Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ

https://www.youtube.com/watch?v=IFomBY1sbT0

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ
Στίχοι :Λουκιανός Κηλαηδόνης
Μουσική:Λουκιανός Κηλαηδόνης

Ερμηνεία :Λουκιανός Κηλαηδόνης ,Αντώνης Πυλιαρός

Στίχοι
Από τη μια οι Ιταλοί κι οι Γερμανοί
για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα
κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή:
"Νομίζω πως τον κρύβεις στην κουζίνα".

Εσύ να παίζεις με τον θάνατο κρυφτό
κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα κρυμμένα,
μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό,
εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα.

Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει,
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.

"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές,
θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα στάζει".

Πίσω απ’ τον τοίχο ο ασύρματος καλεί,
είναι απ’ τη Μέση Ανατολή, απ’ το αρχηγείο.
Θα σoυ αναθέσουν μια καινούργια αποστολή
μ’ ευχές για καλή τύχη απ’ το αρχηγείο.

Η Κατερίνα σ’ αγαπούσε σιωπηλά,
αλλά κι εσύ το ίδιο αγνά την αγαπούσες.
Χωρίς το Σπίθα ίσως να `ταν πιο καλά,
παρ’ όλ’ αυτά εσύ τον συγχωρούσες.

Όταν ακούω να μιλάνε γι’ Αφρική,
για Βερολίνο, Βενετία και Παρίσι,
σκέφτομαι, λέω, πού να ξέραν μερικοί
πως σε όλα αυτά τα μέρη εγώ έχω ζήσει.

Πως όταν ήταν στην Ελλάδα κατοχή,
μέσα στις σφαίρες μες στο κρύο, μες την πείνα,
με τους Εγγλέζους να εξοπλίζουνε τη XI
μου έδειχνες μια ξένοιαστη Αθήνα.

Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.

"Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ
είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει
κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτητές,
θα τους θερίζω και το αίμα τους θα στάζει".

Εσύ μπορούσες να οδηγήσεις φορτηγό,
μοτοσικλέτα, οτομοτρίς κι αεροπλάνο
κι όπου κι αν ήσουν πάντα δίπλα ήμουν κι εγώ,
μαζί σου ή να ζήσω ή να πεθάνω.

Ήσουνα πάντα εκδικητής και τιμωρός
γι αυτόν που γέμισε τον τόπο με στρατό του
και μ’ ένα χτύπημά σου έπεφτε ο φρουρός
με μια στροφή γύρω απ’ τον εαυτό του.

Μπορούσες πάλι να ημερεύεις τα σκυλιά
με κάποιο σφύριγμα που σου `μαθε τσομπάνος
κι έτσι που πέταγες με κόλπο τη θηλιά
θα έπρεπε να είσαι Αμερικάνος.

Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω
που να μην το `χει πει κανένας για κανέναν,
εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω.
Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα.

Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει,
καλέ μου φίλε Γιώργο Θαλάσση.
Όπου κι αν είσαι, θα `χεις γεράσει
μικρέ μου ήρωα Γιώργο Θαλάσση.

Σχόλια

1. Το βίντεο ειναι αφιερωμένο στον "πατέρα" του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ
…Στέλιο Ανεμοδουρά
2 Το αγαπημένο ανάγνωσμα των παιδικών μου χρόνων για το μικρό ήρωα
Γιώργο Θαλάσση (συμβολικό επώνυμο) που μαζί με την σύντροφό του την Κατερίνα και το
φίλο του τον Σπίθα μάχεται τους κατακτητές Γερμανούς και Ιταλούς και φέρνει
σε πέρας επικίνδυνες αποστολές για χάρη της αγαπημένης μας πατρίδας ,γίνεται ενα
πανέμορφο τραγούδι απο τον αξέχαστο Λουκιανό.
3 … εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω, μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα.”

.
Όλα είναι έτοιμα για τη …"γιορτή":
Τα σημαιάκια, η εξέδρα των επισήμων, η μπάντα, η ίλη των τεθωρακισμένων και οι μαθητές του γυμνασίου της περιοχής, όλα σε τέλεια παράταξη…
Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου, και η σκυτάλη του φασισμού αλλάζει χέρια˙ από τον ολοκληρωτισμό του Μεταξά, στην πολεμική μηχανή των Ιταλών και Γερμανών, η απόσταση τελικά ήταν πολύ μικρή…
Ο ελληνικός λαός αντιστέκεται, πολεμάει, τραυματίζεται, προδίδεται, οπισθοχωρεί. Κι εκείνο το «Πρώτον πολεμικόν ανακοινωθέν» της 28ης Οκτωβρίου 1940, να ηχεί σαν φάλτσο ρεφρέν της ιστορίας: «Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις, προσβάλλουσιν από της 5:30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους…».
Πως, τώρα, από το ένα και μοναδικό ΟΧΙ, φτάσαμε στα χιλιάδες ΝΑΙ, είναι μια άλλη ιστορία…

Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, το ελληνικό τραγούδι ήταν παντού: στην πρώτη γραμμή του μετώπου, στα αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο, στα σπίτια με τα “πειραγμένα” ραδιόφωνα να πιάνουν Μέση Ανατολή, στο συνθηματικό σφύριγμα των τσιλιαδόρων. Τραγούδι παραπονεμένο, πικρό, μα τις περισσότερες φορές σατιρικό, σκωπτικό, επίκαιρο, “επιθεωρησιακό”, κι άλλες φορές μάχιμο, τραγούδι διεκδίκησης και πάθους, ακόμα και ερωτικό, με σαφή τα υπονοούμενα για μια ελεύθερη, ανεξάρτητη ζωή.
Στα εξίσου δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο, η Ελλάδα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να μαζέψει τα κομμάτια της, να γιατρέψει τις πληγές της. Τότε ήταν που εμφανίστηκε στα περίπτερα και τα Πρακτορεία Αθηναϊκού Τύπου, ένα εβδομαδιαίο έντυπο που έγραψε τη δική του ιστορία στα χρόνια από το 1953 μέχρι το 1968, όπου και απαγορεύτηκε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ο «Μικρός Ήρως», ήταν ένα παιδικό έντυπο (με τη σημερινή ορολογία θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε πρόδρομο των κόμικς) που αγαπήθηκε από τις πρώτες μεταπολεμικές γενιές και ιστορούσε τις περιπέτειες ενός ηρωικού παιδιού, του Γιώργου Θαλάσση, και της παρέας του (της Κατερίνας και του Σπίθα), κατά τη διάρκεια της ιταλικής και γερμανικής κατοχής. Ο έφηβος Γιώργος Θαλάσσης, ένα παιδί με σχεδόν υπερφυσικές ικανότητες στρατευμένες στον αγώνα ενάντια στους κατακτητές, η Κατερίνα, γνήσια πατριώτισσα και ανομολόγητα ερωτευμένη με τον ήρωα Γιώργο Θαλάσση, και ο Σπίθας, ο ευτραφής και ατσούμπαλος μα πάντα πρόθυμος να βοηθήσει στον αγώνα πιτσιρικάς, ήταν οι κύριοι χαρακτήρες που έπλασε ο Στέλιος Ανεμοδουράς (με το ψευδώνυμο Θάνος Αστρίτης) και φιλοτέχνησε με τα σκίτσα του ο Βύρων Απτόσογλου, δίνοντας μορφή στους τρείς ήρωες και τροφοδοτώντας την φαντασία των πιτσιρικάδων της μεταπολεμικής Ελλάδας. Αντιγράφουμε από τον δικτυακό τόπο Wikipedia: «Στόχος του Ανεμοδουρά δεν ήταν τόσο η απόδοση υψηλών λογοτεχνικών εκφράσεων, όσο η χρήση λιτής και κατανοητής γλώσσας αλλά και η αποφυγή διχαστικών αναφορών, προκειμένου να επιτύχει την ανάδειξη αισθήματος πατριωτικής υπερηφάνειας και ομόνοιας, κάτι που πίστευε ότι είχε ανάγκη η “φουρνιά” των νεαρών κυρίως αναγνωστών εκείνη τη δύσκολη εποχή».
.

Ο Σπίθας, η Κατερίνα και ο Γιώργος Θαλάσσης (ο Μικρός Ήρως)
Σκίτσα του Βύρωνα Απτόσογλου

Μεταφερόμαστε αρκετά χρόνια μετά, στο καλοκαίρι του 1976, όταν η Ελλάδα είχε μόλις βγει από μία ακόμα δικτατορία! Το «Ελεύθερο Θέατρο», ανεβάζει την επιθεώρηση «Το τραμ το τελευταίο» στην μόνιμη, τότε, στέγη του, το Άλσος Παγκρατίου. Οι νεαροί συντελεστές της παράστασης (ανάμεσά τους η Άννα Παναγιωτοπούλου, ο Σταμάτης Φασουλής, ο Κώστας Αρζόγλου και πολλοί άλλοι), στήνουν μια παράσταση με επιθεωρησιακά νούμερα που ζωντάνευαν τις παιδικές μνήμες της γενιάς τους. Όπως είναι φυσικό, δε θα μπορούσε να απουσιάζει ο «Μικρός Ήρως» και η παρέα του, που από σκίτσα σε φτηνό χαρτί της δεκαετίας του ’50, αναλάμβαναν ξανά “δράση” μπροστά στα δακρυσμένα από συγκίνηση μάτια των θεατών. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, που επί χρόνια έντυσε με μουσική τις επιθεωρήσεις του «Ελεύθερου Θεάτρου» και αργότερα της «Ελεύθερης Σκηνής», έφτιαξε ένα τραγούδι που επί σκηνής τραγουδούσαν ο Ντίνος Λύρας στο ρόλο του Γιώργου Θαλάσση, η Υβόνη Μαλτέζου ως Κατερίνα και ο Γιώργος Σαμπάνης ως Σπίθας.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε το 1984 με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και τον Αντώνη Πυλιαρό στο “ρόλο” του Γιώργου Θαλάσση.

Καλή Ακρόαση