ALICE TORI, ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Η ΚΑΡΔΙΑ
Στίχοι: Alice Tori
Μουσική: Γιάννης Νικολάου
Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός
φωνητικά: Μαριώ, Αρχοντουλα Σαββιδάκη
CD, Album ” Οι Άγγελοι του έρωτα ” 2005
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ALICE TORI
ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Η ΚΑΡΔΙΑ
Ένα παλικάρι ήτανε μια φορά,
που αγάπαγε με πάθος μια όμορφη κυρά.
Μια μέρα, όπως έπαιρνε τα λάγνα της φιλιά,
«ζήτα μου οτιδήποτε» τής λέει τρυφερά.
«Αν μ’ αγαπάς» τού είπε, με νάζι και καημό,
«την καρδιά της μάνας σου εγώ επιθυμώ»
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε, να πάει στο πατρικό του,
ποτέ του αυτός δεν πάτησε τον όρκο το δικό του.
«Δώσε μου μάνα την καρδιά, στα πόδια της ν’ αφήσω»
«Αν είναι γιε μου για καλό, εγώ στηνε χαρίζω»
Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο,
μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ’ τον πόνο.
Γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει:
«Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι;»
Με ματωμένα χέρια φτάνει στο σπιτικό της,
«να η καρδιά που γύρευες» και την αφήνει εμπρός της.
Μα αυτή καν δεν τον κοίταξε κι άρχισε να γελάει,
«μήπως θα `ταν καλύτερο να μού τη φέρεις Μάη…»
CD, Album ” Οι Άγγελοι του έρωτα ” 2005Τα εξώφυλλα και τα ένθετα του cd φιλοτέχνησε η Μίνα Γερασκλή.
Το cd “οι άγγελοι του έρωτα” έχει μερικά εξαιρετικά κομμάτια, ευαίσθητα, κυρίως μελαγχολικά, αλλά με βάθος τόσο στους στίχους όσο και στις μελωδίες. Η χρήση πολλών φυσικών οργάνων, που χαρακτηρίζει τις περισσότερες δουλειές του Θαλασσινού, προσφέρει για μια ακόμα φορά ένα πλούσιο ηχητικό αποτέλεσμα που ολοκληρώνεται με τη μοναδική φωνητική χροιά του τραγουδιστή… Ιδιαίτερη αίσθηση μας έκανε το κομμάτι “της μάνας η καρδιά” με τη συμμετοχή της Μαριώς και της Αρχοντούλας Σαββιδάκη, ενώ και ο Γιάννης Νικολάου συμμετέχει ερμηνευτικά σε ένα ντουέτο με τον Θαλασσινό (του φεγγαριού). Απίστευτη η μουσική του “ένα μόνο με πειράζει” με τη γκάιντα να δίνει ένα ξεχωριστό τόνο, όχι και τόσο συνηθισμένο στα ελληνικά δεδομένα. Στα καλύτερα του album το “ποτέ μου δε μιλώ γι’ αυτή” με το οποίο ξεκινά το cd. Το cd αποτελεί μια έξοχη πρόταση σε όσους ψάχνουν τη μουσική λίγο περισσότερο και φυσικά σε όσους αγαπούν τις παραδοσιακές μελωδίες.
ALICE TORI στιχουργός και συνθέτης
Η Alice Tori είναι διπλωματούχος νοσηλεύτρια ψυχικής υγείας στο Δαφνί και καθημερινά συναναστρέφεται ασθενείς που ετοιμάζονται να επιστρέψουν στην κοινωνία μετά από μεγάλα διαστήματα εγκλεισμού και σταδιακά πρέπει να επανενταχθούν. Τα βιώματά τους και οι ιστορίες που της αφηγούνται είναι για εκείνη πηγή έμπνευσης. Ανάμεσα στις σπουδαίες συνεργασίες που έχει κάνει, ξεχωρίζει εκείνες με τον Γιώργο Νταλάρα, τον Παντελή Θαλασσινό και τη Μαριώ. Το CD «Πιάτσα» (2009) είναι από τα καλύτερα δείγματα της δουλειάς της.
«Ακροβατώ ανάμεσα στους ψυχικά ασθενείς και τις εκδιδόμενες γυναίκες. Εμπνέομαι από τη δουλειά μου και τις εμπειρίες μου και γράφω στίχους». «Εχω γράψει μια ενότητα με ανθρώπους που έχουν προβλήματα, γιατί στο δημόσιο θεραπευτήριο έχω ακούσει και ζήσει πολλά». «Κάποια στιγμή ήμουν με τον φίλο μου σε μια επαρχιακή πόλη. Βρεθήκαμε σε ένα μαγαζί που συχνάζουν γυναίκες και του είπα να πάμε, γιατί είχα την περιέργεια. Εκεί ήταν δύο Ουκρανές και κάθε δεκαπέντε λεπτά έφευγαν για να πάνε με πελάτη. Κάποια στιγμή που ήρθε η μια την είδα να κλαίει και την πήρα αγκαλιά. Κάπως έτσι έγραψα τον πρώτο στίχο. Αργότερα σε ένα ταξίδι είχα συναντήσει δύο Ελληνίδες που μου είπαν τις δικές τους ιστορίες και τα αποτύπωσα με το δικό μου τρόπο. Ακόμα θυμάμαι τα ονόματά τους: ήταν η Λίζα και η Εύα. Ο δίσκος “Πιάτσα” περιέχει τραγούδια που περιγράφουν καταστάσεις κοριτσιών των σπιτιών με τα κόκκινα φανάρια. Η αφορμή για να κυκλοφορήσουν τα τραγούδια ήταν η φίλη μου Χάρις Τσεκούρα, που “έντυσε” με τις ιδιαίτερες ζωγραφιές της το ένθετο του CD και με έφερε σε επαφή με τον παραγωγό Σταμάτη Χατζηχριστοφή»
Σπουδαία τραγούδια: “Η μπαλάντα της Α”, “Ψυχή μου αλάνι” (Εμφιετζή), “Barbie”(Τσερού), “Δύο Ουκρανές”(Βόσσου), “Γλυκοπαραμυθένια”, “Της μάνας η καρδιά” (Θαλασσινός), “Ναύπλιο” (Νταλάρας) Σόλωνος (Ορφανού) κ.ά
Jean Richepin: Το ποίημα που κάνει κάθε μάνα να δακρύζει
Ένα ποίημα, ύμνος στην αγάπη της μάνας, από το Γάλλο ποιητή Ζαν Ρισπέν, που σε λίγες γραμμές μπορεί να καθρεφτίσει απόλυτα το μεγαλείο του δυνατότερου συναισθήματος στη ζωή.
Ο Ζαν Ρισπέν (Jean Richepin, 4 Φεβρουαρίου 1849 – 12 Δεκεμβρίου 1926) ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Χαρακτήρας παρορμητικός και αντισυμβατικός, διετέλεσε ελεύθερος σκοπευτής στον Γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870, ηθοποιός, δημοσιογράφος και λιμενεργάτης. Η ποιητική του συλλογή Το τραγούδι των ζητιάνων του στοίχισε ένα μήνα φυλακή –αλλά τον έκανε διάσημο. Ο Ζαν Ρισπέν υπήρξε φλογερός φιλέλληνας. Γνώριζε άριστα την αρχαία ελληνική φιλολογία, συνέγραψε το έργο “Ελληνική Μυθολογία” (εκδόθηκε το 1990 στην Ελληνική γλώσσα από τις εκδόσεις Μέρμηγκας, σε μετάφραση Κώστα Ζαρούκα), έμαθε νέα ελληνικά, συνδέθηκε με Έλληνες λόγιους και επισκέφθηκε την Ελλάδα μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
– Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάνας σου να φέρης την καρδιά
να ρίξω να την φαει το σκυλί μου.
Τρέχει ο νειός, την μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει
και τρέχει να την πάη, μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νιός κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο γιος και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίει και να μιλάη.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
– Χτύπησες, αγόρι μου;…και κλαίει! Ζαν Ρισπέν
Το ποίημα του Ρισπέν “Η καρδιά της μάνας” μετέφρασε ο Άγγελος Βλάχος, μία ιστορία που τη πρωτο ακούσαμε σαν παραμύθι, από τη γιαγιά στο χωριό.
Είναι γνωστό το ποίημα με την καρδιά της μάνας, την οποία ξερίζωσε ο γιός της για να ικανοποιήσει την επιθυμία της ερωμένης του. Για να του δώσει το φιλί, ζήτησε να ρίξει την καρδιά της μάνας του στα σκυλιά της. Εκείνος μεθυσμένος από έρωτα, ικανοποίησε την επιθυμία της. Αλλά επιστρέφοντας, ταραγμένος όπως ήταν, έπεσε. Τότε η ξεριζωμένη καρδιά της μάνας ανησύχησε για το παιδί της και ρώτησε: « Μη χτύπησες παιδί μου πουθενά;». Το συγκλονιστικό, κατά Κ.Παλαμά, αυτό ποίημα, γράφτηκε από τον Γαλλο Αλγερινής καταγωγής φιλέλληνα ποιητή, δραματουργό, μυθιστοριογράφο και Ακαδημαϊκό, Ζαν Ρισπέν ( 1849-1926). Ο συγγραφέας αναφέρεται σε ένα παλιό γαλλικό τραγούδι το οποίο παρουσιάζει να αποδίδει ένας βετεράνος ναύτης. Διεθνώς έχουν διεξαχθεί συζητήσεις για το ποίημα αυτό. Πολλοί υποστηρίζουν πως οι ρίζες του βρίσκονται στη δημοτική ποίηση και ο Ρισπέν τη μετέφερε στο χαρτί. Το πρωτότυπο δεν είχε τίτλο, αλλά του αποδόθηκε αργότερα από βιογράφους του συγγραφέα. Σύντομα πέρασε σε όπερες, διηγήματα αλλά και στον κινηματογράφο ήδη από τη δεκαετία του 1920.Δημοσιεύθηκε και σε σχολικά βιβλία. Στους Έλληνες έφτασε μέσω της ποιητικής παραλλαγής του Άγγελου Βλάχου (1917), την οποία μελοποίησε ο πατέρας της ελληνικής οπερέτας Νικόλαος Χατζηαποστόλου. Σώζεται όμως και μια παλαιότερη εκδοχή, η πρώτη που εμφανίστηκε στην Ελλάδα και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ στις 23 Απριλίου 1899, χωρίς να αναφέρεται το όνομα του Ρισπέν, αλλά και του μεταφραστή Άγγελου Βλάχου. Μια μελοποιημένη εκδοχή της ιστορίας υπάρχει στα τραγούδια των Παντελή Θαλασσινού, Γιώργου Γεροντή και του Ζαχαρία Καρούνη.
ΠΗΓΕΣ: https://stixoi.info, www.discogs.com, www.musiccorner.gr, www.artigo.gr, https://el.wikipedia.org,
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν
