ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ, ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ, ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου.
Μουσική:Σταμάτης Κραουνάκης.
Πρώτη εκτέλεση: Χριστιάνα
Vinyl, LP, Album ” Σαριμπιντάμ…θα πει τρελαίνομαι ” 1982

ΣΤΙΧΟΙ

Το καλοκαίρι θα `ρθεί.
Στην ταράτσα του Βοξ
η Μελίνα θα παίζει την Στέλλα.
Ραντεβού θα σου δίνω
στα σκαλιά του Εκράν,
να κοιτάμε τις νύχτες
τη Μανιάνι γκρο πλαν
καρφωμένη με δέκα σαΐτες.

Mama Roma σαν εσένα κι εγώ
με την τσάντα στους ώμους
να παίρνω τους δρόμους.
Θα σφυρίζω τραγούδια
και με γέλιο βραχνό,
το κορμί μου θα δείχνω
στη φωτιά θα το ρίχνω.

Φύγε Στέλλα
θα μείνω εγώ.

Το καλοκαίρι θα `ρθεί.
Στο Ηρώδειο φως.
Πού και πού μια ορχήστρα στην Αίγλη.
Ραντεβού όπως πέρσι στο Μουσείο μπροστά,
θα γυρεύουμε θέση,
με τα μάτια κλειστά
τη ζωή μας να δούμε απ’ τη μέση.

Vinyl, LP, Album ” Σαριμπιντάμ…θα πει τρελαίνομαι ” 1982

Το 1982, η Χριστιάνα τραγουδά σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη, ακόμα ένα νοσταλγικό τραγούδι που αναφέρεται σε μια ολόκληρη εποχή, που στιγματίστηκε από την αγαπημένη συνήθεια των θερινών σινεμά

“Σαριμπιντάμ …θα πει τρελαίνομαι”.
Αυτός είναι ο τίτλος του δεύτερου δίσκου του Σταμάτη Κραουνάκη μετά το σημαδιακό “Σκουριασμένα χείλια” (1981), Κι αν με τα “Σκουριασμένα χείλια” είχαμε την πρώτη κιόλας συνάντηση του συνθέτη με μια στιχουργό που έμελλε να σημαδέψει όλη την πορεία του, με το “Σαριμπιντάμ” θα έχουμε την πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία του Σταμάτη Κραουνάκη με τη Λίνα Νικολακοπούλου, με την οποία μοιράζεται τους στίχους των δώδεκα τραγουδιών.

Ο Κραουνάκης έδειξε ήδη με την προηγούμενη δουλειά του την ευκολία που διαθέτει στη μελωδία και στο στήσιμο ρυθμικών τραγουδιών που υποστηρίζονται από σωστή και σύγχρονη ενορχήστρωση. Τα στοιχεία αυτά αποτυπώνονται πολύ πιο ανάγλυφα σε τούτα τα τραγούδια, όπου μια ισχυρή διάθεση προς τη μελωδία αναδεικνύει το νοσταλγικό υπόβαθρο κάποιων τραγουδιών.

Από την άλλη εδώ έχουμε το πρώτο μεγάλο ξεπέταγμα της Λίνας Νικολακοπούλου μ’ αυτήν την τόσο ιδιότυπη και πρωτότυπη στιχοποιία, όπου νιώθεις ότι εμπεριέχεται ολόκληρη η προγενέστερη στιχουργική παράδοση από την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ίσαμε τον Κώστα Τριπολίτη με εικόνες οικείες και καθημερινές, με συναισθήματα που καλύπτονται από έναν μελοδραματικό μανδύα και λειτουργούν κυρίως στο ημίφως. Με θεματικές αφετηρίες από τον κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου. Με τα θερινά σινεμά και τις μυρωδιές ενός κόσμου που τροφοδοτεί αδιάλειπτα τη νοσταλγία. Τα τρία καλύτερα τραγούδια του δίσκου (“Το καλοκαίρι θα ‘ρθει”, “Πόσα χρόνια ακόμα”, “Κάθε βράδυ που θα φεύγεις”) αποτυπώνουν εύγλωττα αυτά τα χαρακτηριστικά.

Η θαυμάσια φωνή της Χριστιάνας μιας τραγουδίστριας που έλαμψε για ένα διάστημα στα χρόνια του ’70 τη θυμόμαστε κυρίως από δύο καλούς δίσκους: Του Γιώργου Κατσαρού “Ο δρόμος για τα Κύθηρα” (1973) και του Απόστολου Καλδάρα “Σκόρπια φύλλα” (1975), πλάι στον Δημήτρη Μητροπάνο και στις δύο περιπτώσεις ξαφνικά με το “Σαριμπιντάμ” έδωσε και πάλι ένα δυνατό “παρών”, γιατί τα τραγούδια αυτού του δίσκου ακούστηκαν αρκετά και φαινόταν να της ανοίγουν έναν καινούργιο δρόμο.

Καλή Ακρόαση