Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1968

Η Κλειώ Δενάρδου και ο Λευτέρης Κογκαλίδης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΚΕΙΝΟ
Στίχοι: Χριστίνα Δουβή
Μουσική: Τώνης Στρατής
Πρώτη εκτέλεση: Τώνης Στρατής, Νίκος Αντωνίου
Ερμηνεία Κλειώ Δενάρδου
Vinyl, 7″, 45 RPM ” Το καλοκαίρι εκείνο / Γύρισε ” 1968

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΚΛΕΙΩ ΔΕΝΑΡΔΟΥ

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΚΕΙΝΟ
Τα λόγια, της αγάπης μας τραγούδι
που ατέλειωτο το είχαμε αφήσει
γιατί έφυγε το καλοκαίρι εκείνο
και τέλειωσε η αγάπη πριν αρχίσει

Το καλοκαίρι εκείνο
δε θα γυρίσει πίσω
Τις όμορφες στιγμές μας
δε θα τις ξαναζήσω

Για μια στιγμή μονάχα
και τη ζωή μου δίνω
Να ξαναρχοταν παλι
το καλοκαίρι εκείνο

Το κύμα στο ακρογιάλι ψιθυρίζει
κι ωραίες αναμνήσεις μου ξυπνά
το καλοκαίρι εκείνο μου θυμίζει
δυο μάτια σαν αστέρια φωτεινά.

Το καλοκαίρι εκείνο
δε θα γυρίσει πίσω
Τις όμορφες στιγμές μας
δε θα τις ξαναζήσω

Για μια στιγμή μονάχα
και τη ζωή μου δίνω
Να ξαναρχοταν παλι
το καλοκαίρι εκείνο

Vinyl, 7″, 45 RPM ” Το καλοκαίρι εκείνο / Γύρισε ” 1968

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΤΩΝΗΣ ΣΤΡΑΤΗΣ

Ο τραγουδιστής-τραγουδοποιός Τώνης Στρατής, γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός και από πολύ μικρός έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό με το ελαφρολαϊκό του ρεπερτόριο και ιδίως στα γυναικεία πλήθη λόγω του παρουσιαστικού του. Το 1968 πήρε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Το καλοκαίρι εκείνο» το οποίο και ενορχήστρωσε ο καθηγητής του Μεν. Σπάθης. Το 1969 έλαβε μέρος στο 8ο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης με το τραγούδι του Αλ. Σπάθη «Πικρό παράπονο». Έκτοτε ακολούθησαν άλλοι δίσκοι ΄45 στροφών με αρκετή επιτυχία ως τα μέσα περίπου του ΄80.

Το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης
(επίσημη ονομασία: Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού) ξεκίνησε ως διαγωνισμός ελαφρού τραγουδιού το 1959 υπό την αιγίδα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας και οι τρεις πρώτες διοργανώσεις του διεξήχθησαν στην Αθήνα.
Το 1962 η έδρα του μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου πλέον διεξάγεται με τη συνδιοργάνωση του Ε.Ι.Ρ. (μετέπειτα Ε.Ρ.Τ.) και της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, ενώ η αρίθμησή του ξεκινά εκ νέου από το 1962. Βασισμένο στα πρότυπα του αντίστοιχου Ιταλικού φεστιβάλ (περισσότερο γνωστού ως φεστιβάλ του Σαν Ρέμο), το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης πέρασε από διάφορες διακυμάνσεις και αναζητήσεις (μέχρι το 1971 απαγορευόταν το μπουζούκι στην ενορχήστρωση των τραγουδιών αλλά και η ύπαρξη επί σκηνής συγκροτημάτων, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις στη δεκαετία του 1960 τα τραγούδια ερμηνεύεται 2 φορές από διαφορετικούς καλλιτέχνες κάθε φορά, ώστε να τονισθεί η σύνθεση και όχι η ερμηνεία), έζησε στιγμές μεγάλης ακμής και παρακμής, ανέδειξε νέα ταλέντα τόσο σε επίπεδο ερμηνευτών όσο και συνθετών, αλλά δέχτηκε και πλήθος επικρίσεων.
Η πορεία του διακόπηκε το 1997 μετά από 36 συνεχείς διοργανώσεις, όμως οι φορείς που το συντηρούν (Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης και Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση) προχώρησαν στην ανασυσταση του το 2005. Από τότε ισχύει νέα αρίθμηση, ενώ από το 2008 προστέθηκε και τρίτος συνδιοργανωτής, το Υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης. Το τελευταίο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης διεξήχθη το 2008. Το 2009 η Ε.Ρ.Τ. ανακοίνωσε ότι δεν θα διοργανώσει το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, λόγω της οικονομικής κρίσης. Το φεστιβάλ δεν έχει επιστρέψει μέχρι σήμερα (2021). Παραμένει άγνωστο αν θα βρεθούν οι πόροι για την αναβίωση αυτής της διοργάνωσης.
Ένα πρόσωπο που συνέδεσε άμεσα το όνομά του με το Φεστιβάλ ήταν αυτό του Άλκη Στέα, ο οποίος παρουσίασε μόνος ή με συμπαρουσιάστριες 20 φεστιβάλ.

Κλειώ Δενάρδου: η σπουδαία Κερκυραία ερμηνεύτρια με διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό
«Ο ορισμός της ευτυχίας είναι να βρίσκεσαι στη σκηνή, να παίζει η ορχήστρα, να κλείνεις τα μάτια και να νιώθεις πως η φωνή σου είναι εντάξει». Αυτά είναι τα λόγια της πρόσφατα βραβευμένης (2019) από την Ένωση Επτανησίων Ελλάδος ερμηνεύτριας Κλειώς Δενάρδου. Η Κλειώ Δενάρδου γεννήθηκε στην Κέρκυρα αλλά σε μικρή ηλικία ήρθε στην Αθήνα. Τα πρώτα της μαθήματα στη μουσική τα πήρε από τον πατέρα της. Την μύησε στο τραγούδι και την όπερα μιας και συμμετείχε ο ίδιος σε όπερες που έρχονταν από την Ιταλία. Παράλληλα, με τις σπουδές της στην Εμπορική σχολή της Καλλιθέας συμμετείχε στη φιλαρμονική της περιοχής παίζοντας κορνέτο. Αργότερα, συνέχισε τις σπουδές στο Εθνικό Ωδείο στο κλασικό τραγούδι.

” Το πρώτο τραγούδι που έγραψα σε δίσκο ήταν ένα τραγούδι που πάντα σκέφτομαι με συγκίνηση και το ‘χα τραγουδήσει, στο θέατρο Παρκ, ήταν του Μίκη Θεοδωράκη, η «Μαργαρίτα – Μαγιοπούλα». Ήταν τότε που έκαναν τη σύμπραξη με τον Χατζιδάκι κι εγώ ήμουν η πρώτη που γύρισε σε δίσκο τη «Μαργαρίτα – Μαγιοπούλα». Σκεφτείτε ότι ζούσε τότε ο πατέρας του Μίκη και με λάτρευε. Είχα κάνει και σιγόντο στον Μπιθικώτση με το «Βάρκα στο γιαλό». Μπουζούκι παίζει ο Ζαμπέτας, δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο! (χαμογελάει) Πέρασα πολύ ωραίες στιγμές, μεγάλες συναντήσεις έχω ζήσει.”
Σταθμό στην καριέρα της αποτέλεσε το τραγούδι «Που να ’ναι ο ίσκιος σου Θεέ» σε μουσική Ζακ Ιακωβίδη και στίχους Μιχάλη Γαβριηλίδη. Με το τραγούδι αυτό έλαβε το πρώτο βραβείο στη Β΄ Ολυμπιάδα Τραγουδιού το 1969. Ακολούθησαν πολλά βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης «Ο Θεός με βοήθησε στη συνέχεια και κέρδισα δύο πρώτα βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, δύο δεύτερα, δύο τρίτα, το πρώτο βραβείο ερμηνείας και το βραβείο για τις περισσότερες συμμετοχές», έχει πει. Βραβεύτηκε επίσης στα φεστιβάλ της Βαρκελώνης, της Μαγιόρκα, του Ρίο Ντε Τζανέιρο, του Βελιγραδίου, της Βουλγαρίας και της Πολωνίας.. Σε πολλά απ’ αυτά έλαβε την πρώτη θέση. Το πρώτο τραγούδι που έγραψε σε στούντιο ήταν το « Μαργαρίτα – Μαγιοπούλα» του Μίκη Θεοδωράκη. Ακόμα, ερμήνευσε πρώτη το «Καράβια Αλήτες» του Μάνου Λοΐζου. Στα πιο γνωστά κέντρα της Αθήνας συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως ο Τέρη Χρυσός και η Άντζελα Ζήλεια ενώ στο θέατρο με τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Σωτήρη Μουστάκα, τη Μαίρη Χρονοπούλου και τη Μάρω Κοντού. Επίσης, δεν ήταν λίγες και οι εμφανίσεις της ως ερμηνευτριας στον κινηματογράφο ( π.χ. Κοντσέρτο για πολυβόλα). Επισκέφτηκε σχεδόν όλη την Ελλάδα και τραγούδησε στα πιο γνωστά κέντρα της πρωτεύουσας. Πραγματοποίησε επιτυχείς εμφανίσεις στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία αλλά και την Ευρώπη και εμφανίστηκε στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης.

ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν