινωνία, όπου όλοι γλεντούσαν και χόρευαν.”
Για τις μουσικές που της φτιάχνουν το κέφι: ” Οι τροβαδούροι που μ’ αρέσουν. Δηλαδή μπορώ να ακούσω Τομ Γουέιτς και να είμαι καλά, Τσιτσάνη, Ξαρχάκο, Κοέν, μπορώ να ακούσω Μόνικα και να είμαι καλά. Μ’ αρέσει πάντα η αγγλική σκηνή, τα λατινόφωνα και τα δικά μας ρεμπέτικα. Σ’ αυτά γυρνάω κάθε φορά που θέλω να ξεκουραστώ. Επίσης στην αμερικάνικη country, στα πρώτα του Ντύλαν και σε κινηματογραφικά soundtrack, όπως του Αλεξάντρ Ντεσπλάτ “
.Από όλα τα τραγούδια που έχει γράψει υπάρχει καποιο που ξεχωρίζει; ” Μικρά κομματάκια του εαυτού μου υπάρχουν στα πιο πολλά τραγούδια. Πιστεύω ότι το «Μαμά γερνάω» ίσως έχει το μοναδικό μου δακτυλικό αποτύπωμα. Αλλά και το «Ανθρώπων Έργα» με αντιπροσωπεύει, επίσης τα «Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές» και «Τα πιο ωραία λαϊκά» περιέχουν τον πυρήνα της καρδιάς μου. Το «μη μου κλαις, σε γιάτρεψα», ήταν μια ανάγκη μου πάντα, αν μπορώ να κάνω τον άλλον να μην είναι λυπημένος.”
Για την συνεργασία της στο βιογραφικό της αλλα και στη συνείδηση του κόσμου έχει συνδεθεί με τον Σταμάτη Κραουνάκη, τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η σχέση;
” Όταν γνωριστήκαμε ήμασταν και οι δύο πολύ νέοι, είχαμε αγάπη πολλή και ταιριάξαμε. Ο κόσμος πιστεύω ότι έχει δίκιο γιατί ξέρει ότι η χημεία που είχαμε με αυτό τον άνθρωπο, και με την Άλκηστη (Πρωτοψάλτη) σαν τραγουδίστρια, έβγαλε περιεχόμενα που ήταν ιδιαίτερα αγαπητά. Όπως όταν περνάς έξω από έναν φούρνο που το ψωμί μοσχοβολάει και λες «θα μπω να πάρω, πεινάω δεν πεινάω», κάπως έτσι ήταν και αυτά τα τραγούδια, ο λόγος μου με την μελωδία του ταίριαξαν πολύ. Συνεπώς, ξεχωρίζω και δέχομαι αυτό που νιώθει ο κόσμος για το ιδιαίτερο που υπάρχει στα τραγούδια μου με τον Σταμάτη. “

“Η γεννημένη ποιήτρια” όπως τη χαρακτηρίζει ο Σταμάτης Κραουνάκης. Γνωρίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του `70, όταν ήταν συμφοιτητές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. “Η συνάντησή μας ήταν μοιραία, ήμουν πάρα πολύ ήσυχη μαζί του. Ο άνθρωπος αυτός καταλαβαινε τι ελεγα και αυτό με γέμιζε ευτυχία…” λέει για εκείνον η Λίνα Νικολακοπούλου. Ήταν το 1981, όταν ξεκίνησε η συνεργασία τους με το τραγούδι “Να σου λερώνω το φιλί” που ερμήνευσε η Βίκυ Μοσχολιού, από το οποίο και πήρε το όνομά του ο συγκεκριμένος δίσκος, “Σκουριασμένα Χείλια”. `Ενα χρόνο αργότερα, το 1982, ο Κραουνάκης και η Νικολακοπούλου παρουσιάζουν την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά- το δίσκο “Σαριμπιντάμ… θα πει τρελαίνομαι” με ερμηνεύτρια τη Χριστιάνα. Οι συνεργασίες αυτών των δύο σπουδαίων ανθρώπων είναι εκπληκτικές και με μεγάλη εμπορική επιτυχία…Ανάμεσά τους… ο δίσκος “Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ” (1985), “Μαμά γερνάω” (1988), “Ανθρώπων έργα” (1993), που θεωρείται το magnus opus του Σταμάτη Κραουνάκη. Οι πορείες τους μέχρι σήμερα ήταν σαν μια, αφού ο συνολικός όγκος των έργων του Σταμάτη Κραουνάκη είναι συνδεδεμένος με την Λίνα Νικολακοπούλου.
ΠΗΓΕΣ: www.topontiki.gr, mail.google.com, www.klik.gr, www.e-stage.gr, www.discogs.com

ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν