ΤΟ ΠΟΥΛΟΒΕΡ

Στίχοι: Χρήστος Κυριαζής
Μουσική: Χρήστος Κυριαζής
Ερμηνεία: Χρήστος Κυριαζής
LP, Album ” Η αγάπη είναι μία ” 1994

ΣΤΙΧΟΙ

Να μη μου το φέρεις πίσω
το πουλόβερ μου φοράς
αν το θέλεις θα `ναι ίσως
λόγος για να με κρατάς

Το παλιό μου τ’ ακριβό μου
στο κορμάκι σου φοράς
το καλό μου το πουλόβερ
κράτησες με αγαπάς

Αν το βγάλεις θα κρυώσεις
λόγος για ν’ ανησυχώ
πρόσεχε που θα με δώσεις
αν το δώσεις θα `μαι εγώ

Το παλιό μου τ’ ακριβό μου
στο κορμάκι σου φοράς
το καλό μου το πουλόβερ
κράτησες με τυραννάς

Το πουλόβερ μου σου πάει
όσο ακόμα μ’ αγαπάς
κι όποιο στόμα σε φυλάει
τις κλωστούλες του τις σπας

Το παλιό μου τ’ ακριβό μου
στο κορμάκι σου φοράς
το καλό μου το πουλόβερ
κράτησες με αγαπάς

ΣΧΟΛΙΑ

LP, Album ” Η αγάπη είναι μία ” 1994

 

Ο Χρήστος Κυριαζής γεννήθηκε το 1953 στον Πειραιά και μεγάλωσε στα Καμίνια. Ο πατέρας του εργαζόταν ως επιπλοποιός και λόγω της οικογενειακής παράδοσης κι εκείνος έμαθε τη τέχνη. Ποτέ όμως δεν έκρυψε την αγάπη του για τη μουσική. Σε ηλικία 12 ετών πήρε μία χειροποίητη κιθάρα κι άρχισε να προσπαθεί μέσα από αυτήν, να μάθει τις νότες. Πέντε χρόνια αργότερα, έπαιζε με ένα μικρό rock συγκρότημα σε καφετεριες και ζαχαροπλαστεία της εποχής. Δημιουργός και μέλος του Συγκροτήματος «Πρόκες» (1972) και προηγουμένως, των Συγκροτημάτων «Mirabilis Zalapa» και «What a pity».
Λίγο καιρό αργότερα, βρέθηκε με την κιθάρα στο χέρι, στην Ιταλία. Εκεί πέρα από τις ανησυχίες του, απέκτησε και γνώσεις γύρω από την τέχνη, το έπιπλο, το ντεκόρ και την αισθητική. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από 2,5 χρόνια και ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση χωρίς όμως ποτέ να ξεχάσει τη μουσική. Έτσι, το 1986 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Όταν καθόμαστε σπίτι». Σε αυτό το άλμπουμ ξεχώρισαν τα τραγούδια «Έλα μωράκι μου», και το ομώνυμο ενώ στο δίσκο συμμετείχε και ο Γιώργος Μαργαρίτης με το «Μπρικάκι».
Ο δίσκος που φέρει τον τίτλο της μεγάλης επιτυχίας του “Μου θυμίζεις τη μάνα μου” (1992) έγινε “πλατινένιος”, ξεπερνώντας τις 125.000 αντίτυπα! Οι τελευταίοι δίσκοι του: «Επιτυχίες» (1994), «Η αγάπη είναι μία» (1994, «χρυσός» δίσκος των 30.000 αντιτύπων), “Χαμένος Νικητής” (1995), «Άλλο τί θέλω, άλλο τι μπορώ» (1997). Τα γνωστότερα τραγούδια αυτών των δίσκων: «Οι απέναντι που πληρώνουν έναντι», «Ημεροβίγλι», κ.λπ.
Τα τελευταία δύο χρόνια όμως, προσπαθεί να φτιάξει τον επόμενο δίσκο του. «Κάτι λείπει και δεν ολοκληρώνεται, ψάχνω να βρω τραγούδια που ταιριάζουν» λέει χαρακτηριστικά. Και περνά το 24ωρο του κλεισμένος στο στούντιο. Γράφει συνέχεια και δεν διαθέτει χρόνο για άλλα πράγματα αφού επιθυμεί να τελειώσει ο δίσκος. «Το γράψιμο και η μουσική είναι για μένα εκτόνωση και χαρά μαζί». Παρά τη μεγάλη του επιτυχία, αποδίδει το γεγονός ότι τα τραγούδια του είναι διαχρονικά, στο ότι «γράφω αυτά που μου συμβαίνουν. Το ότι αρέσει και σε άλλους σημαίνει πως δεν είμαι μόνος».
Και γι’ αυτό συμβουλεύει τους δημιουργούς να αποτυπώνουν στο χαρτί ότι συμβαίνει στη ζωή τους κάθε μέρα. «Την κατάλληλη στιγμή κάποια θα γίνουν τραγούδια» λέει.

Καλή Ακρόαση