Γιάννης Νικολάου, Παντελής Θαλασσινός, ΛΑΘΡΕΠΙΒΆΤΕΣ
ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Η ΦΩΤΙΑ
Στίχοι: Οδυσσέας Εισαγγελέας
Μουσική: Γιάννης Νικολάου
Ερμηνεία: Λαθρεπιβάτες
LP, CD, Album ” Έτσι απλά…” 1991
ΣΤΙΧΟΙ: ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ
ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Η ΦΩΤΙΑ
Σκαριά παλιά σακατεμένα
στα πέλαγα του χρόνου τ’ ανοιχτά
τα όνειρά μου σκουριασμένα
ρημάζουνε εδώ κάτω στα ρηχά
ρημάζουνε εδώ κάτω στα ρηχά
Κι ένα φεγγάρι στα βαθιά
ίδιο του Αυγούστου η φωτιά
με ταξιδεύει
Σ’ ότι έχει μείνει από τον παλιό
απ’ τον κρυφό μου ουρανό
και με παιδεύει…
και με παιδεύει…
Σκληρά ποτά κακό ξενύχτι
και τα χαρτιά μου μια πληγή
πιασμένος πάντα σε ένα δίχτυ
κι η νύχτα μου μια φυλακή
κι η νύχτα μου μια φυλακή
LP, CD, Album ” Έτσι απλά…” 1991
Λαθρεπιβάτες 1986-1992
Το 1985 ο Γιάννης Νικολάου συναντάει τον Παντελή Θαλασσινό στον Πειραιά στην μπουάτ «Πέτρα και φως». Μια παράξενη χημεία ενώνει τους δύο τροβαδούρους, που αν και προέρχονται από διαφορετικές μουσικές σχολές, βγάζουν ένα ξεχωριστό ηχητικό αποτέλεσμα. Εκείνη την εποχή το τραγούδι είναι στα πάνω του και έτσι τα παιδιά αποφασίζουν να δείξουν την δουλειά τους ακολουθώντας την πεπατημένη του demo. Με τραγούδια που ο Γιάννης έγραψε στην Σαντορίνη, «Ανησυχώ, Ρεμάλι» και άλλα και «Το γραφείο» του Παντελή ξεκινάνε την ηχογράφηση στο στούντιο του Κώστα Στρατηγόπουλου Mini farm και εκεί τους ακούει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, που τους στέλνει στην Μίνως στον Ηλία Μπενέτο (μετέπειτα παραγωγό και νονό τους……).
Το κύκνειο άσμα τους είναι ο δίσκος «Έτσι απλά» (MBI 1991) που οι Λαθρεπιβάτες μοιράζονται συνθετικά. Έξι τραγούδια ο Γιάννης και έξι ο Παντελής που μελοποιεί στίχους του μετέπειτα αγαπημένου του στιχουργού Ηλία Κατσούλη. Ακούγονται και μένουν στην ιστορία τραγούδια όπως «Του Αυγούστου η φωτιά», «Στο Πασαλιμάνι», «Να που μεγάλωσα», «Είμαι εντάξει», «Φιλιά και δακρυγόνα»…..
Ο Γιάννης Νικολάου (Λαθρεπιβάτες) αποκαλύπτει τις ιστορίες των τραγουδιών του σε μία αποκλειστική συνέντευξη! στον Κωνσταντίνο Παυλικιάνη στο MusicHeaven
Γιάννης Νικολάου: Αυτό είναι, ίσως, μέσα στην τριάδα των αγαπημένων μου τραγουδιών. Αυτό ήταν ποίημα του Οδυσσέα Εισαγγελέα. «Σκληρά ποτά κακό ξενύχτι / και τα χαρτιά μου μια πληγή»… Ο Οδυσσέας Εισαγγελέας ήταν ένας σημαντικός ποιητής. Συνομήλικός μου. Του 1960 γεννηθέντες και οι δύο. Για πρώτη φορά τον συνάντησα στη Σαντορίνη το 1984. Πάνω στη μηχανή μου πηγαίναμε βόλτες όλη μέρα, για μπάνιο, για κορίτσια… Έπαιζε αυτός στο πιάνο κι εγώ την κιθάρα. Δουλεύαμε μαζί στον Κάτωνα. Έτσι λεγόταν το μαγαζί που δουλεύαμε. Στη Μεσαριά. Αγαπηθήκαμε πάρα πολύ μ’ αυτό το παιδί. Μέναμε μαζί κιόλας. Είχαμε κοινή συνισταμένη την ποίηση, τα όνειρα… Του έλεγα πάντα: – Κι αν χαθούμε, εμείς θα έχουμε πάντα ανοιχτό παράθυρο στο όνειρο.
Έτσι του έλεγα. Το τραγούδι αυτό ήταν στο κύκνειο άσμα των Λαθρεπιβατών. Γράφτηκε το 1990 αλλά δεν μπήκε στο «Ταξίδι Στ’ Όνειρο» και το βάλαμε στο δίσκο «Έτσι Απλά» (1991). Ήταν η αληθινή ιστορία του Οδυσσέα, αυτού του σπουδαίου ποιητή που έχει γράψει απίστευτα πράγματα. Αν μπεις στο στίγμα του, θα καταλάβεις ότι είχε ένα «φευγιό». Λες και ψυχανεμιζεται ότι θα φύγει γρήγορα. Αυτός έφυγε για την άλλη διάσταση κι εγώ έμεινα εδώ και τον σκέφτομαι ακόμα… 54 χρονών έφυγε. 13 Μαΐου του 2014. Πάνε δύο χρόνια. Αυτό το τραγούδι, λοιπόν, είναι σημείο αναφοράς. Όταν το παίζω πάντα συγκινούμαι και πάντα τον σκέφτομαι. Έχω το πρόσωπό του εδώ. Μπροστά μου.
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν
