ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ, ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ

ΤΟ ΠΑΠΑΚΙ
Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος & Χαρούλα Αλεξίου
Vinyl, LP, Album ” Ξαναπές ” 1982

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ & ΝΙΚΌΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΧΑΡΟΥΛΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
με την κιθάρα της και σχόλια για
τον Νικόλα Άσιμο

ΤΟ ΠΑΠΑΚΙ ΣΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ
Μετάφραση στα Ισπανικά : Άννα Κασιμάτη
Ερμηνεία: Άννα Κασιμάτη
Κιθάρες: Νίκος Βογιατζάκης

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΑΝΝΑ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

ΤΟ ΠΑΠΑΚΙ
Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ’ αυτιά

Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξανα μιλάς

Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ’ έχουν θάψει ή θα έχω μα
ή θα έχω μαραθεί

Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ

Vinyl, LP, Album ” Ξαναπές ” 1982

Ο Νικόλας Άσιμος κρεμάστηκε από σωλήνα ύδρευσης στο «Χώρο Προετοιμασίας», όπως αποκαλούσε το χώρο του στην οδό Καλλιδρομίου 55 στα Εξάρχεια, σε ηλικία 38 ετών. Η ιδιότυπη στάση ζωής του, που αποτυπώθηκε στα τραγούδια του, δημιούργησε μύθο γύρω από το όνομά του. Είναι χαρακτηριστικό πως ηχογραφούσε «αυτοσχέδιες» κασέτες τις οποίες πουλούσε στα φοιτητικά στέκια και στα πέριξ αυτών στους δρόμους της Αθήνας. Αναλόγως κινούνταν και με το βιβλίο του «Αναζητώντας Κροκάνθρωπους».

ΣΑΛΟΚΙΝ ΣΟΜΙΣΑ = ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ ανάποδα

Το Νοέμβριο του 1982 κυκλοφόρησε από τη «Μίνως» ο μοναδικός δίσκος 33 στροφών (LP) που ο Νικόλας Άσιμος έβγαλε όσο ζούσε, με τίτλο «Ο Ξαναπές», σε ενορχήστρωση του Θανάση Μπίκου και παραγωγή του Ηλία Μπενέτου. Συμμετείχαν η Χάρις Αλεξίου σε δύο τραγούδια («Άμα σε λέγαν Βάσω» και «Παπάκι»), ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου σε άλλα δύο («Πιάστηκα Σκοινί Κορδόνι» και «Της Επανάστασης») και η Αθηναϊκή Κομπανία σε ένα τραγούδι («Σεισμός»), το όνομα της οποίας δεν γράφτηκε στο εξώφυλλο, διότι θεωρήθηκε πολύ «εμπορική» για τον «αντάρτη» Άσιμο.
Στα φωνητικά οι Δημήτρης Τράνταλης, Πέννυ Ξενάκη & Πουπέτα Λάππα. Το εξώφυλλο είναι του Γιώργου Κορδέλλα. Παραγωγός του δίσκου ήταν ο Ηλίας Μπενέτος στην πανίσχυρη ΜΙΝΩΣ, στην οποία επίσης ανήκε η Αλεξίου λόγω του τότε συζύγου της, του γνωστού παραγωγού Αχιλλέα Θεοφίλου
«Το Παπάκι» είναι γραμμένο από τον Άσιμο για έναν μεγάλο έρωτα της ζωής του, την Αμίρα, κάποτε αναρχική των Εξαρχείων και τώρα ακόλουθη πνευματικού δρόμου, αφού έγινε σανιάσι του Όσσο. Η Αμίρα μου είπε πως το έγραψε για αυτήν όταν του είπε πως ήθελε να χωρίσουνε. Οι στίχοι έχουν έμπνευση και από παιδικό ανέμελο παιχνίδι που έπαιζε τότε η κόρη του Νιουνιου-Λιλια

Χάρις Αλεξίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Νικόλας Άσιμος καθιστοί στο πάτωμα και όρθιος από πάνω ο Θανάσης Μπίκος (κιθάρα, μπάσο και αρμόνικα, ενορχήστρωση)

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
Όταν η Χάρις Αλεξίου τραγούδησε το συγκλονιστικό ”Παπάκι” του Νικόλα Άσιμου
Λέγεται πως η Αλεξίου θαύμαζε την ασυμβίβαστη στάση ζωής του Κοζανίτη τραγουδοποιού και αν αναζητήσουμε κάποια παλαιότερη συνεργασία της ανάλογου ή έστω παρόμοιου ύφους, αυτή θα ήταν η συμμετοχή της στις παραστάσεις του ανταρτο – ροκ Πάνου Τζαβέλλα λίγα χρόνια πριν.
Στο δίσκο του Άσιμου τραγούδησε δύο κομμάτια, ντουέτα και τα δύο με τον δημιουργό τους. Το ένα, το Άμα σε λέγαν Βάσω, έχει την πλάκα του, καθώς οι στίχοι του μεταφέρουν ακέραιο το σουρεαλιστικό κλίμα των Εξαρχείων εκείνης της περιόδου: Αν ήμουνα η Τζέιν/ και ήσουν ο Ταρζάν/ απ’ το Ελ Αλαμέιν/ θα ερχόσουν στο Σουδάν… Το άλλο, όμως, ένα νανούρισμα – μοιρολόι με τίτλο Το Παπάκι είναι ένα αξεπέραστο αριστούργημα!

Αντιγράφω από το βιβλίο του Γιώργου Ι. Αλλαμανή Δίχως καβάτζα καμιά – Βίος και Πολιτεία του Νικόλα Άσιμου (εκδόσεις Νέα Σύνορα, 2000):
“… Μπίκος (σ.σ. ο ενορχηστρωτής του δίσκου του Άσιμου) και Αλεξίου έκαναν πρόβα – μία κιθάρα, μία φωνή. Ο ηχολήπτης Γιάννης Παπαϊωάννου, καθ’ υπόδειξη του Μπενέτου, ηχογραφούσε διακριτικά. Στη μέση της πρόβας, σηκώθηκε ο Άσιμος, άνοιξε μόνος του την πόρτα του στούντιο και μπήκε μέσα. Πήρε ένα ζευγάρι ακουστικά, προσπάθησε να τα συνδέσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Οπότε περιφερόταν πίσω από την Αλεξίου.(από συνέντευξη με τον Ηλία Μπενέτο 10 Απριλίου του 1998).
– Στα ακουστικά όμως της Αλεξίου ο ήχος από την κιθάρα του Μπίκου είχε μια μικρή διαφορά απ’ ότι άκουγε ο Νικόλας. Κλάσματα δευτερολέπτου, αλλά χρόνος υπαρκτός.
– Όταν λοιπόν έφτασε το δεύτερο μέρος του τραγουδιού, ακούγοντας την κιθάρα απ’ έξω, άρχισε εκείνος να τραγουδάει όπως γούσταρε μαζί της.
– Δεν πλησίασε καθόλου στο ίδιο μικρόφωνο. Φαντάσου την Αλεξίου να απέχει από το μικρόφωνο 20 – 30 εκατοστά, να μεσολαβεί το σώμα της και ακόμη πιο πίσω, ή στο πλάι της, τον Άσιμο.
– Στο δεύτερο μέρος του τραγουδιού η φωνή του αλλού υπάρχει και αλλού δεν υπάρχει. Αυτό κρατήθηκε στο δίσκο.
– Να μη σου πω ότι κάποια στιγμή ο Άσιμος ήταν και ψιλοβουρκωμένος…Είχε ”κρυφτεί” πίσω της. Τραγουδούσε για πάρτη του αυτό που άκουγε εκείνη τη στιγμή…Αυτό που τον φορτίζει, αυτό που τον δονούσε…
– Συγκινήθηκε και η Χαρούλα. Και φαίνεται, είναι λυγμική. Ούτε γύρισε πίσω της να δει που είναι ο Νικόλας, τι κάνει. Μπήκε κι εκείνη σε αυτό που συνέβαινε.
– Γιατί συνέβαινε κάτι ακαριαίο και μαγικό…
Πράγματι, ενώ το Παπάκι διαρκεί 3 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα, ο Άσιμος αρχίζει να τραγουδάει μόλις 1 λεπτό και 17 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος. Μετά ο Θανάσης Μπίκος πρόσθεσε σε κάποια από αυτές τις ηχογραφημένες πρόβες μόνο μια δεύτερη κιθάρα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα διαμάντι από κοφτερά συναισθήματα αγάπης και θανάτου, δουλεμένο με λέξεις απλές…..”

Νικόλας Άσιμος και Χάρις Αλεξίου δεν έμελλε να συνεργαστούν ποτέ ξανά. Εκείνη συνέχισε στο δρόμο των μεγάλων γνωστών επιτυχιών της. Εκείνος αντιμετώπισε το μένος των ομοϊδεατών του, όπως του Λεωνίδα Χρηστάκη που τον πέρασε δημοσίως γενεές δεκατέσσερις, χαρακτηρίζοντας τον Τροφό του Συστήματος…
Μόνο το 2000, στο unplugged άλμπουμ της με τίτλο Ψίθυροι, η Αλεξίου ξανατραγούδησε Άσιμο. Όχι όμως το Παπάκι, αυτό δε θέλησε να το πειράξει και σοφά έπραξε, αλλά μία άλλη αγαπημένη μπαλάντα του αυτόχειρα τραγουδοποιού, το ” Αγαπάω κι αδιαφορώ.”

” ΤΟ ΠΑΠΑΚΙ ” ΣΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ
Άννα Κασιμάτη: H Κρητικοπούλα που τραγουδά στα ισπανικά «Το παπάκι» του Άσιμου
Την Άννα Κασιμάτη θα την Την Άννα Κασιμάτη θα την βρεις εκεί που ενώνεται η Κρήτη με την Ισπανία. Είναι τραγουδίστρια, παραγωγός και μια γυναίκα που αποφάσισε να ακολουθήσει το όνειρό της και να το υποστηρίξει αποκλειστικά με τις δικές της δυνάμεις. Πρόσφατα έδωσε μια άλλη διάσταση σε ένα τραγούδι που έχει σημαδέψει τα ακούσματα πολλών από εμάς. Με τη μελωδική φωνή της τραγούδησε το «Παπάκι» του Νικόλα Άσιμου στα ισπανικά, με στίχους γραμμένους από την ίδια. «Θέλει τέχνη να μεγαλώνεις κι εγώ θέλω να τη μάθω»: η Άννα κάνει μια διαδρομή από τα παιδικά της χρόνια μέχρι σήμερα και λέει ποιο είναι το δικό της μυστικό που την κάνει να ξεπερνά κάθε δυσκολία.
«Ο πατέρας μου είναι Κρητικός, η μητέρα μου Ισπανίδα. Μεγάλωσα στην Κρήτη με όλα της τα χρώματα, αλλά και με πολλές εικόνες από την αγαπημένη μου Μαδρίτη και την Ισπανία. Η παιδική μου ηλικία είχε θαλπωρή και έντονες μνήμες από τα ιδιαίτερα στοιχεία των τόπων μου. Ταξίδια στις δυο αυτές πλευρές της Μεσογείου, συγγενείς με κουλτούρες αλλού όμοιες και αλλού τόσο διαφορετικές. Η εικόνα, η θέση και το πρότυπο της γυναίκας βίωνε την πλήρη αντίθεση στα κοριτσίστικα μάτια μου. Το τραγούδι, όμως, ήταν έντονο όπου κι αν βρισκόμουν.
Τι καινούργιο να πω για την Κρήτη, τα βουνά της, την βαθιά της παράδοση. Όλα αυτά αναμείχθηκαν με τη μαγεία της Ισπανίας. Τη γλώσσα της, τα φλαμένκο με τις καστανιέτες και τα όμορφα φλοράλ φουστάνια της. Μια συνεχόμενη νοσταλγία γι’ αυτούς τους κόσμους μου έφερε την ανάγκη να τραγουδήσω. Πολλές φορές ακούω πολύ παλιά ισπανικά τραγούδια τα βράδια και μεθάω με αυτά. Μιλώντας τη γλώσσα από τη μητέρα μου, εύκολα ξεκινάω να τραγουδώ. Έπειτα θυμάμαι ελληνικά τραγούδια. Του Μάνου κυρίως και του Μίκη. Δεν άργησε όλο αυτό να γίνει πιο μεγάλη και συχνή ανάγκη. Με άλλα λόγια οι πατρίδες μου με οδήγησαν να ασχοληθώ με το τραγούδι. Κάποιες στιγμές όλο αυτό γίνεται ξεκάθαρα ένα και όταν η έμπνευση είναι πηγαία μοιάζουν οι δύο αυτές χώρες και λαοί να είναι τόσο πολύ κοντά.
Έτσι, ακούγοντας το παπάκι του Νικόλα Άσιμου, ένα απόγευμα, θα ορκιζόμουν ότι άκουγα ισπανικά λόγια. Δεν ίσχυε, ήταν στη φαντασία μου. Το έκανα, όμως, να γίνει πραγματικότητα. Δεν νιώθω ότι το έκανα εγώ. Έχω την εντύπωση ότι το τραγούδι αυτό ίσως ήταν από πάντα έτσι.»
ΠΗΓΕΣ: www.ogdoo.gr, https://polyphonikistudio.gr, www.discogs.com, www.musicheaven.gr, www.tovima.gr,

ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ τα χρόνια περνούν τα τραγούδια ταξιδεύουν